Η ανάγκη για ένα ηλεκτροσόκ, που θα ξαναδώσει ζωή στον οργανισμό του Παναθηναϊκού, έχει άμεση σχέση με την επιλογή του κατάλληλου προπονητή. Και το πρώτο που πρέπει να κάνει μόλις αναλάβει, είναι να βάλει φρένο στο κλίμα που θα δημιουργηθεί και θα σπρώχνει προς την κατεύθυνση «να φύγουν όλοι» και να έρθουν άλλοι, πιστεύοντας ότι η λύση βρίσκεται στη μαζική ανανέωση του ρόστερ. Η ποδοσφαιρική λογική λέει, ότι η σημερινή ομάδα δεν γίνεται να αλλάξει ολόκληρη «με τη μία» και να μεταμορφωθεί από τη μια στιγμή στην άλλη, ούτε να «χτυπήσει» πειστικά τον Ολυμπιακό – παρότι αυτό είναι το κυρίως ζητούμενο για τους οπαδούς. Ναι μεν πολλά τα χρόνια της στέρησης και της μιζέριας, αλλά πολύς και ο χρόνος που θα χρειαστεί για την πολυπόθητη ανάκαμψη. Οι περισσότεροι ξέρουν, πως τα πράγματα δεν γίνεται να στρώσουν μέσα σε μια σεζόν, ειδικά όταν έχουν φτάσει στο σημείο που βρίσκονται σήμερα. Οι κινήσεις θα πρέπει είναι προσεκτικές και με προοπτική τουλάχιστον διετίας. Αδύνατο να φτάσει το μπάτζετ μονομιάς «στο θεό». Και οι απαραίτητοι ποδοσφαιριστές δύσκολα θα «ψηθούν» να έρθουν, από τη στιγμή που δεν θα υπάρχει η παραμικρή ευρωπαϊκή προοπτική για τη συνέχεια της καριέρας τους. Αυτή είναι η πραγματικότητα για όσους δεν αεροβατούν.
Από την άλλη, αρκετοί από τους παίκτες που σήμερα σέρνονται, θα μπορούσαν να αποδώσουν καλύτερα με έναν σοβαρό κόουτς που θα τους μάθει πέντε πράγματα με την μπάλα στα πόδια και ταυτόχρονα θα τους διορθώσει την ψυχολογία. Αρα εκεί χρειάζεται το ικανό τεχνικό επιτελείο που θα είναι σε θέση να διαλέξει τους «καλούς» από τους «κακούς» και να οδηγήσει την κατάσταση σε καινούργια λογική. Με τα «αν», δεν αλλάζει κάτι, αλλά ας κάνουμε μια μικρή υπόθεση εργασίας. Αυτός ο φετινός αποκρουστικός Παναθηναϊκός θα μπορούσε στα playoffs, με βάση και την κακή εικόνα των άμεσων ανταγωνιστών του, να έχει νικήσει δυο φορές τον Αστέρα Τρίπολης, μία τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα αν ο διαιτητής δεν ακύρωνε κανονικό γκολ και να κλέψει, παρά την κάκιστη εμφάνισή του, ισοπαλία από την ΑΕΚ στο πιο πρόσφατο ματς όπου ο Μακέντα έχασε το πέναλτι στις καθυστερήσεις. Το λέω για να φανεί, πως αυτό το αντιαισθητικό σύνολο, ήταν σε θέση να βρεθεί ακόμη και στη 2η θέση της βαθμολογίας, αν το ευνοούσαν μερικές λεπτομέρειες. Τουλάχιστον φέτος, ήταν τόσο χαμηλή η ποιότητα και τόσο μικρές οι διαφορές, που ακόμη κι αυτοί οι «άχρηστοι» παίκτες, με κάποιες προσθήκες, πιθανότατα θα είναι σε θέση του χρόνου να παρουσιάσουν διαφορετικό πρόσωπο με την καθοδήγηση ενός «κανονικού» προπονητή.
Η ενίσχυση, επομένως, μπορεί να γίνει σε ποιότητα και όχι σε ποσότητα, όπως ίσως φαντάζονται πολλοί. Εχει κυκλοφορήσει ήδη, ότι το διαθέσιμο ποσό για μεταγραφές, αποδεσμεύσεις και συμβόλαια τη σεζόν 2021-22 θα είναι γύρω στα 10.000.000 ευρώ. Ισως λίγο παραπάνω. Μια καλή αύξηση, σχεδόν 40% σε σχέση με το φετινό που έκλεισε στα 7 περίπου εκατομμύρια. Για να κινηθεί, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός με άνεση, θα πρέπει πρώτα να ξεφορτωθεί μερικά βαριά συμβόλαια. Για παράδειγμα, αν φύγουν ο Αγιούμπ και ο Σανκαρέ, θα εξοικονομήσει 800.000 ευρώ, με τα οποία μπορεί να αποκτήσει ένα πολύ καλό «8άρι». Αν του μείνουν και τα 500 χιλιάρικα του Καρλίτος και προστεθούν κάποια ακόμη από το αυξημένο μπάτζετ, έρχεται ένας πραγματικός γκολτζής σέντερ φορ. Επίσης το δίδυμο των εξτρέμ Ενγκμπακοτό – Σαβιέρ εισπράττει συνολικά πάνω από μισό εκατομμύριο. Με 700-800 χιλιάρικα βρίσκεται κι εδώ ένας καλός ακραίος επιθετικός, έτοιμος για βασικός. Θέλω να πω με τα συγκεκριμένα παραδείγματα, πως εκείνο που χρειάζεται είναι η σωστή αξιολόγηση όσων υπάρχουν, η αποτίμηση των πραγματικών αναγκών και ο προσεκτικός προγραμματισμός μακριά από τη λογική με την οποία γινόταν ως τώρα, καθώς τα περισσότερα λεφτά πήγαιναν στα… σκουπίδια. Χρόνος υπάρχει, από τη στιγμή που θα απουσιάζουν οι ευρωπαϊκές υποχρεώσεις…
