Η Premier League, ως συνεταιρισμός, ήταν εναντίον του Brexit. Το «κλείσιμο» των συνόρων βάζει εμπόδια στις business. Αντίθετα, η Αγγλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία το είδε ως μια ευκαιρία: να ενθαρρύνει τους συλλόγους της να αποκτήσουν παίκτες από την αγορά του Ηνωμένου Βασιλείου (Αγγλία, Σκωτία, Ουαλία, Βόρεια Ιρλανδία) και να προωθήσουν τους νεαρούς Βρετανούς στις πρώτες ομάδες τους και οι μεταγραφές από το εξωτερικό να είναι αποδεδειγμένα καλοί παίκτες.
Το «παραμύθι» της Αγγλικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας ήταν πως με τους νέους κανονισμούς οι κάτοχοι διαβατηρίων χωρών της Ε.Ε. θα έπρεπε να αποκτήσουν άδεια εργασίας για να παίξουν στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου και αυτό δεν θα ήταν εύκολο. Ετσι, ομάδες όπως η Αστον Βίλα, η Γουέστ Χαμ, η Εβερτον και οι λοιπές μικρομεσαίες θα μπορούσαν να πλησιάσουν τις μεγάλες. Ωστόσο, η ιστορία έχει... δράκο.
Από την 1η Ιανουαρίου, που ισχύει το νέο σύστημα με την συλλογή πόντων για να πάρουν την άδεια εργασίας, το αγγλικό BIG-6 αποτελούμενο από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, την Λίβερπουλ, τη Μάντσεστερ Σίτι, την Τσέλσι, την Αρσεναλ και την Τότεναμ δεν φαίνεται να έχει αλλάξει τον τρόπο λειτουργίας του. Κι αυτό δείχνει πολλά. Οι μεταγραφικοί στόχοι τους παραμένουν οι ίδιοι με πριν. Η Αρσεναλ συμφώνησε με τη Ρεάλ Μαδρίτης για να δανειστεί τον Νορβηγό χαφ Μάρτιν Οντεγκααρντ. Το ίδιο ισχύει και για τις λιγότερο δυνατές ομάδες. Για παράδειγμα χθες η Γουλβς απέκτησε τον Βραζιλιάνο στράικερ Γουίλιαν Ζοσέ από την ισπανική Ρεάλ Σοσιεδάδ ως δανεικό έως το τέλος της σεζόν με οψιόν αγοράς 25 εκατομμύρια ευρώ.
Αλλωστε, μια πρόσφατη έρευνα αποκάλυψε πως η συντριπτική πλειονότητα των παικτών που αποκτήθηκαν την περασμένη 5ετία από τα κλαμπ της λίγκας θα συμπλήρωναν τα κριτήρια ώστε να πάρουν την άδεια. Αν δεν την έπαιρναν άμεσα τότε θα κέρδιζαν εφόσον ασκούσαν έφεση στην αρχική απόφαση. Τα μέτρα, ωστόσο, θα επηρεάσουν περισσότερο τις μικρότερες κατηγορίες.
Τί πραγματικά έχει αλλάξει τότε; Τα πιο συνήθη παραδείγματα που έδωσαν οι υπεύθυνοι για να εξηγήσουν το νέο σύστημα είναι πως παίκτες όπως ο Εν' Γκολό Καντέ και ο Ριγιάντ Μαχρέζ δεν θα πήγαιναν στην Λέστερ με την οποία κατέκτησαν το πρωτάθλημα κόντρα σε κάθε προγνωστικό το 2016 ή πως η Αρσεναλ δεν θα έπαιρνε τον έφηβο Σεσκ Φάμπρεγας και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τον Πολ Πογκμπά (την πρώτη φορά, πριν ενηλικιωθεί) και τον Τζεράρ Πικέ. Βέβαια, υπάρχει... παράκαμψη, λόγω της ρήτρας «εξαιρετικό ταλέντο». Ενας παίκτης, δηλαδή, που μπορεί να ανεβάσει το επίπεδο και δεν μπορεί να... χαθεί.
Σε περίπτωση, δε, που δεν πιάσει αυτό το... κόλπο υπάρχει κι άλλο. Εδώ μπαίνει στην σκηνή η πολυϊδιοκτησία και οι σχέσεις μεταξύ των ομάδων. Οι «μεγάλοι» πρόλαβαν και ανέπτυξαν το δίκτυό τους. Το City Football Group, η εταιρία που ελέγχει τη Μάντσεστερ Σίτι, έχει στην κατοχή της την Τζιρόνα στην Ισπανία, την Λόμελ στο Βέλγιο και την Τρουά στην Γαλλία, ενώ έχει εξαπλωθεί και στις Η.Π.Α., την Αυστραλία, την Ιαπωνία, την Κίνα, την Ουρουγουάη και την Βολιβία. Η Γιουνάιτεντ και η Λίβερπουλ διατηρούν σχέσεις με κλαμπ στην Ολλανδία. Η Τσέλσι επίσης. Η Λέστερ στο Βέλγιο, όπως και η Σέφιλντ Γιουνάιτεντ. Αυτοί οι σύλλογοι θα μπορούσαν να αποκτήσουν τους παίκτες που ενδιαφέρουν τις αγγλικές ομάδες με τις οποίες σχετίζονται, να τους βάλουν να παίξουν έως ότου να περνούν το... τεστ της αδειοδότησης και στην συνέχεια να τους πουλήσουν στο κλαμπ της Premier League.
