Μέσα σε μια στιγμή, λέγοντας κάτι παραπάνω από 200 λέξεις περιστοιχισμένος από μπλε φανέλες, ο Πολ Πογκμπά άλλαξε μια για πάντα στα μάτια των συμπαικτών του και του προπονητή του. Από πηγή προβλημάτων έγινε ο μοντέρνος ηγέτης της Εθνικής Γαλλίας. Ηταν το 2018 πριν τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου κόντρα στη Κροατία. Αυτόν έχει και πάλι ανάγκη η ομάδα του στο EURO, που αρχίζει απόψε γι' αυτή με την αναμέτρηση κόντρα στη Γερμανία στην «Allianz Arena» του Μονάχου για τον 6ο όμιλο (22:00, ANT1). Εδώ και τρεις εβδομάδες παρουσιάζονται νέες ισορροπίες στ' αποδυτήρια των «τρικολόρ».
«Ολοι ξέρουμε που βρισκόμαστε και ξέρουμε τί περάσαμε για να φτάσουμε εδώ. Τώρα, δεν μπορούμε ν' αφήσουμε την άλλη ομάδα να πάρει αυτό που είναι δικό μας. Σήμερα, θέλω να κερδίσουμε μια θέση στις μνήμες όλων των Γάλλων, των παιδιών τους. Θέλω να μπούμε στο γήπεδο ως μαχητές και ηγέτες και να βγούμε με δάκρυα χαράς στα μάτια μας», τους είπε μεταξύ άλλων και η Γαλλία μπήκε στο γήπεδο και νίκησε με 4-2 την Κροατία. Τρία χρόνια μετά, όμως, έχουν αλλάξει πολλά. Από τη μια τα πρόσωπα. Η αποστολή δεν είναι η ίδια με τότε. Επίσης έχουν αλλάξει οι αστέρες. Τότε ο Εμπαπέ ήταν ένας πιτσιρικάς που υποσχόταν πολλά. Τώρα, λέει πως ξέρει ότι πρέπει ν' αφήσει το σημάδι του στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Κι αυτή είναι μονάχα η... κορυφή του παγόβουνου.
Προς τα έξω, τόσο για τους οπαδούς της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ όσο και τα αγγλικά ΜΜΕ, ο Πογκμπά μοιάζει μ' έναν εγωιστή που ενδιαφέρεται να «φουσκώσει» το brand του και πως δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για το καλό της ομάδας του. Στο ένα άκρο είναι αυτός και στο άλλο ο παρτενέρ του στη μεσαία γραμμή της Γαλλίας, Εν' Γκολό Καντέ. Ο ένας εξωστρεφής και ομιλητικός, με φανταχτερά κουρέματα. Ο άλλος αμίλητος και με πολλές «καθημερινές» ιστορίες που τον παρουσιάζουν ως ταπεινό. Στην Αγγλία, όταν ο Πογκμπά κάποια φορά έβαψε τα μαλλιά του για τους σχολιαστές ήταν δείγμα πως δεν παίρνει στα σοβαρά το ποδόσφαιρο.
Αντίθετα, όταν μιλούν οι... από μέσα για τον Πογκμπά περιγράφουν ένα παράδειγμα. Στη Γαλλία, η προκατάληψη ήταν η ίδια μέχρι το Μουντιάλ του 2018. Εκτοτε, έχει εξελιχθεί στον ποδοσφαιριστή που ο προπονητής Ντιντιέ Ντεσάν βασίζεται περισσότερο για να περάσει τα μηνύματά του. Στ' αποδυτήρια τον αποκαλούν «La Pioche», στη γαλλική αργκό έχει την έννοια αυτού που πειράζει τους άλλους με τα αστεία του. Μέσω του χαρακτήρα του, ο Πογκμπά είναι... φίλος με όλους. Εχει συμπαραστάτη τον Αντουάν Γκριεζμάν. Μα λειτουργεί και ως προστάτης του Εμπαπέ, έχει αναλάβει να προσαρμόσει τους... καινούριους και τα πάει καλά με τους παλιούς όπως ο κίπερ Ούγκο Γιορίς.
Η ενότητα των αποδυτηρίων της Γαλλίας απειλήθηκε τις προηγούμενες ημέρες. Ο Ολιβιέ Ζιρού κατηγόρησε δημοσίως τους συμπαίκτες του δείχνοντας τον Εμπαπέ πως δεν του έδιναν επίτηδες τη μπάλα στη διάρκεια φιλικού. Πέραν των άλλων εννοούσε πως επειδή έχει επιστρέψει ο Καρίμ Μπενζεμά και κάνει παρέα με τον Εμπαπέ, ο άσος της Παρί Σεν Ζερμέν δεν θέλει να διακινδυνεύσει να χάσει ο νέος του φίλος τη θέση του στην 11άδα από τον Ζιρού. Ή τουλάχιστον έτσι ερμηνεύτηκε, γιατί ο Ζιρού με τον Μπενζεμά έχουν τα δικά τους προηγούμενα. Ο Εμπαπέ αντέδρασε. Δημοσίως και πίσω από τις κλειστές πόρτες. Την Κυριακή έκλεισε το θέμα, λέγοντας: «δεν είναι ότι με ενόχλησε αυτό που είπε, αλλά ότι δεν μου το είπε πρόσωπο με πρόσωπο». Μετά το επεισόδιο πως πήγε να σβήσει τη... φωτιά; Ο Πολ Πογκμπά.
Με τον Ντεσάν πολλά πράγματα παίρνουν αρνητικό τόνο πολύ εύκολα. Διαμάχες γίνονται προσωπικές, πάντοτε φαίνεται να υπάρχουν δεύτερες σκέψεις και μυστικά που δίνουν την εντύπωση πως δεν υπάρχει χαρά στο εσωτερικό της ομάδας. Εκεί εμφανίζεται ο Πογκμπά με το χάρισμά του να κάνει τους γύρω του να χαλαρώνουν και να νιώθουν οικογενειακά. Ο Λιλιάν Τιράμ, θρύλος των «τρικολόρ» και με τον γιο του πλέον διεθνή, δήλωσε πως ο κόσμος δεν αντιλαμβάνεται ποια είναι η μεγάλη αρετή του Πογκμπά: «να μεταδίδει τη χαρά του και την αισιοδοξία του στους άλλους». Αλλωστε, δεν είναι τυχαίο πως στο τραπέζι που χρησιμοποιεί στο εστιατόριο της Εθνικής Γαλλίας στο Κλερφοντέν βρίσκεται σε κεντρικό σημείο και βλέπει και μπορεί να επικοινωνεί με τους πάντες και να έχει το ρόλο ενός μοντέρνου ηγέτη, αυτού που η Γαλλία χρειάζεται ανάγκη για να μη γίνει η μεγαλύτερη αντίπαλός της στην προσπάθειά της να κατακτήσει το EURO.
