Ο Τραμπ το είπε ξεκάθαρα στον Νετανιάχου, στον πιο στενό του σύμμαχο: Μην ενοχλείτε τον Ταγίπ! Τι θα πει σε μας, αν και εφόσον παραστεί η ανάγκη; Επίσης, δεν ξέρουμε πώς μπορεί να αντιδράσουν οι Ισραηλινοί, οι οποίοι δεν βλέπουν με καλό μάτι έναν εξτρεμιστή να περιφέρεται στην αυλή του σπιτιού τους. Ότι η γειτονιά μας είναι επικίνδυνη και ότι οι φίλοι μας δεν είναι δεδομένοι, το γνωρίζουμε. Εκείνο που δεν ξέρουμε είναι ποιος παίζει καλύτερο πόκερ. Εμείς ή οι άλλοι…
Η ελληνική κοινωνία δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα των όσων συμβαίνουν γύρω μας. Αναλώνεται σε άλλα θέματα. Καταλαβαίνουμε ότι αυτό εξυπηρετεί απόλυτα τους μικροπολιτικούς σχεδιασμούς ορισμένων, αλλά πολύ φοβόμαστε ότι ένα πρωί θα ξυπνήσουμε απότομα σε μια νέα πραγματικότητα. Κι επειδή ακριβώς υπάρχει αυτό το «απότομα», θα είναι σαν να έχουμε ξυπνήσει από ένα όνειρο. Είναι δεδομένο ότι δεν έχουμε προλάβει να επεξεργαστούμε αυτά που ήδη συμβαίνουν στην περιοχή μας και έτσι θα μας είναι ιδιαίτερα δύσκολο να διαχειριστούμε τις όποιες εξελίξεις.
Τι κάνουμε με την Τουρκία; Πώς αντιμετωπίζει κανείς έναν θρασύτατο γείτονα που θέλει να επιβάλει στο Αιγαίο ένα ιδιότυπο σύστημα «συνδιοίκησης»; Ποιοι είναι οι πιθανοί μας σύμμαχοι σε μια ενδεχόμενη αναμέτρηση; Και κυρίως ποιες είναι οι συνθήκες στο εσωτερικό της χώρας. Διότι η προσπάθεια μπαχαλοποίησης της πολιτικής ζωής έχει επιπτώσεις σε όλη την κοινωνία, καθώς της θολώνει την κρίση και παραλύει τα αντανακλαστικά της. Μία μέρα ίσως γίνει μια ουσιαστική συζήτηση για τα γεγονότα που έλαβαν χώρα τα τελευταία δύο χρόνια. Κι ίσως τότε, μια μέρα στο μέλλον, μάθουμε περισσότερα για το ποιος οργάνωσε όλο αυτό το σχέδιο αποσταθεροποίησης και ποιος τελικά επιχειρήθηκε να ωφεληθεί απ’ αυτό. Σήμερα όμως δεν έχουμε αυτήν την «πολυτέλεια»…
Το καλώδιο είναι ένα σοβαρό θέμα και δεν είναι το μοναδικό. Η αμφισβήτηση του δικαιώματος της Ελλάδας να προχωρήσει την ηλεκτρική διασύνδεση Ισραήλ - Κύπρου - Ελλάδας είναι πρωτοφανής. Σήμερα ζητάνε να έχουν λόγο σε αυτό, αύριο θα θέλουν κάτι περισσότερο. Αυτά τα ξέρουμε. Τι κάνουμε; Αυτό είναι το ερώτημα. «Τρώμε» την πρόκληση της «απαγόρευσης» και προσποιούμαστε ότι δεν συμβαίνει κάτι το σημαντικό με τον «κουμπάρο»; Πάμε να βάλουμε το καλώδιο και όπου μας βγάλει; Ζητάμε την παρέμβαση των μεγάλων δυνάμεων για να αντιμετωπιστεί μια κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων μας; Και ποιες είναι αυτές οι μεγάλες δυνάμεις που έχουν διάθεση να ξοδέψουν ενέργεια σε αυτήν τη φάση; Η Ευρώπη δεν πρόκειται να ασχοληθεί σε αυτήν τη φάση. Εδώ ετοιμάζεται να προσλάβει την Τουρκία ως υπεύθυνη για … την ευρωπαϊκή ασφάλεια! Οι Αμερικανοί; Είδατε τι είπε ο Τραμπ στον Νετανιάχου.
Οι επόμενες εβδομάδες, αν όχι ημέρες, είναι σίγουρα κρίσιμες. Ξέρουμε ότι αυτό δεν απασχολεί τα δελτία ειδήσεων των τηλεοπτικών σταθμών των ολιγαρχών. Δεν «πουλάει» το θέμα. Ίσως, τα απασχολήσει αν αποτελέσει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μια ακόμη αφορμή για να πούνε «Μητσοτάκη φύγε». Μέχρις εκεί. Ίσως, πάλι αντιληφθούν τα «νέα» όταν οι στόλοι θα είναι έξω.
Θανάσης Μαυρίδης
