Το «δέσιμο» του Σακίλ ΜακΚίσικ με πρόσωπα και καταστάσεις δεν ήταν ποτέ εύκολο στα παιδικά χρόνια του. Από μικρός έψαχνε κάτι για να «πιαστεί», να ορθοποδήσει. Η πατρική φιγούρα τού έλειψε, καθώς δεν γνώρισε ποτέ τον βιολογικό πατέρα του. Τη λέξη «μαμά» δεν την ξεστόμιζε συχνά, αφού η μητέρα του εργαζόταν διπλοβάρδιες για να τον μεγαλώσει στην Ουάσινγκτον. Κυρίως, ντρεπόταν να την κοιτάξει και γιατί ο πατριός του την κακοποιούσε και επειδή ο μικρός Σακίλ είχε αρχίσει να μπλέκει από νεαρή ηλικία.
Ο Αμερικανός παίκτης του Ολυμπιακού βίωσε μία δύσκολη και περιπετειώδη εφηβεία. Το αίσθημα αποδοχής που αναζητούσε φαίνεται πως το βρήκε στην ομάδα του Πειραιά. Αυτό το «δέσιμο» εξήγησε για την απόφασή του να αποδεχθεί την Κυριακή (7/2) την πρόταση πρόωρης επέκτασης συμβολαίου που του πρόσφεραν οι «ερυθρόλευκοι» και θα τον κρατήσει στο ΣΕΦ ως το καλοκαίρι του 2023. Ο ΜακΚίσικ «εξαργυρώνει» την καλή φετινή παρουσία του, ως ο δεύτερος σκόρερ του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα και ο μοναδικός εκτός του Κώστα Σλούκα (μ.ό. 12,2 πόντοι.) με διψήφιο αριθμό παραγωγικότητας (10,9 πόντοι ανά ματς).
Η επίτευξη της συμφωνίας δεν είναι απλώς άλλη μία προσωπική επιτυχία του 30χρονου γκαρντ. Αποτελεί επίσης μια επιπλέον επιβεβαίωση ότι έχει αφήσει για τα καλά πίσω του την ταραχώδη ζωή των εφηβικών χρόνων του. Ξέχασε τις δύσκολες «διαδρομές», οι οποίες τον έφεραν μέχρι τη φυλακή... Τον Ιούλιο του 2009, καταδικάστηκε μαζί με δύο φίλους του σε φυλάκιση τριών μηνών για απόπειρα διάρρηξης ενός σπιτιού στην περιοχή Ρέντον. Οι τρεις νεαροί δεν εισέβαλλαν ποτέ στην οικία, όμως οι αστυνομικές αναφορές έκαναν λόγο για σπάσιμο παραθύρου με πέτρα και πρόθεση τη ληστεία.
Κατά την ετυμηγορία, ο ΜακΚίσικ θυμάται ακόμη το ειρωνικό χαμόγελο του δικαστή, όταν τον ρώτησε «νεαρέ μου, τι θέλεις να κάνεις στη ζωή σου» και ο Σακίλ απάντησε: «θα παίξω επαγγελματικό μπάσκετ!». Πολλά χρόνια αργότερα, ο γκαρντ του Ολυμπιακού τόνισε πως «εκείνη η στιγμή άλλαξε τη ζωή μου, γιατί θυμάμαι τα λόγια του δικαστή και κυρίως τη ματιά αποδοκιμασίας. Είχα φτάσει σε “σημείο μηδέν” και αποφάσισα να σηκωθώ».
Δεν ήταν εύκολο. Η μητέρα του είχε παντρευτεί έναν πάστορα, τον οποίο όμως κατήγγειλε για ενδοοικογενειακή βία και αποφάσισε να τον παρατήσει και να επιστρέψει στην Ιντιάνα, γενέτειρα των γιων της. Η Βίβιαν πήρε μαζί της τον μικρό αδερφό του ΜακΚίσικ, που έμεινε πίσω για να κυνηγήσει το μπασκετικό όνειρό του. Εζησε αρχικά σε ένα σπίτι όπου το νερό και το ρεύμα δεν ήταν αυτονόητα. Λίγους μήνες μετά, ο καλύτερος φίλος του, Ντέβιν Τοπς, δολοφονήθηκε σε ένα πάρτι...
Εχοντας «λερωμένο» ποινικό μητρώο, λίγοι δέχονταν να του νοικιάσουν σπίτι. Για δύο περίπου χρόνια στριμώχτηκε σε καναπέδες φιλόξενων φίλων και συμμαθητών και για μερικές μέρες κοιμόταν στο πίσω κάθισμα ενός αυτοκινήτου, δίπλα στο πάρκινγκ ενός γυμναστηρίου. Το κολεγιακό όνειρό, όμως, δεν χανόταν κάθε βράδυ, όπου κι αν κοιμόταν. Βρήκε εργασία σε ένα κατάστημα επίπλων, σε ένα εστιατόριο και ολοκλήρωσε το γυμνάσιο Εντμοντς, λαμβάνοντας μερική υποτροφία στο πανεπιστήμιο Αριζόνα Στέιτ!
Ηταν το μοναδικό κολέγιο που δεν νοιάστηκε για το παρελθόν του και του χάρισε μία δεύτερη ευκαιρία. Ο ίδιος το ανταπέδωσε με ταλέντο και αφοσίωση. Στα δύο χρόνια στο NCAA κατέγραψε μ.ο. 12,4 πόντους, πριν αρχίσει την ευρωπαϊκή περιπλάνηση του. Πέρασε από τη Σκαβολίνι Πέζαρο (Ιταλία), τις Τσανγκγουόν (Κίνα), Σάρατοφ (Ρωσία), Γκραν Κανάρια (Ισπανία) και Ουσάκ, Γκαζιάντεπ, Μπεσίκτας (Τουρκία), πριν ο μακρύς δρόμος του τον βγάλει προς Ελλάδα μεριά.
Σε παλαιότερη συνέντευξή του στο FOX Sports είπε αυθόρμητα ότι «κάθε λάθος μου, το αγαπώ, το αγκαλιάζω, 110%. Όλα… Την αποβολή από το σχολείο, τη φυλακή, την απώλεια ενός φίλου, την ενδοοικογενειακή βία. Ολα αυτά είναι πράγματα του εαυτού μου». τονίζοντας πως «αν κατάφερα να τα ξεπεράσω εγώ, μπορεί να το κάνει ο καθένας». Και επιμένει πως «αν έχεις μία κακή μέρα, άσε την να εξελιχθεί. Όμως την επόμενη ημέρα, προχώρα μπροστά. Τίποτα δεν τελείωσε»…
