Ούτε ισοπαλία,με την οποία είθισται να ξεκινάει τις υποχρεώσεις της στις μεγάλες διοργανώσεις, ούτε, όμως, και νίκη με... επαγγελματικό σκορ, απόρροια του κατενάτσιο, της γνωστής αμυντικής φιλοσοφίας, με την οποία συνδέεται παραδοσιακά το ποδόσφαιρο της χώρας. Η Ιταλία... έσπασε αντίθετα τους καθιερωμένους κανόνες της και στην πρεμιέρα του EURO 2020 επικράτησε με το εμφατικό και πειστικό 3-0 της Τουρκίας. Ηταν δε, τόσο μεγάλη η «παραβίαση» του πρωτοκόλλου της ομάδας του Ρομπέρτο Μαντσίνι σε μεγάλα τουρνουά που ανάγκασε μέχρι και την ιστορική αθλητική εφημερίδα, Gazzetta dello Sport να βαφτεί στο πρωτοσέλιδό της από το ροζ σε μπλε, προς τιμή των χρωμάτων του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος. Και να γράψει επίσης πως «τώρα είναι η σειρά άλλων να κλάψουν». Ισως να είναι της Ελβετίας που επισκέπτεται απόψε το «Ολίμπικο» της Ρώμης για τη δεύτερη αγωνιστική του πρώτου γκρουπ (22:00, ΑΝΤ1).
Πέντε χρόνια απούσα από σημαντικές εθνικές ποδοσφαιρικές σκηνές, η «σκουάντρα ατζούρα» έκανε τους Ιταλούς να... γυρίσουν την πλάτη τους στην «αγαπημένη όλων». Σ' αυτό συνετέλεσε και το γεγονός ότι η τωρινή, είναι μια ομάδα άσημη – θα έλεγε κανείς – αποτελούμενη από κάποιους Σπινατσόλα, Λοκατέλι, Ντι Λορέντσο, Μπεράρντι.
Ολα αυτά,ωστόσο, μέχρι τη σέντρα απέναντι στους παίκτες του Σενόλ Γκιουνές, καθώς η λήξη του παιχνιδιού ανέβασε τον ποδοσφαιρικό πυρετό και την αισιοδοξία στην Ιταλία, οι κάτοικοι της οποίας απόλαυσαν μια επιθετική ομάδα, με τριπλέτα στην έμπροσθεν γραμμή που καθ' ομολογία του τεχνικού της θα πορευτεί με τον ίδιο τρόπο στο τρέχων ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. «Εδώ και τρία χρόνια λέω το ίδιο πράγμα. Ακόμη και αν προηγηθείς θα πρέπει να συνεχίσεις να παίζεις επιθετικά και να πιέζεις τον αντίπαλο» έφη ο εθνικός κόουτς, με έναν παλιό προκάτοχό του, τον Ντίνο Τζοφ να συναινεί και να επαυξάνει με την τακτική του νυν ομοσπονδιακού προπονητή. «Με αυτή την άμυνα που διαθέτει η ομάδα, θα μπορούσα και το γκολ να ψάχνω και να κρατάω ανέπαφη την εστία μου» σχολίασε ο πάλαι ποτέ Ιταλός εκλέκτορας δίνοντας έμφαση στα 875 λεπτά, που η εστία της εθνικής Ιταλίας είναι απαραβίαστη.
Αυτή η τωρινή Ιταλία με την επιθετική «ψυχή» καθοδηγείται από νέο «μαέστρο», τηρώντας σε αυτό ο «Μαντς» τα... ήθη και τα έθιμα των «ατζούρι»... προγόνων του (Αντρέα Πίρλο, Ντεμέτριο Αλμπερτίνι, Ρικάρντο Μοντολίβο κ.α.). Ο λόγος για έναν Ιταλό-βραζιλιάνο, τον Ζορζίνιο, τον οποίο ανέβασε στο μεγάλο ποδοσφαιρικό πάλκο ο Μαουρίτσιο Σάρι στη Νάπολι (η πρόσληψή του στους Ναπολιτάνους ήταν, κλειδί στην εξέλιξη του 29χρονου σήμερα παίκτη), του επέτρεψε να κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ με την Τσέλσι ο Τόμας Τούχελ και του έδωσε από το χέρι την Ιταλία ο Ρομπέρτο Μαντσίνι.
Εκείνος, ωστόσο, στον οποίο οφείλει ένα αιώνιο «ευχαριστώ» ο Ζορζίνιο είναι ο Μάουρο Ζιμπελίνι, ο προπονητής της βραζιλιάνικης ακαδημίας, όπου φοιτούσε στα 13 του χρόνια, ο οποίος βλέποντας τις κινήσεις του μικρού στο μέσο του γηπέδου, προσεγμένες και γεωμετρικά ακριβείς τον πήρε μια μέρα στην άκρη του είπε: «Μικρέ, το μέλλον σου είναι μπροστά από την άμυνα». Τότε, το όνειρο του Ζορζίνιο να κάνει καριέρα στα τρία τέταρτα του γηπέδου, όπως οι συμπατριώτες – είδωλά του, ο Ροναλντίνιο και ο Κακά, έσβησε. «Γεννήθηκε», δε, ο ποδοσφαιριστής που γνωρίζουμε σήμερα: ο ηγέτης της πιο θεαματικής Νάπολι των ύστατων ετών,της φρέσκιας πρωταθλήτριας Ευρώπης Τσέλσι, αλλά και της «σκουάντρα ατζούρα», η οποία βρήκε στο πρόσωπό του το λεγόμενο «δύο σε ένα», ήτοι και τον νέο της ηγέτη και τον νέο της «στρατηγό», ρόλοι που παραδοσιακά δεν διασταυρώνονταν στους «ατζούρι», καθώς άλλος ήταν ο πνευματικός αρχηγός σε γήπεδο και αποδυτήρια και άλλος κατηύθυνε και οργάνωνε τους παίκτες στο γήπεδο.
«Ο Πίρλο και ο Τσάβι ήταν τα πρότυπά μου όταν άλλαξα θέση στο γήπεδο» έχει ομολογήσει ο 29χρονος. Ο πρώην τεχνικός της Γιουβέντους, ο επονομαζόμενος και «μετρονόμος» αναγκάστηκε και αυτός ύστερα από υπόδειξη των τεχνικών του Ματσόνε και Αντσελότι να οπισθοχωρήσει στο γήπεδο, με τον Τραπατόνι να τον λανσάρει στην Εθνική για να έχει «έναν Ζίκο μπροστά από την άμυνα» όπως είχε εξηγήσει τότε στον Τύπο. Ο Πίρλο είναι για τους Ιταλούς ένα ποδοσφαιρικό σύμβολο άπιαστο – επαναπροσδιόρισε τη θέση του play maker.
Είναι μάλιστα τούτη η βαριά κληρονομιά που φέρει αυτή η θέση και αυτός ο ρόλος στην «σκουάντρα ατζούρα» η αιτία που ο Ζορζίνιο δέχτηκε... τρικλοποδιές στον δρόμο του – ο Πίρλο, όπως και να το κάνουμε θα τους επισκιάζει όλους. Οι πρώην εκλέκτορες Κόντε και Βεντούρα δεν τον εμπιστεύτηκαν, σε αντίθεση με τον Μαντσίνι που στοιχημάτισε πάνω του. Από την πρώτη μέρα, απέναντι στη Σαουδική Αραβία. Μόνο ο Μπονούτσι έχει περισσότερες παρουσίες (26-24) και λεπτά συμμετοχής. Ο Ζορζίνιο μετράει 2099 λεπτά «μεταμόρφωσης», η οποία επέρχεται παράλληλα με εκείνη στην εικόνα της Ιταλίας. Και νιώθει δικαιωμένος, τί και αν «τελειώνω κάθε ματς με την φωνή μου να έχει κλείσει» όπως εξηγεί για τα συνεχή και αδιάκοπα ουρλιαχτά και φωνές καθοδήγησης προς τους συμπαίκτες του κατά τη διάρκεια των αγώνων. Αρκεί αυτά να μην... βρίσκουν κλειστά ώτα.
