Πενήντα χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος από το λανσάρισμα ενός από τα πλέον επιτυχημένα μικρά αυτοκίνητα στην ιστορία της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας. Ο λόγος για το Fiat 127, ένα μοντέλο που χαρακτηρίστηκε από ιδιαίτερα μοντέρνες για την εποχή του επιλογές, που σήμερα θεωρούνται δεδομένες, όπως οι compact διαστάσεις, η «χυτή» ράχη που αργότερα διαμορφώθηκε σε πρακτική πόρτα του χώρου αποσκευών, αλλά και η κίνηση στους εμπρός τροχούς που προσέδιδε πόντους στον τομέα της οδικής συμπεριφοράς.
Η μετάβαση των μικρών αυτοκινήτων της Fiat από την μεταπολεμική περίοδο στη σύγχρονη εποχή ξεκίνησε στα μέσα του 1960. Όπως και σε αρκετές άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις, πίσω από αυτό το καινοτόμο μοντέλο βρισκόταν ο ιδιοφυής σχεδιαστής και μηχανικός Dante Giacosa.
Γεννημένος το 1905 στη Ρώμη, ο Dante Giacosa, υπήρξε ένα από τα πρόσωπα που επηρέασαν έντονα το χώρο της αυτοκινητοβιομηχανίας, διαμορφώνοντας σε μεγάλο βαθμό από τα τέλη της δεκαετίας του 1960, την αρχιτεκτονική του σύγχρονου αυτοκινήτου όπως τη γνωρίζουμε σήμερα. Στο ενεργητικό του Giacosa περιλαμβάνεται μεταξύ άλλων ο μηχανολογική σχεδίαση του Fiat 500 (Topolino), το οποίο παρουσιάστηκε το 1936 και έμεινε στην παραγωγή μέχρι το 1955, αλλά και το Fiat 128 me αυτοφερόμενο αμάξωμα, τον εγκάρσια τοποθετημένο κινητήρα, κίνηση εμπρός, ανάρτηση με γόνατα Mac Pherson και ανισομεγέθη ημιαξόνια.
Με την παρουσίαση του Fiat 127, τον Απρίλιο του 1971, η ιταλική εταιρία έδειχνε ξεκάθαρα ότι η Fiat δεν ήταν απλά ικανή να δημιουργεί επιτυχημένα μικρά αυτοκίνητα, αλλά μπορούσε και να ανοίγει δρόμους πάνω στους οποίους θα βάδιζαν στη συνέχεια και άλλοι κατασκευαστές.
Με τα αυτοκίνητα πόλης της Fiat, όπως τα 500, 600 και 850 να χρησιμοποιούν μια αρκετά παραδοσιακή αρχιτεκτονική, με τον κινητήρα και τη μετάδοση της κίνησης να βρίσκονται στο πίσω μέρος, η ομάδα των μηχανικών της μάρκας πίεζε για ανανέωση. Όπως συμβαίνει συνήθως, η αντίσταση ενάντια σε καινοτόμες ιδέες ήταν έντονη, με τη διοίκηση της Fiat να ανησυχεί ότι μια ρηξικέλευθη προσέγγιση ήταν επισφαλής σε τεχνικό επίπεδο, αλλά και για τη φήμη της μάρκας. Την γεφύρωση αυτής της διαφοράς ανέλαβε το 1964 το Autobianchi Primula, ένα μοντέλο συμπαγών διατάσεων, το οποίο –για πρώτη φορά στον «κόσμο» της Fiat- εφοδιαζόταν με εμπρός τοποθετημένο κινητήρα και κίνηση στους εμπρός τροχούς. Η αποδοχή ήταν ιδιαίτερα θετική, με το Primula εκτός των άλλων να κατακτά τη 2η θέση στο θεσμό Car Of The Year του 1965. Η μεγαλύτερη βέβαια επιτυχία του μοντέλου ήταν ότι άνοιξε το δρόμο ώστε ο Giacosa να δημιουργήσει το 128, έχοντας πλέον στα χέρια του ένα ισχυρό επιχείρημα για τη βιωσιμότητα της ιδέας του.
Το 127 ήρθε το 1971 ως αντικαταστάτης του 850 και δεν αποτελούσε έκπληξη λόγω της σύγχρονης αρχιτεκτονικής του, η οποία είχε παρουσιαστεί τρία χρόνια νωρίτερα στο 128, αλλά κυρίως λόγω του γεγονότος ότι αυτές οι λύσεις είχαν περάσει σε ένα πιο μικρό και πιο προσιτό αυτοκίνητο. Ο τοποθετημένος εμπρός και εγκάρσια κινητήρας, κινούσε τους εμπρός τροχούς, οι οποίοι διέθεταν και δισκόφρενα.
Ωστόσο, αν το 128 είχε ανοίξει ένα δρόμο σε τεχνικό επίπεδο, το 127 αποτέλεσε με τη σειρά του σημείο αναφοράς ως προς τη σχεδίαση. Ο Dante Giacosa, Επικεφαλής του Fiat Centro Stile, συνεργάστηκε με τον ανεξάρτητο σχεδιαστή Pio Manzù, ο οποίος είχε εντυπωσιάσει τον Giacosa χάρη στις καινοτόμες προτάσεις του για το πρωτότυπο Fiat City Taxi, το οποίο από μόνο του αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία σχεδιασμού αυτοκινήτων.
Η πρόταση του Manzù για το 127 ήταν ένα hatchback με λίγο μεγαλύτερες εξωτερικές διαστάσεις από το 850, αλλά εξαιρετικά ευρύχωρο και φωτεινό εσωτερικό. Με χώρο που φιλοξενούσε με άνεση 4 άτομα και τις αποσκευές τους, αφού η ρεζέρβα είχε τοποθετηθεί στο χώρο του κινητήρα, ο Manzù κληροδότησε το μοντέλο με εξαιρετική πρακτικότητα, αλλά και μοναδικό στιλ. Το καπό που θύμιζε στρείδι και τα τετράγωνα φωτιστικά σώματα έκαναν το 127 άμεσα αναγνωρίσιμο, μοντέρνο και κομψό.
Οι αγοραστές, αλλά και οι ειδικοί λάτρεψαν το νέο μικρό αυτοκίνητο της Fiat. Μόλις δύο χρόνια μετά την πρώτη θέση του 128 στο Car Of The Year 1970, το 127 επαναλάμβανε την επιτυχία, κατακτώντας το τίτλο για το 1972 και μάλιστα με διπλάσιους και πλέον βαθμούς σε σχέση με το μοντέλο που ήρθε δεύτερο στην ψηφοφορία.
Το Μάρτιο της ίδιας χρονιάς, στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης, το 127 αποκτούσε μια τρίτη πόρτα, αλλά και αναδιπλούμενα πίσω καθίσματα, αποτελώντας ένα ολοκληρωμένο hatchback με αρχιτεκτονική που εφαρμόζεται μέχρι και σήμερα στα μοντέλα της κατηγορίας.
Η δημοτικότητα του μοντέλου οδήγησε στη δημιουργία και μιας 5πορτης έκδοσης το 1976, αλλά και της έκδοσης Sport το 1978, η οποία ακολουθούσε τα χνάρια του εξαιρετικά επιτυχημένου Autobianchi A112 Abarth. Σημειώνουμε ότι το 127 κυκλοφόρησε ευρέως και στη Νότια Αμερική, ενώ εκτός από επιβατικό ήταν διαθέσιμο και σε επαγγελματική έκδοση με το όνομα Fiorino.
Η ευρωπαϊκή έκδοση του 127 έμεινε στην παραγωγή για 16 ολόκληρα χρόνια μέχρι το 1987 για να παραδώσει τελικά τη σκυτάλη σε μια άλλη μεγάλη επιτυχία της Fiat, το δημοφιλέστατο Uno. Με σχεδόν 8 εκατομμύρια μονάδες κατάφερε να είναι το best seller της Ευρώπης από το 1973 μέχρι το 1978,
H έξυπνη σχεδίαση και η πρακτικότητα του 127 έγραψαν ιστορία, ενώ η Fiat υπερηφανεύεται και για την αντοχή του μικρού της μοντέλου. Το σχετικό video με τον κασκαντέρ Rémy Julienne να οδηγεί πέρα από τα όρια το μικρό Fiat εντυπωσιάζει τόσο με το θάρρος του οδηγού, όσο και με την ανθεκτικότητα του 127.
