Ο κ.Τσίπρας χθες, χαρακτήρισε την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης από την πλειοψηφία της Βουλής στην Κυβέρνηση «εκτροπή» και δήλωσε ότι οι βουλευτές του θα απέχουν από τα καθήκοντά τους.
Αν και το πιο εύστοχο σχόλιο για το θέμα το έκανε στο τουίτερ ο χρήστης Nyrros που χαρακτήρισε την απόφαση αυτή ταιριαστή για μαθητές σχολείου που αποφασίζουν αποχή από τα μαθήματά τους, παρόλα αυτά, σε αυτή τη στήλη βρίσκουμε χρήσιμο να επισημαίνουμε όλες τις περιστάσεις που ο κ.Τσίπρας δηλώνει την απέχθειά του προς τον αντιπροσωπευτικό χαρακτήρα του πολιτεύματος, δηλαδή την ίδια την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
Γιατί φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά, μετά το 2015 που ο κ.Τσίπρας δηλώνει ευθαρσώς τις αμεσοδημοκρατικές του αντιλήψεις.
Καλά κάνει. Θυμίζει στους μετριοπαθείς Κεντρώους την άβυσσο που τους χωρίζει από το κόμμα του.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ΑντιΣύριζα για να κρίνει αρνητικά την Αντιπολίτευση. Ακόμα κι αν δεν είχαν μεσολαβήσει όλα τα «παρατράγουδα» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και μόνο η υπόμνηση ότι εχθρεύονται τον Κοινοβουλευτισμό αρκεί.
Το πρόβλημα με τον αριστερό ριζοσπαστισμό είναι γνωστό: οι ριζοσπάστες υπόσχονται τον μετασχηματισμό της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Μόνο που πρόκειται για μια υπόσχεση με έντονο συναισθηματικό υπόβαθρο αφού τελικά αγνοεί ή παραβλέπει την ευπάθεια των θεσμών.
Τι κι αν η αποχή βουλευτών από το έργο τους αμφισβητεί επί της ουσίας το πολίτευμα; Για τον ΣΥΡΙΖΑ κάτι τέτοιο είναι αδιάφορο.
Αλλά ακόμα κι αν το δούμε στο πλαίσιο του προεκλογικού παιχνιδιού, πρόκειται για μια ακατανόητη στρατηγική. Στο εκλογικό σώμα υπάρχει ένα πλήθος, κυριολεκτικά, δυνητικών ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ κάτι που το αναγνωρίζει και ο ίδιος γι αυτό άλλωστε διακήρυσσε, μέχρι ενός σημείου, την περίφημη «στροφή στο Κέντρο».
Το Κέντρο, δεν είναι το μέσον από δύο σημεία αλλά ένα αίτημα για ριζικές μεταρρυθμίσεις χωρίς να αμφισβητούνται ή να απειλούνται οι θεσμοί της φιλελεύθερης δημοκρατίας.
Ο κ.Τσίπρας λοιπόν αντί να ανοίγεται στους δυνητικούς του ψηφοφόρους, λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές, επιλέγει να τους αποξενώσει.
Γιατί το κάνει αυτό;
Προφανώς, για δύο λόγους:
1. Πιστεύει ότι δεν έχει το χρόνο να καλλιεργήσει τις σχέσεις του με το Κέντρο. Και που να τον βρει το χρόνο τώρα, όταν επί τρία χρόνια τα κάνει όλα λάθος; Μέχρι και στους αντιεμβολιαστές «έκλεισε το μάτι» τα προηγούμενα τρία χρόνια ενώ στα οδυνηρά για όλους μας λοκντάουν η μόνη του έννοια ήταν η ευημερία του Δημήτρη Κουφοντίνα.
2. Αν και δηλώνουν ότι δεν πιστεύουν στις δημοσκοπήσεις, φαίνεται ότι έχουν δει ότι δεν είναι καθόλου αυτονόητο ότι στις κάλπες θα καταφέρουν να συγκεντρώσουν εκ νέου το ποσοστό των εκλογών του 2019 και το ενδεχόμενο να πάρουν έστω και μία ψήφο λιγότερη είναι εφιαλτικό.
Εμείς πιστεύουμε ότι τελικά θα τα καταφέρουν αλλά από τις δημοσιευμένες δημοσκοπήσεις που έχουμε διαβάσει προσεκτικά, πράγματι, αυτή τη στιγμή δεν είναι βέβαιο.
Όσοι, στο μέλλον, μελετήσουν το δικό μας παρόν θα έχουν να σχολιάσουν πολλά για τον τρόπο που η ελληνική Αριστερά μεταλλάχθηκε σε ένα χώρο που εκφράζει αποκλειστικά αρνητές κάθε είδους και πάνω απ όλα τους αρνητές της πραγματικότητας.
