Παρατηρούσα όλη μέρα χθες, έκπληκτη, τους ... έκπληκτους με την απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να αρνηθεί να ψηφίσει την τροπολογία-μπλόκο στους Νεοναζί.
Διάβασα κι εγώ με προσοχή τις ενστάσεις στην τροπολογία της κυβέρνησης και βρήκα αρκετά από τα επιχειρήματα τους πειστικά και συμμερίζομαι τον σκεπτικισμό τον οποίο άλλωστε είχα εκφράσει κι εγώ.
Όμως άπαξ και το θέμα έφτασε στη Βουλή, οι κρίσεις που μπορούν να γίνουν είναι κυρίως πολιτικές.
Γιατί λοιπόν τόσος κεντρώος κόσμος απορεί με τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ;
Μήπως έχει πιστέψει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο σύγχρονος εκφραστής της κληρονομιάς του ΕΑΜικού κινήματος; Υπάρχει έστω και ένας κεντρώος που βλέπει στον ΣΥΡΙΖΑ τον εκφραστή της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης;
Εδώ και χρόνια επισημαίνουμε τον τρόπο που εργαλειοποιεί την ιστορική μνήμη της δεκαετίας του '40, της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου Πολέμου μπας και καταφέρει να σφυρηλατήσει κάποια ταυτότητα.
Δεν έχει υπάρξει ούτε μία φορά -αλλά ούτε μία- που ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει επικαλεστεί την Εθνική Αντίσταση ενωτικά, ως υπόμνηση μιας μεγαλειώδους στιγμής της ελληνικής ιστορίας.
Αντιθέτως, προσπαθεί διαρκώς, εδώ και χρόνια, να οικειοποιηθεί τη μνήμη, παραγκωνίζοντας το ΚΚΕ που πρωταγωνίστησε σε εκείνη τη συγκυρία και το κάνει μόνο για να διχάσει.
Ο κ.Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ επικαλούνται τη δεκαετία του '40 και την Εθνική Αντίσταση απέναντι στους Ναζί για να διχάζουν όχι για να ενώνουν.
Τα ίδια έκανε και με τη δίκη της Χρυσής Αυγής. Πιστεύοντας ότι θα ξεχάσουμε ότι η δίκη καθυστέρησε με δική του ευθύνη, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί σήμερα το πρόβλημα με τον Κασιδιάρη, επιχείρησε να εμφανιστεί αυτός ως ο μόνος εκφραστής των αντιφασιστικών αισθημάτων του ελληνικού λαού.
Οπότε, όταν χθες έφτασε η ώρα της κρίσεως, μία μόλις μέρα μετά από τα «μαθήματα» που μας έκανε ο κ.Τσίπρας από το βήμα της Βουλής για το ΕΑΜ, η μόνη έννοια που είχε ήταν η προστασία της... ιδεολογίας της 17 Νοέμβρη.
Άβυσσος χωρίζει τον κόσμο του Κέντρου από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ που αδυνατεί να πολιτευτεί θετικά, με προτάσεις, μόνο κατασκευάζει διαρκώς φανταστικούς εχθρούς, καθυβρίζοντας τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Είναι όμως τυχερός ο κ.Τσίπρας. Γιατί είναι το ΑντιΣύριζα μέτωπο που τον κρατάει ακόμα στον αφρό της επικαιρότητας και του δίνει λόγο ύπαρξης. Ειδάλλως, κανείς και για κανένα λόγο δεν θα ασχολούνταν με το κόμμα του. Και δικαίως.
