Όταν τα πράγματα δυσκόλεψαν και τα προβλήματα που ανέκυψαν δεν θα λύνονταν ούτε με δακρύβρεχτες δηλώσεις και αγκαλίτσες με τους πολίτες μπροστά στις κάμερες ούτε κλειδώνοντάς τους στο σπίτι, η πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας Τζασίντα Άρντερν συνειδητοποίησε ότι δεν είχε πλέον το σθένος να συνεχίσει και ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να παραιτηθεί.
Έπραξε άριστα για τον εαυτό της.
Όποιος δεν αντέχει πρέπει να αποχωρεί. Είναι ακριβώς όπως το είχε περιγράψει ο Πρόεδρος Τρούμαν αναφερόμενος στις συνθήκες που επικρατούν στην πολιτική: «Αν δεν αντέχεις τη ζέστη, φύγε από την κουζίνα».
Όμως από το σημείο αυτό μέχρι τις επευφημίες για την απόφαση της Τζασίντα Άρντερν που το μεγαλύτερό της κατόρθωμα ήταν τελικά η διαχείριση της δημόσιας εικόνας της αφού όταν ήρθε ενώπιον των αληθινών προβλημάτων της πολιτικής όπως είναι η Οικονομία και άρχισε να κατακρημνίζεται στις δημοσκοπήσεις, το έβαλε στα πόδια, υπάρχει μεγάλη απόσταση.
Η Άρντερν εγκαταλείπει την πρωθυπουργία και αφήνει «επί ξύλου κρεμάμενο» και το κόμμα της, όπως διαβάζουμε, αφού παραιτείται και από την προεδρία του.
Δεν είναι και τόσο αυθαίρετη η υπόθεση ότι η Άρντερν δεν είχε αξιολογήσει σωστά τις δυνάμεις της αλλά και το τι σημαίνουν σήμερα τα δημόσια αξιώματα.
Στην πρώτη δυσκολία που η επίλυσή της δεν ήταν προφανής εγκατέλειψε και μάλιστα «το πούλησε» ακολουθώντας τη συνταγή που έδειξε να λειτουργεί: με συναίσθημα που τόσο αρέσει στο σύγχρονο κόσμο, ειδικά σε όσους δεν ζουν στις μικρές χώρες της περιφέρειας, όπως είναι η Νέα Ζηλανδία και οι ίδιοι κρίνουν με μεγάλη σκληρότητα το δικό τους πολιτικό σύστημα στις χώρες τους ή σε όσους βλέπουν πολλά σήριαλ στο Νέτφλιξ όπου η μόνη διάκριση ανάμεσα στους ήρωες-πολιτικούς είναι ανάμεσα στους «κακούς» και τους «αισθηματίες».
Μιας και στην Ελλάδα έχουμε μπροστά μας δύο σημαντικές εκλογές διαδικασίες, εθνικές και αυτοδιοικητικές εκλογές, είναι ευκαιρία να επισημάνουμε σε όσους θέλουν να πολιτευτούν ότι η πολιτική δεν είναι για όλους. Σε μια δημοκρατία φυσικά και έχουμε όλοι το δικαίωμα να διεκδικήσουμε ένα αιρετό αξίωμα. Όμως, κάθε αιρετό αξίωμα είναι σημαντικό και από τις επιδόσεις μας σε αυτό επηρεάζεται σημαντικά και με τρόπο μετρήσιμο η καθημερινότητα των συμπολιτών μας.
Από τον κάθε δημοτικό σύμβουλο εξαρτάται η ευημερία της περιοχής του, δεν χρειάζεται δηλαδή να είναι κάποιος πρωθυπουργός για να έχει ευθύνες.
Όσοι λοιπόν θέλουν να διεκδικήσουν την ψήφο των συμπολιτών τους να το σκεφτούν διπλά και τρίδιπλα. Αντέχουν; Μπορούν; Είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν την κριτική, τις συχνά άδικες επιθέσεις, τον σεξισμό, την οργή των συμπολιτών τους, αν κάτι δεν πάει καλά; Αν όχι ας το αφήσουν. Η πολιτική απαιτεί σθένος αλλά κυρίως απαιτεί μεγάλες αντοχές.
Στο τέλος της ημέρας ισχύει πάντα μια από το πλήθος των εμβληματικών αποφάνσεων στο κείμενο του Μαξ Βέμπερ «Η πολιτική ως κλίση και ως επάγγελμα» που διαβάστηκε πολύ και στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια μετά την έκδοσή του από το ΔΩΜΑ με τον τίτλο «Η πολιτική ως κάλεσμα και ως επάγγελμα».
«Μόνο όποιος είναι βέβαιος πως δεν θα συνθλιβεί όταν ο κόσμος, από τη δική του σκοπιά ιδωμένος, αποδειχθεί πολύ μωρός ή ποταπός για όσα αυτός θέλει να του προσφέρει, μόνον όποιος με όλα αυτά αντιμέτωπος μπορεί να πει "Και όμως!" μόνον αυτός διαθέτει το την κλίση στην πολιτική».
