Το δικαίωμα των ατόμων στο συνέρχεσθαι είναι θεμελιώδες και προστατεύεται από το Σύνταγμα. Γι αυτό άλλωστε έγινε συζήτηση επί μακρόν για το νόμο που περιγράφει τους όρους διεξαγωγής των διαδηλώσεων.
Ο νόμος για τις διαδηλώσεις ρυθμίζει, δεν απαγορεύει. Εφόσον εφαρμόζεται, και η διαδήλωση γίνεται ελεύθερα και δεν παρακωλύεται η ζωή στην πόλη.
Όταν η κυβέρνηση τον είχε φέρει στη Βουλή η Αντιπολίτευση ούρλιαζε ότι θα γίνει εργαλείο καταστολής κάθε αντιπολιτευόμενης φωνής.
Χθες, πάλι ουρλιάζοντας, ζήτησε να απαγορευτεί η συγκέντρωση μελών της Χρυσής Αυγής, ενός κόμματος που δεν έχει τεθεί εκτός νόμου ενώ δεν παρέλειψαν να καταγγείλουν την κυβέρνηση και τον Δήμαρχο Αθηναίων ως «φερέφωνα» της Χρυσής Αυγής.
Μόνο που σε αυτή τη χώρα γνωριζόμαστε. Είναι αυτονόητο ότι το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι οι ακροδεξιοί εξτρεμιστές.
Απλώς, επειδή η συγκέντρωση των Χρυσαυγιτών αφορούσε τα Ίμια πίστεψαν ότι θα ασκήσουν πίεση στη ΝΔ ζητώντας την απαγόρευση της.
Ήταν από τις λίγες περιστάσεις αυτή που εφαρμόστηκε σωστά ο νόμος για τις συναθροίσεις γιατί συνήθως δεν εφαρμόζεται, δυστυχώς και ο Δήμος Αθηναίων το χειριστηκε άψογα.
Όμως, δεν είναι αυτό το θέμα μας. Θέλουμε να επισημάνουμε, για ακόμα μια φορά, την ανάγκη η κυβέρνηση να εκπονήσει ένα σχέδιο διαχείρισης των Χρυσαυγιτών και όλων των μετενσαρκωσεων τους.
Ας μην είμαστε αφελείς. Τις επόμενες εβδομάδες οι ακροδεξιοί εξτρεμιστές θα επιδιώξουν να κάνουν οργανωμένες δημόσιες εμφανίσεις και θα παρουσιάζονται ως διωκόμενοι «από το σύστημα».
Η δημοκρατική πολιτεία δεν μπορεί να τους το επιτρέψει.
Δυστυχώς η κυβέρνηση σε αυτό είναι μόνη της. Η Αντιπολίτευση στο σύνολό της αλλά ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι παροιμιωδώς ανεύθυνος και κυρίως απελπισμένος οπότε δεν θα διστάσει σε τίποτα.
Η ανησυχία μας είναι μήπως και η Νέα Δημοκρατία θεωρεί ότι τη συμφέρει να αντιμετωπίζει τους Χρυσαυγίτες ως πιόνι στην εκλογική σκακιέρα. Δεν τη συμφέρει.
Η Νέα Δημοκρατία είναι ένα συστημικό κόμμα που ευαγγελίζεται την κανονικότητα. Αν αρχίσει να κάνει «εκπτώσεις» στους αντισυστημικούς θα χάσει. Οι Χρυσαυγίτες δεν κανονικοποιούνται, αυτό θα έπρεπε να το έχουμε εμπεδώσει ήδη.
Χρειάζεται σχέδιο χειρισμού σε επιχειρησιακό και κυρίως επικοινωνιακό επίπεδο. Δεν είναι και τόσο δύσκολο. Είναι καθαρά θέμα πολιτικής απόφασης.
