Είναι πολύ νωρίς ακόμα για να συμπεράνουμε τι ακριβώς συνέβη στο Ίλιον και με την ομάδα ανήλικων αγοριών και κοριτσιών που κακοποιούσε σεξουαλικά ένα συνομήλικό τους. Και ούτε σκοπεύουμε να παρακολουθούμε νυχθημερόν, ηδονοβλεπτικά, αυτή τη φρικιαστική ιστορία. Μας αρκεί που χριστουγεννιάτικα τρεις έχουν προφυλακιστεί, έχουν εκδοθεί ήδη εντάλματα σύλληψης για άλλους τρεις ενώ καταζητείται άλλος ένας. Σίγουρα λοιπόν «κάτι» και μάλιστα πολύ σοβαρό έχει, πάλι, συμβεί.
Ούτε το θύμα ούτε οι φερόμενοι θύτες πρέπει να εγκαταλειφθούν. Η κοινωνία μας δεν έχει την πολυτέλεια «να χάσει» καμιά δεκαπενταριά παιδιά γιατί αυτά φαίνεται πως εγκλημάτησαν για λόγους που στην πραγματικότητα μας είναι άγνωστοι.
Ξέφυγαν πάντως της επιτήρησης όλων: των γονέων τους, των δασκάλων τους, των γειτόνων τους. Όλων μας δηλαδή.
Γιατί τα παιδιά κάθε κοινωνίας είναι βέβαια υπό την κηδεμονία των γονιών τους αλλά εμείς πιστεύουμε ότι είναι παιδιά όλων μας. Ο καθένας από εμάς οφείλει να έχει στο νου του όλα τα παιδιά του περιβάλλοντός του: τα συγγενικά, των φίλων, της γειτονιάς.
Τα παιδιά αυτά λοιπόν δεν αρκεί να τιμωρηθούν εφόσον, αποδειχθεί ότι διέπραξαν έγκλημα, δεν γίνεται να τα πετάξουμε σε κάποια φυλακή για να βγουν από αυτή χειρότεροι ενήλικες.
Το θύμα βέβαια, πρώτο αυτό, χρειάζεται ειδικής φροντίδας. Διαβάζουμε ότι τον παρακολουθεί ψυχολόγος της ΕΛΑΣ και δεν μας φαίνεται καθόλου αρκετό γιατί πριν από λίγους μήνες, κάποιοι διέρρεαν τις ψυχολογικές εκθέσεις της 12χρονης του Κολωνού, τις καταθέσεις που έδινε στους ειδικούς, υποτίθεται, ψυχολόγους της ΕΛΑΣ.
Επιπροσθέτως, πρέπει να εφαρμοστεί ο νόμος που περιγράφει τον τρόπο που καταθέτουν τα ανήλικα θύματα παιδικής κακοποίησης. Θα εφαρμοστεί σε αυτή την περίπτωση ή θα τον σέρνουν κι αυτόν διαρκώς στη ΓΑΔΑ, όπως συμβαίνει με τη 12χρονη από τον Κολωνό;
Την περασμένη χρονιά μιλήσαμε αρκετά για την παιδική προστασία. Δεν ήταν μόνο εξαιτίας των αποτρόπαιων υποθέσεων που είδαν το φως της δημοσιότητας. Ο νόμος που ψήφισε η κυβέρνηση και η συζήτηση που προκάλεσε έφερε το θέμα στο επίκεντρο της δημόσιας σφαίρας για αρκετό καιρό.
Είναι καλό να επιστρέψει γιατί δεν αρκεί το να ψηφίζονται νόμοι. Πρέπει να παρακολουθούμε πως αυτοί εφαρμόζονται και πρώτη πρέπει να το κάνει η κυβέρνηση που έχει κάθε συμφέρον να βλέπει οι νόμοι που ψηφίζει να εφαρμόζονται.
Πρέπει να μείνουμε σε εγρήγορση γι' αυτά τα παιδιά, λοιπόν. Όχι για να καταναλώσουμε «πιπεράτα» ρεπορτάζ με λεπτομέρειες των πράξεών τους που αναπαράγονται προς τέρψη «της αρένας» αλλά για να ξέρουν όλοι οι εμπλεκόμενοι αρμόδιοι ότι παρακολουθούμε το θέμα και έχουμε την αξίωση η Πολιτεία να μην εξαντλήσει τον ρόλο της στην τιμωρία των ενόχων.
Όλα τα παιδιά είναι δικά μας. Αν αυτό το αποδεχτούμε τότε αυτά τα περιστατικά θα συμβαίνουν όλο και πιο σπάνια. Λέμε πως στα εγκλήματα δεν υπάρχει η έννοια της απόδοσης συλλογικής ευθύνης. Υπάρχει όμως το συλλογικό νοιάξιμο για τους νέους κι αυτό πρέπει να λογίζεται ως ελάχιστη υποχρέωσή μας απέναντι κοινωνία.
