Ορισμένοι μπορεί να το θεωρούν άκομψο ή ακόμα χειρότερα, υποκριτικό να σχολιάζουμε αρνητικά τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μέσα από ένα Μέσο. Όμως στην Ελλάδα, ειδικώς η τηλεόραση λειτουργεί αυτονομημένα και εδώ και χρόνια έχει πάρει διαζύγιο από τους κανόνες της δημοσιογραφικής δεοντολογίας.
Το περιστατικό έγινε χθες στην πρωινή ζώνη καναλιού που παρακολουθούμε συστηματικά και δεδομένου ότι έχουμε ήδη γράψει ποιο είναι το κανάλι που επιλέγουμε για την ενημέρωσή μας, δεν θα το αναφέρουμε.
Στο πολιτικό πάνελ καλεσμένη και μια υφυπουργός νεοϊδρυθέντος υφυπουργείου. Οι δύο δημοσιογράφοι της εκπομπής θεώρησαν ότι θα ενημερώσουν τους πολίτες αν τη βομβάρδιζαν με κλισέ ερωτήσεις για τις υποκλοπές, τις δηλώσεις Σπίρτζη, το ΕΑΜ και όλες τις συναφείς αηδίες της μικροπολιτικής, αντί να τη βάλουν κάτω και να την ανακρίνουν κανονικότατα για το έργο της.
Έτσι οι πολίτες χάσαμε την ευκαιρία να πληροφορηθούμε αν άξιζε να ιδρυθεί υφυπουργείο για το συγκεκριμένο ζήτημα, αν η κυβέρνηση παρήγαγε έργο σε αυτό, αν η συγκεκριμένη υφυπουργός που θα κατέβει και για πρώτη φορά υποψήφια στις βουλευτικές εκλογές έκανε καλά τη δουλειά της και ο πρωθυπουργός επέδειξε καλή κρίση όταν της ανέθεσε το χαρτοφυλάκιο.
Βέβαια, θα πείτε ότι όλα τα παραπάνω προϋποθέτουν, από την πλευρά των δημοσιογράφων, προετοιμασία ενώ το να μπουρδολογείς για τον Σπίρτζη και τις παλαβές του δηλώσεις είναι το εύκολο. Όμως, τόσους δημοσιογράφους απασχολεί το συγκεκριμένο κανάλι! Κανείς δεν μπορούσε να κάνει μια στοιχειώδη έρευνα;
Είναι πλέον αποκαρδιωτικό. Έχουμε κουραστεί από αυτή την κατάσταση. Και δεν έχουμε καμία αξίωση να προβάλλεται το θετικό έργο της κυβέρνησης, όχι! Δημοσιογραφική είναι η προσέγγιση που ζητάμε. Δηλαδή, να καταλάβουν οι τηλεθεατές ποιο είναι το διακύβευμα σε κάθε χαρτοφυλάκιο, τι έργο έκανε κάθε υπουργός, πώς αποτιμάται από τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς δείκτες, πώς αξιολογείται από την Κοινωνία των Πολιτών.
Αν μια ενημερωτική εκπομπή δεν είναι σε θέση να προσφέρει αυτά τα στοιχειώδη γιατί προβάλλεται;
Για να ανακυκλώνει την παραπολιτική; Αν είναι έτσι, χίλιες φορές το Twitter όπου ο καφενειακός διάλογος περί πολιτικής γίνεται ζωντανά, με ένταση και πολύ συχνά και με ευφυολογήματα.
Γιατί συμβαίνει και τούτο. Η πλειοψηφία των δημοσιογράφων έχει το θράσος να επικρίνει τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης «για το επίπεδό τους» ενώ οι εκπομπές τους είναι απλώς μια απομίμηση του Twitter και μάλιστα κακή.
Θα το ξαναπούμε. Για τη χρεοκοπία της χώρας, για τη διάρκεια της κρίσης και τη συνεχιζόμενη παρακμή του δημόσιου διαλόγου, την κύρια ευθύνη τη φέρουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Το πολιτικό σύστημα έπεται κι ας λειτουργεί ως ουραγός των ΜΜΕ.
Γιατί όταν ακόμα και τα δημόσια κανάλια επιλέγουν να μιμούνται το Twitter, τι να περιμένουμε από τους υπόλοιπους. Κατάντια.
