Συμπαθάτε με, αλλά κάτι πρέπει να γίνει με τις κλοπές αυτοκινήτων. Προσωπικά ξέρω πέντε κοντινούς μου ανθρώπους που το τελευταίο εξάμηνο τους έκλεψαν το αυτοκίνητο. Απ’ αυτά βρέθηκε μόνο το ένα, παρατημένο σ’ ένα στενό. Τα άλλα τέσσερα άνοιξε η γη και τα κατάπιε. Το ίδιο έπαθαν δύο τηλε-παρουσιάστριες και ένας ηθοποιός, στην τηλεόραση άκουσα τις διαμαρτυρίες τους. Πρόκειται για λαίλαπα, κάτι πρέπει να γίνει.
Ναι, ξέρω ότι το υπουργείο και η ηγεσία της ΕΛΑΣ έχουν να αντιμετωπίσουν παιδεραστές, εισβολές στον Έβρο και λογιών-λογιών βαρύτατα θέματα. Καλά κάνουν και επικεντρώνονται εκεί, αλλά και ο ανθρωπάκος που κατεβαίνει το πρωί στον δρόμο να πάει στη δουλειά του αλλά δεν βρίσκει το αμάξι του, έχει κι αυτός δικαίωμα την προστασία της Πολιτείας. Ο μάστορας που μου κάνει το σέρβις κι έχει εκατό-διακόσιους πελάτες (άρα και μεγαλύτερο δείγμα από μένα), μου λέει ότι δεν περνά βδομάδα να μην του πει κάποιος κλαίγοντας ότι του έκλεψαν το αυτοκίνητο.
Πριν δυο χρόνια δεν ήταν έτσι. Κάτι έχει συμβεί τον τελευταίο καιρό και οι συμμορίες έχουν ξεσαλώσει. Προφανώς έχει ανέβει πολύ η ζήτηση, οπότε η πιάτσα προσαρμόστηκε αμέσως. Βγαίνουν νύχτα κι όποιον πάρει ο χάρος. Και δεν κλέβουν ακριβά αυτοκίνητα, τα αμαξάκια των ταλαίπωρων των κυρ-Παντελήδων βουτάνε. Ανθρωπάκων που έκαναν τα κακά τους παξιμάδι για να τα αγοράσουν. Πολλοί τα χρωστάνε ακόμα.
Οι συμμορίες δεν κωλώνουν μπροστά σε κανέναν και σε τίποτα. Μπαίνουν σε γκαράζ, εισβάλλουν σε πυλωτές, κλέβουν μπροστά από κάμερες. Σκασίλα τους, με τις μούρες τους φόρα παρτίδα κάνουν τη δουλειά. Ούτε immobilizers τους σταματάνε, ούτε συναγερμοί, ούτε κλειδωμένα τιμόνια. Ένας λοστός για την πόρτα του συνοδηγού, έναν laptop και μέσα σε τρία λεπτά το βάζουν μπροστά και φεύγουν. Ναι, αλλά κάτι πρέπει να κάνει το υπουργείο, η αστυνομία. Να προσαρμοστούν τάχιστα στο καινούριο αυτό κύμα κλοπών.
Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνουν, δεν είναι δική μου δουλειά, δική τους είναι. Ξέρω ότι δεν μπορεί να μπει ένας χωροφύλακας δίπλα σε κάθε παρκαρισμένο αμάξι, όμως αυτό το μαζικό κακό δεν μπορεί να είναι περιστασιακή δεύτερη δουλίτσα φτωχοδιαβόλων ή χακεράδων.
Όταν κλέβονται χιλιάδες αυτοκίνητα κάθε χρόνο, υπάρχουν θηριώδη κυκλώματα από πίσω. Που τα εντοπίζουν, που τα βουτάνε, που τα κρύβουν, που τα διαλύουν, που τα χρησιμοποιούν για μεταφορά λαθρομεταναστών, που τα βγάζουν στο εξωτερικό, που τα διοχετεύουν σε νέους ιδιοκτήτες με άλλα χαρτιά. Ε εκεί θαρρώ πως είναι τα χωράφια της ασφάλειας.
Υπάρχουν βέβαια τα GPS που μπορούν να εντοπίσουν πού βρίσκεται το αυτοκίνητο, όμως οι μάγκες που τα εγκαθιστούν είδαν ότι αυξήθηκε ξαφνικά η ζήτηση και διπλασίασαν τις τιμές. Ένα χιλιάρικο θέλει κανείς για να βάλει στο αμάξι του ένα αξιόπιστο τέτοιο σύστημα. Δεν το ‘χουν όλοι.
Καλά, δεν λέω για τους καταλύτες, αυτή είναι άλλη πληγή, τώρα μιλώ για την κλοπή όλου του αυτοκινήτου. Ναι, δεν αντιλέγω ότι το μεγάλο σοκ το παθαίνουμε όταν μαθαίνουμε ότι βιάζεται ένα 12χρονο κορίτσι από ανθρώπους της διπλανής πόρτας μας. Αλλά και το σοκ να λείπει πρωινιάτικα κάτω απ’ το σπίτι μας το αμάξι που ακόμα χρωστάμε τις δόσεις του, μην το υποτιμάτε.
