Η ερώτηση είναι απλή. Αν υποθέσουμε ότι η χώρα βρισκόταν σε περίοδο αδυναμίας σχηματισμού κυβέρνησης έπειτα από μία ή δυο συνεχόμενες εκλογές και ένας σεισμός βούλιαζε τη Σαντορίνη, πώς θα αντιδρούσε το ελληνικό κράτος; Σας την απαντώ από τώρα. Δεν θα αντιδρούσε. Μ’ έναν άσχετο δικαστικό για υπηρεσιακό πρωθυπουργό και με υπουργούς δίχως λογοδοσία και πολιτική νομιμοποίηση, το κράτος μας θα καθόταν και θα κοίταζε την καταστροφή (υλική, ανθρωπιστική και οικονομική) από την τηλεόραση.
Κάνω και δεύτερη απλή ερώτηση. Αν αντί για σεισμό στην Σαντορίνη, συνέβαινε μια πλημμύρα παρόμοια μ’ αυτή της Θεσσαλίας σε κάποιο άλλο σημείο της χώρας, πώς θα αντιδρούσε ένα κράτος με τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου να παριστάνει τον πρωθυπουργό στο Μέγαρο Μαξίμου, περιμένοντας τις πολιτικές δυνάμεις να συνεννοηθούν για τον σχηματισμό κυβέρνησης; Ή αν, αντί για πλημμύρα ή καταποντισμό, εκείνη την κρίσιμη περίοδο αποφάσιζαν οι Τούρκοι να κάνουν κάποιο προχωρημένο τσαμπουκά; Το χουν ξανακάνει, στο ενδιάμεσο της μετάβασης από τον Ανδρέα στον Σημίτη. Ποιος υπεύθυνος θα έπαιρνε την καθοριστική απόφαση «απαντήστε»;
Να το κάνω πιο light; Αν η οργή του κόσμου για τα Τέμπη οδηγούσε σε πολιτικό κενό έξι ή οκτώ μηνών, μέχρι οι απανωτές κάλπες ή οι συμφωνίες υπό πίεση και κάτω απ’ το τραπέζι κατέληγαν σε μια συμμαχική κυβέρνηση παζαριών, πόσο θαρρείτε ότι θα εκτοξευόταν ο πληθωρισμός στη χώρα μέσα σ’ αυτό το διάστημα πολιτικού χάους; Να σας το πω εγώ από τώρα. Είχαμε στην τσέπη ένα δεκαράκι τοις εκατό. Να μη σας πω για τα κρατικά έσοδα. Θα βούλιαζαν αυτομάτως. Εδώ μ’ έναν Πιτσιλή που δεν καταλαβαίνει τίποτα και πάλι αγκομαχούμε, φαντάζεστε τι θα γίνει τότε;
Να το κάνω ακόμα πιο light, επικεντρωνόμενος μόνο σε ένα θέμα οικονομικής καθημερινότητας; Ας πούμε ότι το εξάμηνο-οκτάμηνο της πολιτικής κρίσης ανεβαίνουν υπερβολικά οι διεθνείς τιμές του ρεύματος. Ποια κυβέρνηση θα αποφασίσει να δώσει επιδότηση στη λιανική των νοικοκυριών ώστε να τα ανακουφίσει, όπως γίνεται τώρα δυο-τρεις φορές τον χρόνο; Μια υπηρεσιακή που σήμερα υπάρχει και αύριο παραδίδει, η οποία μάλιστα δεν δικαιούται από τον νόμο να προβαίνει σε δαπάνες που δεν είναι απολύτως αναγκαίες;
Θα μου πείτε, «τρομοκρατείς». Όχι, δεν τρομοκρατώ, απλώς περιγράφω. Αν αυτό που προκύπτει είναι τρομακτικό, δεν βλέπω λόγο να το κρύψω. Και επειδή θα βρεθούν εκείνοι που θα πουν, «έτσι που μας τα λες, δεν πρέπει ποτέ να γίνουν εκλογές», απαντώ με σαφήνεια. Άλλο η εναλλαγή στην εξουσία έπειτα από ετυμηγορία του λαού και άλλο συνθήκες ακυβερνησίας και πολιτικής κρίσης στη χώρα. Στην πρώτη περίπτωση κανένας δεν ξεσαλώνει, είτε συνέχεια της προηγούμενης κυβέρνησης υπάρξει, είτε εναλλαγή με άλλη. Στην πολιτική κρίση, άπαντες ορμάνε να κερδίσουν κάτι ατομικό ή ομαδικό, με αποτέλεσμα να χαντακωνόμαστε όλοι συλλογικώς.
