Χθες οι πάντες έπαιζαν Τέμπη. Τηλεοπτικές εκπομπές, ραδιόφωνα, εφημερίδες, ιστοσελίδες. Αν εξαιρέσουμε την deepseek που κάτι τσίμπησε από το πακέτο της επικαιρότητας, κατά τα λοιπά τα Τέμπη μονοπώλησαν την πολιτική συζήτηση στη χώρα. Λες και οι 57 είχαν σκοτωθεί προχθές. Λογικά ο Μαξίμου έχει πάθει την πλάκα του. Τέτοια καταιγίδα σε αίθριο καιρό δεν την περίμενε. Οπότε το κυβερνητικό σύστημα δεν ήταν ούτε κατά διάνοια προετοιμασμένο να αντιδράσει. Μόνο ο Φλωρίδης κάτι προσπάθησε να περισώσει, αλλά τι να σου κάνει κι αυτός; Ένας είναι.
Υποθέτω ότι από σήμερα θ’ αρχίσουμε να βλέπουμε υπουργούς και κομματικούς παράγοντες να εμφανίζονται και να απαντούν στον ξαφνικό αυτόν καταιγισμό κατηγοριών. Με κάποιο non paper από το Μαξίμου στο χέρι. Διότι, ας μη γελιόμαστε, ανεξαρτήτως των αγνών και μη κομματικών προθέσεων όσων κατέβηκαν στις διαδηλώσεις, το ζήτημα έχει καταλήξει σκληρά πολιτικό. Απειλεί από το πουθενά την ηγεμονία μιας κυβέρνησης, που ως προχθές έδειχνε καβάλα στ’ άλογο.
Μπορεί οι διαδηλωτές να κατέβηκαν στις πλατείες ζητώντας απλώς «δικαιοσύνη» και «να μην επαναληφθεί κάτι παρόμοιο», όμως η αντιπολίτευση βρήκε στο ξέσπασμα αυτό τη χρυσή πολιτική της ευκαιρία.
Οπότε σήμερα έχουμε μια διπλή εικόνα. Από δω μια κυβέρνηση, που μοιάζει με αραχνοΰφαντοντυμένη κυρία την οποία έπιασε κατακλυσμός στη μέση του δρόμου, δίχως αυτή να κρατά ομπρέλα. Κι από κει μια αντιπολίτευση, που ως χθες πάλευε μεροδούλι-μεροφάι για το πολιτικό της μεροκάματο με γλίσχρες τραπεζικές προμήθειες και χαζούς γκαζοτενεκέδες λαδιού, αλλά ξαφνικά της έκατσε το πολιτικό τζόκερ. Η επαναφορά μιας εθνικής τραγωδίας.
Πάντως, οι μέχρι τώρα αποσπασματικές αντιδράσεις του γκουβέρνου, δεν εμπνέουν αισιοδοξία. Μου θυμίζουν την περίοδο του Κώστα Καραμανλή, που ενώ ο κόσμος γύρω τους καιγόταν με το Βατοπαίδι, εκείνοι έλεγαν ότι δεν υπάρχει ζήτημα και ότι δεν καταλάβαιναν σε τι ακριβώς να απαντήσουν. Πράγματι, μετά από μια πενταετία αποδείχθηκε δικαστικά ότι δεν υπήρχε σκάνδαλο Βατοπαιδίου, πλην στο μεταξύ η κυβέρνηση είχε πέσει. Ας μην πάθουν τα ίδια και οι σημερινοί.
Η αντιπολίτευση, τώρα που βρήκε τρύπα στην κυβερνητική πανοπλία, θα συνεχίσει να στρίβει το μαχαίρι μέσα στην πληγή. Λογικό, κάθε αντιπολίτευση το ίδιο θα έκανε. Η κυβέρνηση πάλι, μόνο με την επιστράτευση του ίδιου του Μητσοτάκη θα καταφέρει να επαναφέρει μια στοιχειώδη ισορροπία. Πάλι ο Κυριάκος θα αναλάβει, δεν γίνεται αλλιώς. Για να δούμε τι θα καταφέρει αυτή τη φορά.
Όσο για το ΠΑΣΟΚ, που συντάσσεται αναφανδόν μ’ αυτή την αντιπολιτευτική τακτική, να ξέρει ότι η μεταφορά της αντιπολιτευτικής μάχης από το πεδίο των προγραμματικών θέσεων στις κινητοποιήσεις των δρόμων, δεν θα το ευνοήσει. Κάτι τέτοια δεν τα καρπώνεται ποτέ ένα λογικό και ειρηνικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, τα τρυγά η άκρα και ριζοσπαστική αριστερά. Η οποία συνεχίζει να έχει εύκολη τη συμμαχία της με τους αντισυστημικούς. Προς γνώση της Χαριλάου Τρικούπη αυτό…
