Να κάνουμε μια υπόθεση εργασίας; Ο Μητσοτάκης απηυδισμένος από όσα αντιμετωπίζει, τα βροντάει ξαφνικά και πάει σε μια θέση στην Ευρώπη. Ή κατεβαίνει στα Χανιά, την αράζει στην αυλή του και χαζεύει από δω τη Σούδα κι από κει τα Λευκά Όρη, γράφοντας τα απομνημονεύματα του. Ύστερα η ΝΔ χωρίζεται σε κεντρώους και λαϊκούς δεξιούς, που αρχίζουν να αλληλοσκοτώνονται κατά τα πρότυπα του Σύριζα. Και μη μου πείτε ότι θα βγάλουν κάποιον άλλον στη θέση του κι όλα καλά, διότι έτσι έλεγαν και στην Κουμουνδούρου για τη μετά Αλέξη εποχή κι είδαμε την κατάντια τους.
Τι απομένει πίσω; Όχι μια ΝΔ χωρίς αρχηγό, αλλά μια χώρα χωρίς ηγεσία. Όταν ο γέρο Καραμανλής αποσυρόταν το 1980 στην προεδρία της Δημοκρατίας, υπήρχε ένας Ανδρέας που ερχόταν. Κι όταν ο Ανδρέας κατέρρεε το 1989, υπήρχε ένας γέρο Μητσοτάκης να αναλάβει τη χώρα. Όταν το 1996 ο Ανδρέας ψυχομαχούσε στο Ωνάσειο, ερχόταν πίσω του ένας Σημίτης κι όταν η εποχή Σημίτη έφαγε τα ψωμιά της, ακολουθούσε ένας Κώστας Καραμανλής.
Τι θέλω να πω; Πως ακόμα κι εκείνοι που έκλειναν τους κύκλους τους, συνέχιζαν να έχουν πίσω τους μεγάλα και στιβαρά κόμματα, αυτοί δε που έρχονταν να τους διαδεχτούν είχαν ακόμα μεγαλύτερους και στιβαρότερους πολιτικούς σχηματισμούς στο κουμάντο τους. Έφευγαν αυτοί που έπεφταν κάτω από το 40% και αναλάμβαναν εκείνοι που είχαν ένα 45%. Για την τύχη της χώρας μιλάμε τώρα, όχι για την τύχη των κομμάτων.
Ρίξτε τώρα μια ματιά στο σημερινό πολιτικό σκηνικό. Έχει μια κυρίαρχη πολιτική προσωπικότητα κι ύστερα ακολουθεί το χάος. Ας πούμε ότι εξαϋλώνεται ξάφνου ο Κυριάκος, ποιος θα αναλάβει ο τιμόνι; Όχι της ΝΔ, αλλά της χώρας. Κατ’ αρχήν θα γίνει πογκρόμ μέσα στο κυβερνόν κόμμα, οι κεντρώοι Πασοκογενείς θα αλληλοσφαχτούν με τους λαϊκούς δεξιούς. Στο 15% θα την κατεβάσουν την ΝΔ.
Μήπως θα αναλάβει η κεντροαριστερά; Για να ηγηθεί της χώρας ποιος; Ο Ανδρουλάκης; Με το σκάρτο 13-15% που έχει; Ή τον θεωρεί κανείς ικανό να φτιάξει μεγάλο κεντροαριστερό συνασπισμό; Με ποιους; Με τα απομεινάρια του Σύριζα ή με την Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον Χαρίτση; Όποιος πιστεύει κάτι τέτοιο είναι ευτυχισμένος. Ποιον θα στείλουμε λοιπόν, να κάτσει απέναντι στον Ερνογάν ή να διαπραγματευτεί στα σοβαρά με Ευρωπαίους και Αμερικάνους; Την Λατινοπούλου μήπως, για την οποία ακούω όλους να λένε ότι «έρχεται με φόρα»;
Εδώ αγαπητοί μου, η χώρα έχει σοβαρό πρόβλημα. Έχει ξεμείνει με έναν και μοναδικό στην κορυφή της, τον οποίον μάλιστα όλο και περισσότεροι καταλήγουν να μην χωνεύουν. Άλλος γιατί είναι πολύ κεντρώος κι άλλος γιατί είναι πολύ δεξιός, άλλος γιατί είναι πολύ μεταρρυθμιστής κι άλλος γιατί δεν κάνει πολλές μεταρρυθμίσεις, άλλος γιατί δεν μοιράζει χρήμα κι άλλος γιατί δίνει πολλά επιδόματα. Και κανένας δεν λέει «αυτός μπορεί να τον αντικαταστήσει». Διότι ο «αυτός» δεν υπάρχει, όμως κανένας δεν το σκέφτεται. Δεν έχουμε ανάγκη ηγεσίας στη χώρα, ως φαίνεται. Είθε να μας βγει σε καλό, αλλά δεν το βλέπω.
