Όταν τους ρωτάς κατ’ ιδίαν, επιμένουν ότι η διαφορά τους με την ΝΔ είναι το πολύ τρεις μονάδες. Δεν τολμούν βέβαια να υποστηρίξουν ότι ήδη προηγούνται, αλλά αυτό το δήθεν 2-3% που –κατά το μυαλό τους- υπάρχει σήμερα, μπορεί να ανατραπεί μέσα στην επίσημη προεκλογική περίοδο και να καταφέρουν να κόψουν πρώτοι το νήμα. Δεν έχουν απάντηση στο «που στηρίζεις τους υπολογισμούς αυτούς;».
Είτε επικαλούνται σκόρπια προσωπικά τους βιώματα, «ένας παππούς μου είπε», «άκουσα μια κοπέλα που μιλούσε στο ράδιο», «ένας συνταξιούχος που ήταν έξαλλος, μου το ξεκαθάρισε», είτε αναφέρονται σε μια αόριστη ατομική και συλλογική τους αίσθηση, που πιότερο υπακούει στις ενδόμυχες επιθυμίες τους παρά στην αντικειμενική πραγματικότητα. Του στυλ «μα είναι δυνατόν μετά από τόσα που έχουν κάνει, να προηγούνται ακόμα;».
Αυτόν τον τόνο ΣΥΡΙΖΑϊκής αισιοδοξίας της διαφορά 2-3 μονάδων μόνο από την ΝΔ, τον κουβαλάνε όλοι τους. Δικαίως, αλλιώς δεν θα κατέβαιναν καθόλου στο γήπεδο. Δεν πρέπει μόνο να λες κάτι, πρέπει και να το πιστεύεις κατ’ ελάχιστον, αλλιώς οι λέξεις ζορίζονται να βγουν από το στόμα κι αν βγουν δεν πείθουν κανέναν. Άρα, προτιμούν να καταριούνται ως πουλημένες ή να εξοβελίζουν ως ανίκανες τις εταιρείες δημοσκοπήσεων, παρά να αποδεχτούν ότι μπαίνουν σε μια μάχη δίχως την παραμικρή ελπίδα.
Έχει βέβαια και κάτι λίγους ντιπ πωρωμένους που πιστεύουν ακράδαντα σε θρίαμβο του Αλέξη, στην πραγματικότητα όμως όλοι τους μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους σε κάποιο θαύμα που θα έρθει από το πουθενά και θα τους ξελασπώσει. Τέτοιο θαύμα δεν θα υπάρξει, αντιθέτως όσο θα πλησιάζουμε προς τις κάλπες τόσο η διαφορά θα αυξάνεται υπέρ της ΝΔ. Εδώ θα είμαστε και θα τα συζητάμε.
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα, που σήμερα μόλις που ψευτοδιακρίνεται. Ακριβώς επειδή βαθιά μέσα τους οι ΣΥΡΙΖΑίοι φοβούνται ότι εν τέλει θα ηττηθούν στρατηγικά και ότι θα ξαναφάνε στην μάπα τον Κυριάκο, μπορεί τώρα α μην το λένε αλλά ήδη εντός τους διανύουν τη μετεκλογική έρημο τους. Και αρχίζουν ήδη να καταλογίζουν ευθύνες. Οι μετριοπαθείς στους Πολάκηδες που έδιωξαν τους κεντρώους, οι Πολάκηδες στους μετριοπαθείς που αντί να κάνουν σκληρή αντιπολίτευση προτιμούσαν τα πολιτισμένα σεις και σας, οι παλιοί κομματικοί στους Πασοκοσυριζαίους και οι Πασοκογεννείς στους παλιούς κομμουνιστές.
Τα γνωστά δηλαδή που ακολουθούν κάθε ήττα. Με το ερωτηματικό αν η μπάλα θα πάρει και τον Αλέξη ή αυτός θα συνεχίσει να είναι στο απυρόβλητο. Αρχές καλοκαιριού θα χουμε κυβέρνηση στα σίγουρα. Τι αντιπολίτευση θα χουμε είναι το μεγάλο ερώτημα.
