Ακόμα προσπαθώ να καταλάβω αν ο Πολάκης τσαντίστηκε τόσο πολύ με τη διαγραφή του από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του Σύριζα λόγω Λινού που αποφάσισε να γκρεμίσει τον Κασσελάκη ή αν είχε αποφασίσει από καιρό τη ρήξη και απλώς το επεισόδιο με τη βουλευτίνα του ‘δωσε την αφορμή να κινηθεί.
Φρονώ ότι παρακινδυνευμένες κινήσεις χωρίς επιστροφή, σαν την ευθεία αμφισβήτηση του αρχηγού και την έμμεση υποβολή υποψηφιότητας για την ηγεσία του κόμματος, δεν μπορεί να είναι προϊόν μόνο ενός άγριου θυμού, ακόμα και όταν αναφερόμαστε σ’ έναν παρορμητικό και εριστικό τύπο σαν τον Πολάκη.
Πιστεύω πως το θέμα Λινού ήταν το απρόσμενο κερασάκι στην τούρτα. Ο Σφακιανός είχε ήδη αποφασίσει ότι ο Σύριζα με τον Κασσελάκη «δεν πάει», δίχως να αποκλείω την παράλληλη πιθανότητα να ενισχύθηκε αυτή η πεποίθησή του από το γεγονός ότι ο Στέφανος τον είχε ξωπετάξει από τον στενό του κύκλο και από τα κέντρα των Συριζαϊκών αποφάσεων. Λέμε τώρα, διότι ποια κέντρα και ποιες αποφάσεις…;
Επειδή Σφακιανός πίστευε πως αυτός και μόνο αυτός έκανε αρχηγό τον Κασσελάκη, θεωρούσε προφανώς καπαρωμένη τη θέση του πολιτιοϊδεολογικού του μέντορα και καθοδηγητή. Ο Κασσελάκης πάλι, έμπλεος (με αντίστοιχο του Πολάκη) ναρκισσισμού και εγωκεντρισμού, μήτε καθοδηγητές επιθυμεί μήτε μέντορες αποδέχεται και ανέχεται.
Όπερ, η ρήξη τους ήταν μακροπρόθεσμα προδιαγεγραμμένη, εκτός και αν ένας απ’ τους δύο υποχωρούσε κατά κράτος έναντι του άλλου, πράγμα αδύνατο. Ο χαρακτήρας τους είναι η μοίρα και των δυο τους, όπως είχα γράψει κάποτε για τον Παυλή, τότε που τσακωνόμασταν. Και τώρα που το πράγμα έφτασε στα άκρα, τι θα γίνει; Διότι συναινετική και συμβιβαστική λύση ανάμεσα στους δυο δεν υφίσταται πλέον. Πάνε για μετωπική κι όποιος νικήσει.
Εκτός κι αν εμφανιστεί και τρίτος, κάποιος εκλεκτός του Αλέξη ας πούμε, ακούω κάτι τέτοια για τον Φάμελλο. Αλλά και οι «87» που μισούν τον Κασσελάκη, μπορεί να υποστηρίξουν τον Πολάκη στη διαδικασία εξοβελισμού του Στέφανου, όμως θα στηρίξουν τον Σφακιανό και για αρχηγό; Ή θα επιχειρήσουν να βάλουν κάποιον δικό τους, με τον Παυλή δεύτερο υπαρχηγό; Έλα ντε.
Παλιότερα θα διακινδύνευα μια πρόβλεψη, ο Σύριζα όμως μου έχει διδάξει να μη ρισκάρω προφητείες όσον αφορά τα εσωτερικά του. Αυτό το κόμμα είναι ικανό να κάνει τα πιο ανορθόδοξα, τα πιο παράλογα και τα πιο απρόσμενα πράγματα. Έτσι είναι η φύση του, να διαψεύδει τη λογική. Αν πάντως με υποχρεώσουν να δώσω ποσοστά τελικού νικητή, θα πόνταρα στον Πολάκη, κάπου εκεί οδηγούν τη σκέψη μου τα δεδομένα.
Ο οποίος Πολάκης δεν είχε ακούσει (σαν εμάς τους παλιότερους) τον Αρβανίτη Θόδωρο Πάγκαλο, ίδιου εριστικού χαρακτήρα με τον Σφακιανό Παυλή, που όταν ήταν στα πολύ πάνω του είχε ερωτηθεί αν φιλοδοξεί κάποτε να γίνει και αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Με πλήρη αυτογνωσία ο ανερμάτιστος Πάγκαλος είχε απαντήσει τότε ότι ποτέ δεν σκοπεύει να βάλει υποψηφιότητα για τέτοια θέση, διότι οι αρχηγοί των μεγάλων κομμάτων πρέπει να είναι συνθετικές και πολυσυλλεκτικές προσωπικότητες. «Εγώ δεν κάνω, είμαι πολύ καβγατζής» είχε πει γελώντας.
