Η αλήθεια είναι ότι βιαστήκαμε να την πέσουμε στον Αρχιεπίσκοπο, όταν ξεφούρνισε εκείνη την ιδέα του περί δημοψηφίσματος. Όπως αποδείχθηκε στην πράξη, ο Ιερώνυμος τους συγκράτησε τελικά τους ακραίους που ακόνιζαν τα ιερά τους μαχαίρια για λαοσυνάξεις, για δημοψηφίσματα και για αφορισμούς όσων βουλευτών δώσουν θετική ψήφο στο νομοσχέδιο.
Βέβαια, μετά τον Χριστόδουλο ο μέσος Έλληνας ακούει για λαοσύναξη και αλλάζει πεζοδρόμιο και μετά το 2015 ακούει δημοψήφισμα και φτύνει τον κόρφο του. Τα παθήματα των παλιότερων, μας γλύτωσαν τώρα από μπελάδες.
Ο Ιερώνυμος πήγε το πράγμα εκεί που έπρεπε, όσο έπρεπε. Διότι δεν υπήρχε περίπτωση να μην αντιδράσει διόλου η εκκλησία στον γάμο των ομόφυλων, θα ήταν έξω από τον χαρακτήρα και την ιστορία της. Η εκκλησία είναι ο κατ’ εξοχήν παραδοσιακός και συντηρητικός θεσμός όλων των κοινωνιών, έτσι ήταν πάντα κι έτσι θα συνεχίσει να είναι και στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο.
Αλλαγές που η κοινωνία αφομοιώνει μέσα σε μια γενιά, η κάθε θρησκεία και το ιερατείο της χρειάζονται έναν αιώνα για να τις αποδεχτούν. Κανένας λογικός άνθρωπος δεν ζητά από την εκκλησία να αλλάξει τις ταχύτητες της, τα μυαλά ή τη νοοτροπία της.
Να μην παροξύνονται οι αντιδράσεις της ζητάμε, να μην φανατίζει ανώφελα τους κατά βάση εύπιστους πιστούς της και να μην παρεμβαίνει σε πράγματα που δεν την αφορούν. Κοντολογίς, θέλουμε να κάνουμε με κανονικούς παπάδες και δεσποτάδες, όχι με ζηλωτές.
Διότι με τον συντηρητικό και θρήσκο παπά μπορείς να συζητήσεις κι ας διαφωνείς, με τον αυτοδιορισμένο ζηλωτή δεν υπάρχει καν συζήτηση κι εκεί το πράγμα κακοφορμίζει. Ακούω μερικούς που λένε ότι ακόμα και η απόφαση της Ιεράς Συνόδου είναι απαράδεκτη, όμως ας μην είμαστε τόσο αυστηροί. Όσο μένουν μόνο στα λόγια, πραγματικό ζήτημα δεν υφίσταται. Όπως ο κομμουνιστής ή ο φιλελεύθερος ή ο κεντρώος έχει το δικαίωμα να λέει τη θέση του, το ίδιο δικαίωμα έχει και ο χριστιανός. Όταν όμως σηκωθεί κοντάρι και ανοίξει κεφάλι, τότε η άποψη μετατρέπεται σε πρόβλημα.
Και ευτυχώς ο Ιερώνυμος, μαζί με τη γενιά των νεότερων δεσποτάδων που έχει τοποθετήσει την τελευταία δεκαπενταετία, ευτυχώς έχουν τη σοφία να μένουν στη διατύπωση της γνώμης τους, δίχως να σηκώνουν χέρια που κρατούν λοστάρια. Πρόκειται για σημαντική πρόοδο, σε σύγκριση με την προηγούμενη γενιά υψηλόβαθμων ρασοφόρων, αυτήν που ξεσηκώθηκε για τις ταυτότητες, χώρισε στα δυο την κοινωνία, κάνοντας τελικά μια τρύπα στο νερό.
