Ακούω διάφορους συναδέλφους σχολιαστές αλλά και αντιπολιτευόμενους βουλευτοπολιτευτές, που γκρινιάζουν διότι η κυβέρνηση δεν αντιμετώπισε αστραπιαία τις διάφορες κινητοποιήσεις των ημερών, αλλά τις αφήνει να «κακοφορμίσουν» (έτσι το λένε) κι ύστερα αποπειράται να δραστηριοποιηθεί. Το λένε κυρίως για τις καταλήψεις στα πανεπιστήμια, για τα αγροτικά μπλόκα, για τις αντιδράσεις στον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, αλλά και για τα θέματα της εγκληματικότητας όπου τώρα κάτι προσπαθεί να συμμαζέψει ο Χρυσοχοΐδης.
Ας είμαστε λοιπόν ρεαλιστές. Καμιά κυβέρνηση, όσο καλή κι αν είναι, δεν μπορεί να προβλέπει και να αντιμετωπίζει επιτυχώς τα πάντα. Και εδώ που τα λέμε, ο Μητσοτάκης ήταν εξαιρετικά άτυχος καθώς πανδημίες, πόλεμοι, πληθωρισμοί και φυσικές καταστροφές χτύπησαν μέσα στη θητεία του. Παράλληλα όμως, σε ορισμένα άλλα ήταν και εξαιρετικά τυχερός. Πέντε χρόνια τώρα, μια σοβαρή κινητοποίηση δεν αντιμετώπισε. Μια απεργία με σθένος και συμμετοχή δεν βρήκε μπροστά του.
Να είμαστε το λοιπόν ακριβοδίκαιοι. Δεν θα πάθει και τίποτα η κυβέρνηση αν βρεθεί μπροστά και σε μερικά αγροτικά μπλόκα του ΚΚΕ, πριν την κρίση και για δυο δεκαετίες, όλες οι κυβερνήσεις το αντιμετώπιζαν κάθε χρόνο. Ούτε θα είναι ανήκεστη η πολιτική ζημιά της με τις καταλήψεις των πανεπιστημιακών σχολών. Ειδικά τώρα που ο Πιερρακάκης έδωσε την λύση των διαδικτυακών εξετάσεων, είναι η πρώτη φορά που γίνεται πραγματικό by pass στους μπαχαλάκηδες.
Επανέρχομαι. Είδατε που οι αγροτικές διαμαρτυρίες αποκάλυψαν το πρόβλημα με τις αποζημιώσεις που υπάρχει στον ρημαγμένο από τον Daniel κάμπο; Και κινήθηκε η κυβέρνηση επ’ αυτού δίνοντας μια κάποια λύση. Είδατε που ο Σύριζα βοήθησε να αποκαλυφθεί το πρόβλημα με το βρεφικό γάλα; Το γράφω εγώ που όσοι με διαβάζετε, ξέρετε τι άποψη έχω για την Κουμουνδούρου. Αλλά αυτό δεν με εμποδίζει να γράφω την αλήθεια όπως την διαπιστώνω.
Όπερ, ούτε η αντιπολίτευση, ούτε οι κινητοποιήσεις και οι διαμαρτυρίες είναι πάντα κακές και αρνητικές για την κυβέρνηση. Την ξυπνάνε, την κινητοποιούν. Διότι μην αμφιβάλετε ότι και ο κάθε υπουργός προσπαθεί να ψιλοκουκουλώσει τα προβλήματα, για να μην τα μάθει το Μαξίμου και του ζητήσει τον λόγο. Από την άλλη, όποιος περιμένει από τον Μητσοτάκη να είναι ο μάγος που θα διαβάζει το μέλλον και θα κινείται αστραπιαία πριν αυτό το μέλλον εκδηλωθεί, τότε απλώς λέει σαχλαμάρες. Ο Μητσοτάκης τα πάει καλά, αλλά όσο θα προστίθενται χρόνια διακυβέρνησης, τόσο θα βρίσκει μπροστά του και περισσότερες αντιδράσεις.
Στο τέλος-τέλος, πολιτική αντιπολίτευση απέναντι του δεν έχει, την έχει τσακίσει, να μην έχει έστω κάποιους να του θυμίζουν ότι οι πρωθυπουργοί ενίοτε ζορίζονται;
