Κι αφού λοιπόν θρηνήσαμε ομαδικώς που τα παιδιά μας πάτωσαν στην αξιολόγηση PISA 2022, μετά καταφύγαμε σ’ αυτό που ξέρουμε και συνηθίζουμε έπειτα από κάθε μεγάλη μας αποτυχία. Σ’ έναν δικό μας ελληνικό εμφύλιο. Πλακώνονται οι θιασώτες του δημόσιου και του ιδιωτικού σχολείου, πάνω στα επιμέρους στοιχεία της αξιολόγησης, με τους οπαδούς του ιδιωτικού σχολείου να θριαμβολογούν και τους οπαδούς του δημόσιου να προσπαθούν να αποδομήσουν την επιχειρηματολογία των αντιπάλων τους. Μιλάμε για κατάντια.
Γιατί αναφέρομαι σε κατάντια; Διότι μια χώρα δεν μπορεί να προχωρήσει μόνο με ιδιωτικά σχολεία, ούτε μόνο με δημόσια. Πρακτικά δεν γίνεται. Ούτε είναι πια σωστός ο διαχωρισμός «στο ιδιωτικό πάνε οι πλούσιοι» και «στο δημόσιο πάνε οι φτωχοί». Ξέρω δεκάδες λόγους για τους οποίους μια οικογένεια στέλνει τα παιδιά της σε ιδιωτικό σχολείο, σας βεβαιώνω ότι ο πλούτος (αν υπάρχει) είναι ο τελευταίος. Ξέρω επίσης ευκατάστατους που στέλνουν τα παιδιά του σε δημόσιο σχολείο και άλλους που ζορίζονται πολύ αλλά αναγκάζονται να επιλέξουν ιδιωτικό.
Το θέμα μας όμως ως χώρα δεν είναι αυτό. Ακούω με θλίψη διάφορες ελιτίστικες απόψεις, σύμφωνα με τις οποίες τα ιδιωτικά θα βγάλουν τους επιστήμονες ή τους επιχειρηματίες της κοινωνίας μας, με τα δημόσια να παράγουν τους υπαλλήλους και τους υπηρέτες τους. Αυτές είναι επικίνδυνες σαχλαμάρες. Ακόμα κι αν τα ιδιωτικά είναι πάνω από τον μέσο όρο της αξιολόγησης PISA, ο μέσος όρος των μαθητών της χώρας είναι που θα μας εκτοξεύσει ή θα μας χαντακώσει. Ούτε η κοινωνία πάει μπροστά ούτε η οικονομία θα αναπτυχθεί από μια κλειστή ομάδα καλοσπουδαγμένων ειδημόνων.
Οπότε ας αφήσουν οι θιασώτες των ιδιωτικών σχολείων τις θριαμβολογίες και ας σταματήσουν οι οπαδοί των δημόσιων να αμφισβητούν και να συκοφαντούν τα ιδιωτικά, διότι στο ίδιο καζάνι βράζουν και οι δυο. Ας κοιτάξουν οι μεν να απομακρύνουν τα παιδιά τους από ελιτίστικες απόψεις ότι δήθεν είναι κάτι ανώτερο μέσα στην ελληνική κοινωνία και ας φροντίσουν οι δε να βελτιώσουν τα εφόδια που δίνουν στους δικούς τους μαθητές μακριά από χαζά ιδεολογήματα. Όλοι μαζί θα πορευτούμε, γι' αυτό το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η παιδεία μας είναι ένας ακόμα εμφύλιος. Οι έξω τρέχουν, εμείς δερνόμαστε.
