Προπαραμονή Χριστουγέννων μπήκα σε μαγαζί των νοτίων προαστίων που πουλάει είδη δώρων. Παλιό κατάστημα, προσεγμένο, με καλό εμπόρευμα που απευθύνεται στην –ας πούμε- μεσαία τάξη και πάνω. Όχι στη φτωχολογιά, αλλά σε εύπορους ή και μάλλον πλούσιους.
Πριν περάσω την πόρτα του, χαζεύοντας τη βιτρίνα του, το είδα γεμάτο πελάτες. «Ήταν η μέρα» θα πείτε. Προφανώς, αλλά πέραν αυτού εγώ υπέθεσα –ανοήτως όπως αποδείχτηκε- ότι θα είχε κάνει και μια προσαρμογή προς τα κάτω στις τιμές του λόγω οικονομικής συγκυρίας.
Μέγα λάθος η υπόθεσή μου. Περιοδεύοντας ανάμεσα στα ράφια του και σπρώχνοντας πελάτες για να περάσω, διαπίστωσα εμβρόντητος ότι οι τιμές του όχι μόνο δεν είχαν μειωθεί διόλου, αλλά αντιθέτως είχαν μια εκρηκτική αύξηση που ξεκινούσε από 50% και έφτανε έως και το 100%. Ρώτησα για ένα διακοσμητικό που νοερά το υπολόγιζα στα 250-300 ευρώ, για να εισπράξω την απάντηση ότι πουλιέται 900 ευρώ (!). Ρώτησα για ένα απλό γούρι που το υπολόγιζα στα 20 ευρώ και ανακάλυψα ότι κοστίζει 80 ευρώ. Ήταν εξωφρενικό.
Ήξερα τις τιμές του πριν δύο χρόνια. Μετά λόγω πανδημίας, δεν το είχα επισκεφθεί. Κατά μέσο όρο, ήταν οι μισές από τις σημερινές. Σε περίπου ίδιο εμπόρευμα. Κι όμως, οι πελάτες πασπάτευαν τα λεπτεπίλεπτα (και καλλιτεχνικά) εμπορεύματα δίχως ίχνος δυσφορίας, στο δε ταμείο υπήρχε μεγάλη ουρά που περίμενε υπομονετικά για να πληρώσει έναν βασικό μισθό για ένα μπιχλιμπίδι.
Εντάξει, δεν ήμουν στο σούπερ μάρκετ με το καλάθι του νοικοκυριού, αλλά δεν ήμουν ούτε στον Καίσαρη ή στην Καλογήρου, που ξέρουμε ποιους θα βρούμε μέσα. Σ’ ένα μαγαζί της μεσαίας τάξης ήμουν. Που είχε μεν ξεφύγει, αλλά υπήρχε μπόλικη πελατεία για να το ακολουθήσει στην καινούρια εξωφρενική τροχιά του.
Τι γίνεται ρε παιδιά τελικά σ’ αυτή την κοινωνία; Κάποιοι δεν έχουν καθόλου και κάποιοι έχουν πιο πολλά απ’ όσα φανταζόμαστε; Κάποιοι συνθλίβονται από τον πληθωρισμό και κάποιοι μπορούν να τον αγνοήσουν επιδεικτικά; Και δεν εννοώ κάποια ολιγάριθμη ζάπλουτη αστική τάξη, μιλώ για μια πολύ μεγαλύτερη μάζα ανθρώπων. Υπάρχει μήπως πολύ μαύρο χρήμα κι ας λέει η ΑΔΑΕΕ ότι η φοροδιαφυγή μειώνεται δραστικά;
Δεν ξέρω. Δεν κάνω κήρυγμα ταξικής ισότητας ή εισοδηματικής ισοπέδωσης, αλλά και οι μεγάλες ανισότητες δεν προαναγγέλλουν ευοίωνες εξελίξεις. Και πάνω που τα σκεφτόμουν αυτά, έπεσε το μάτι μου στην είδηση ότι τα κέρδη των μεγάλων οίκων που παράγουν προϊόντα πολυτελείας ανέβηκαν παγκοσμίως κατά 20-30%, παρά την πλανητική κρίση πληθωρισμού, φτάνοντας τα 353 δισ. δολ…
