Θα 'ναι πάνω από δεκαετία πια, που συζητώντας μ’ έναν συνδικαλιστή της ΟΛΜΕ, τον ρώτησα αν πιστεύει ότι πέραν των κυβερνήσεων, έχουν και οι καθηγητές κάποια ευθύνη για τα χάλια της εκπαίδευσης μας. Του έφερα τότε ως παράδειγμα την έρευνα PISA του ΟΟΣΑ που μόλις είχε δημοσιοποιηθεί και ως συνήθως, έδειχνε τους Έλληνες μαθητές στον πάτο του παγκόσμιου πίνακα. Η απάντηση του ήταν τόσο αφοπλιστική, που με είχε αφήσει άφωνο. «Εμείς, ως ΟΛΜΕ, την έρευνα PISA δεν την αναγνωρίζουμε».
Βεβαίως, από τότε κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι. Πέρασαν κυβερνήσεις και κυβερνήσεις, υπουργοί και υφυπουργοί, συνδικαλιστές και παράγοντες, δέκα εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις εφαρμόστηκαν κι άλλες τόσες ακυρώθηκαν, βιώσαμε ψηφιακά άλματα τηλεκπαίδευσης και σοβάδες που πέφτουν απ’ τα ταβάνια στα κεφάλια των μαθητών, αλλά σ’ εκείνη την έρημη την PISA (που δεν την αναγνωρίζει η ΟΛΜΕ) προκοπή δεν είδαμε. Στη φετινή έρευνα πατώσαμε χειρότερα από κάθε άλλη χρονιά.
Καλό μάθημα για όλους μας αυτό, διότι είχαμε συνηθίσει να ρίχνουμε όλα τα αναθέματα στο «συνδικαλιστικό κατεστημένο» και σε όσους το στήριζαν. Πλην και το «κατεστημένο» έχασε τη δύναμη του και το εκπαιδευτικό μας χάλι παραμένει αλώβητο. Διότι μη μου πείτε ότι οι συνδικαλιστές για τους οποίους λέγαμε κάποτε ότι κυβερνούσαν την εκπαίδευση, έχουν την ίδια ισχύ με παλιά. Ούτε κατά διάνοια. Αποδυναμώθηκαν αυτοί, αλλά το συνολικό πράγμα δεν βελτιώθηκε.
Μήπως, το λοιπόν, εκτός από την ΟΛΜΕ, την Έκθεση PISA δεν την αναγνωρίζει ούτε η πολιτική μας ηγεσία; Στην πράξη λέμε τώρα, όχι στα λόγια. Διότι ασφαλώς ο Πιερρακάκης και η Κεραμέως θα ομνύουν σε τέτοιες παγκόσμιες διαδικασίες αξιολόγησης, το θέμα όμως είναι να κάνουν κάτι στην πράξη. Είναι τραγικό να είμαστε στη 44η θέση μέσα στις 60 χώρες που ερευνώνται και πραγματικά αποκαρδιωτικό να μαθαίνουμε ότι ο Έλληνας μαθητής πάτωσε στην κατανόηση κειμένου, στα μαθηματικά και στις φυσικές επιστήμες.
Θα πουν κάποιοι ότι φταίει ο covid λες και στις υπόλοιπες χώρες δεν υπήρχε πανδημία. Θα πουν ότι η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και των μονάδων δεν έχει προχωρήσει. Ε ας την επιταχύνουν, ποιος τους εμποδίζει; Πάλι οι συνδικαλιστές; Νισάφι πια μ’ αυτή τη δικαιολογία. Ας κάνουν και ό,τι άλλο νομίζουν ότι χρειάζεται, έχουν αντιληφθεί ότι δεν υπάρχει αντίπαλος στο κυβερνητικό σχήμα και στα έργα του; Εν ανάγκη, ας κάνουν μερικά ταξίδια προς Σιγκαπούρη και Κίνα που πρωτεύουν, να δουν τι στο καλό κάνουν εκεί πέρα και τα παιδιά τους βγαίνουν πιο μορφωμένα απ’ τα δικά μας.
