Συγγνώμη, όταν στον δεύτερο γύρο των εκλογών για τον δήμο της Αθήνας πήγατε και ψηφίσατε Δούκα για να μην εκλεγεί ο Μπακογιάννης, είχατε υπόψη σας ότι τελικά βάζετε στη θέση του Δημάρχου έναν που με λίγη καλή θέληση τον λέτε και αντιεξουσιαστή; «Τώρα υπερβάλεις» θα μου πείτε, αλλά όλες οι αποφάσεις που έχει πάρει ως σήμερα και όλες οι απόψεις που έχει εκφράσει, θα γίνονταν δεκτές με χειροκροτήματα από φιλοθεάμον επαναστατικό κοινό των Εξαρχείων.
«Και γιατί είναι αρνητικό να είναι ο δήμαρχος Αθηναίων αντιεξουσιαστής;» θα ξαναρωτήσετε αφελώς. Δεν είναι υποχρεωτικά αρνητικό, απαντώ εγώ, αρκεί να είναι από πεποίθηση κι όχι από φόβο ή από σύγχυση. Επίσης, αρκεί να μας το είχε πει όταν ήταν υποψήφιος για να ξέρουμε ποιον πάμε και ψηφίζουμε, όχι να το μαθαίνουμε κατόπιν εορτής. Καθότι εμείς νομίζαμε ότι ΠΑΣΟΚο στείλαμε στον πρώτο όροφο της πλατείας Κοτζιά, όχι κάποιον πολιτικό απόγονο του Νικόλα Άσημου και της Κατερίνας Γώγου.
Για να μην υπάρχει παρεξήγηση, και ποίηση της Γώγου διαβάζω ακόμα και τα τραγούδια του Άσημου τραγουδάω τακτικά. Τους αγαπώ αμφότερους τους συγχωρεμένους, πλην δεν θα τους θεωρούσα καλούς για δημάρχους Αθηναίων. Καλά είναι τα «η φαντασία στην εξουσία», αλλά όταν διαχειρίζεσαι σκουπίδια και νεκροταφεία πρέπει να αφήνεις πότε-πότε τη φαντασία για να πιάσεις το φτυάρι και τον σκουπιδοτενεκέ. Ο δήμαρχος διοικεί, αποφασίζει, δεν παίζει, δεν χειραγωγείται, δεν παλαντζάρει, δεν συνομιλεί αιωνίως. Έχει σαφή άποψη για κάθε καίριο θέμα και την κάνει πράξη.
Ο κ. Δούκας λοιπόν, από τα τρία-τέσσερα που έχει πει και κάνει τον έναν μήνα που κάθεται στην καρέκλα του, κάθε άλλο παρά τα παραπάνω αναγκαία προσόντα φαίνεται να διαθέτει. Στον λόφο του Στρέφη, από τα ‘φερε από κει τα γύρισε, κατάφερε τελικά να ακυρωθεί το έργο και να μείνει ο λόγος στο χάλι που είναι σήμερα. Στη συνέντευξη του στην Λυμπεράκη, τάχθηκε υπέρ των καταλήψεων στα πανεπιστήμια, λέγοντας το καταπληκτικό ότι είναι και καθηγητής και φοιτητής, άρα σκέφτεται και με τους δυο τρόπους. Και στα δύο θέματα τελικά, οι απόψεις και οι αποφάσεις του ταυτίζονται μ’ αυτές των ομάδων των αντιεξουσιαστών.
Στο θέμα του σταθμού του μετρό στην πλατεία Εξαρχείων, τα ίδια. Είναι και με τον σταθμό και με το «άκοπο» των δέντρων, άντε βγάλε άκρη, προς το παρόν αυτό που υπερισχύει είναι να σταματήσει το έργο για να μην κοπούν δέντρα. Τον ρώτησε η Λυμπεράκη για τις καταλήψεις σπιτιών στην Αθήνα από τις ίδιες ομάδες, απάντησε πάλι μ’ ένα ερμαφρόδιτο και ακαταλαβίστικο. Και η νομιμότητα να επιβληθεί, αλλά οι κατειλημμένοι χώροι είναι εστίες πολιτισμού και έκφρασης. «Όπου δεν πρέπει να υπάρχουν καταλήψεις, ο νόμος να τηρηθεί» είπε. Δηλαδή; Πού πρέπει και που δεν πρέπει; Ποιος το κρίνει και το αποφασίζει;
Δεν πάω να πιαστώ από μια κατά λάθος ή παρατραβηγμένη φράση του για να του κάνω κριτική. Πιστεύω ότι όλα τα σημάδια του κ. Δούκα ως τώρα, δείχνουν άνθρωπο δίχως στέρεα γνώμη, που επηρεάζεται εύκολα από φωνές και πιέσεις, που δεν έχει ξεκάθαρο προσανατολισμό για το τι πρέπει να κάνει στον δήμο και προς ποια κατεύθυνση. Μου θυμίζει και άνθρωπο που φοβάται τους τραμπούκους και τους μάγκες της δήθεν αντι-εξουσίας. Μακάρι να κάνω λάθος…
