Ρώτησα δυο εν ενεργεία αστυνομικούς για το τραγικό συμβάν με τον δεκαεξάχρονο που χαροπαλεύει. Διότι η γνώμη δυο ανθρώπων της πρώτης γραμμής είναι de facto εγκυρότερη και προτιμότερη από είκοσι επίσημες ανακοινώσεις του αρχηγείου και του υπουργείου. Υπό την έννοια ότι τα δυο παιδιά θα μιλήσουν άνευ δεσμεύσεων, ενώ οι επίσημες ανακοινώσεις συνήθως είναι δέσμιες πολιτικών επιδιώξεων.
Ο πρώτος, σαραντάρης με είκοσι χρόνια υπηρεσία, ήταν κατηγορηματικός. «Με μηχανή, δεν πιέζεις ασφυκτικά ούτε μπαίνεις μπροστά από αυτοκίνητο που οδηγεί αποτρελαμένος οδηγός, ο οποίος δεν σταματά στα σήματα και κάνει επικίνδυνη πορεία. Θα φας το κεφάλι σου. Επίσης δεν βγάζεις όπλο, αν δεν έχεις δει όπλο. Ακολουθείς από απόσταση ασφαλείας και ενημερώνεις για να έρθουν ενισχύσεις με περιπολικά.»
Στην ερώτηση μου «κι αν τους έφευγε;», η απάντηση ήταν επίσης σαφέστατη. «Ας τους έφευγε.» Ξαναρωτώ, «μα αν τον έχαναν, δεν θα είχαν συνέπειες;» «Καμία απολύτως. Ποιος θα τους ζητούσε τον λόγο που δεν συνέλαβαν κάποιον που έκλεψε ένα βενζινάδικο; Πενήντα τέτοια περιστατικά έχουμε κάθε μέρα. Και σε τελευταία ανάλυση, οι συνέπειες αυτού που έκαναν τώρα είναι πολύ χειρότερες από οποιαδήποτε παρατήρηση ανωτέρου για αναποτελεσματικότητα. Τώρα, αυτός που πυροβόλησε βρήκε άσχημο μπελά.»
Ο δεύτερος αστυνομικός, τριαντάρης με προηγούμενη θητεία στην ομάδα Ζήτα, είχε άλλον καημό από όλο το συμβάν. «Όχι ρε γαμώτο, τώρα θα ξαναρχίσουν εκπαιδεύσεις και μετεκπαιδεύσεις από την αρχή. Ήταν ανάγκη;» Ομολογώ ότι απόμεινα ολίγον έκπληκτος με την οπτική του, αλλά μου την εξήγησε με καθαρότητα. «Κοίτα, εγώ ούτε εύφημες μνείες θέλω, ούτε παράσημα, αλλά ούτε ταλαιπωρίες και μπελάδες. Νεαρούλης αστυνομικός ήμουν σκοπός σ’ ένα κτίριο, ήρθε μια γυναίκα φωνάζοντας ότι την έκλεψαν, έτρεξα, έπιασα τον πορτοφολά κυνηγώντας τον τρία τετράγωνα κι αντί ν’ ακούσω ένα μπράβο με πέρασαν από ΕΔΕ επειδή εγκατέλειψα την σκοπιά στην πόρτα. Τότε είπα stop.»
Δεν είναι όμοιες, αλλά ούτε και πολύ διαφορετικές οι δυο απαντήσεις. Ο ένας πάει νηφάλια με το πρωτόκολλο, ο άλλος έχει ήδη αποφασίσει ότι θα κάνει κατ’ ελάχιστον και δίχως κίνδυνο, όχι την δουλειά του αλλά την δουλίτσα του. Και οι δυο πάντως απάντησαν πανομοιότυπα στην παρατήρηση μου ότι ο εν λόγω αστυνομικός θα πάει φυλακή. «Αν τον κλείσουν μέσα, όσοι είμαστε στην Ζήτα και μας καλούν για βοήθεια θα απαντάμε ''πάρτε το 100'' κι όσοι είμαστε στο 100 θα λέμε ''φωνάξτε την Ζήτα''. Δεν θα κινδυνεύουμε κάθε μέρα για να καταλήγουμε στη φυλακή.»
Παρεμπιπτόντως, τους ρώτησα και για το 700άρι που έδωσε ο Μητσοτάκης. Ο μεγαλύτερος μου είπε «καλό είναι, να κάνουμε γιορτές», ο μικρότερος απάντησε απαξιωτικά. «Σαν το άλλο 500άρι που μας έδωσε κάποτε ο Σαμαράς και μετά μας το φορολόγησε δυο φορές; Σιγά τα λεφτά, πλουτίσαμε…»
