Σας εξομολογούμαι ότι δεν είχα μεγάλες προσδοκίες από το debate του Πασόκ. Δεν πίστευα ότι μισή ντουζίνα υποψήφιοι με χρόνο ομιλίας τα δύο λεπτά μπορούν να συναρπάσουν. Δυο μονομάχοι να κονταροχτυπηθούν, κάτι μπορεί να προκύψει. Αλλά έξι; Γι αυτό και όταν κάθισα να δω το ξεκίνημα του debate, πίστευα ότι πάνω στο μισάωρο θα άρχιζα να ψάχνω το πληκτρολόγιο. Διαψεύστηκα. Κανένας τους δεν ξεχώρισε τόσο ώστε να χριστεί καθαρός νικητής, αλλά όλοι μαζί πέτυχαν κάτι σημαντικό σε σύγκριση μ’ αυτό που απέπνεε το κόμμα τους επί δεκαπενταετία. Ξαναμπήκαν στον χάρτη.
Ο κόσμος της κεντροαριστεράς ψάχνει απεγνωσμένα μια λύση. Κάτι να στηθεί συγκροτημένα και με προοπτική, απέναντι στον Μητσοτάκη. Μέχρι προχθές, έβλεπε έναν Σύριζα τρισάθλιο και ξεκατινιασμένο, δίπλα σ’ ένα Πασόκ απολειφάδι του παρελθόντος του, με εξηντάρηδες και εβδομηντάρηδες οπαδούς, ανίκανο να ξεκολλήσει από τη λάσπη που του ‘χε χώσει η περίοδος της χρεωκοπίας. Όλο αυτό φαίνεται να αλλάζει και το debate έδωσε απρόσμενη ώθηση στην τάση αυτή.
Όχι, από το στούντιο της ΕΡΤ δεν ξεπήδησε ένα κόμμα που αύριο το πρωί μπορεί να χτυπήσει στα ίσα τον Μητσοτάκη. Απέχουν πάρα πολύ απ’ αυτό. Φάνηκε, όμως, ένας πολιτικός οργανισμός που επί του παρόντος έχει όλα τα φόντα να εξοβελίσει από το πολιτικό σκηνικό την αρρώστια του Σύριζα και να εγκατασταθεί στη δεύτερη θέση ως στέρεος και υγιής αντιπολιτευτικός πόλος. Μετά θα δούμε.
Το βέβαιο είναι ότι η εικόνα του σημερινού Πασόκ είναι συντριπτικά καλύτερη από το απερίγραπτο ξεφτιλίκι του εναπομείναντος Σύριζα. Έξι υποψήφιοι αρχηγοί αναμετρήθηκαν δίχως να πετά ο ένας στα μούτρα του άλλου κατηγορίες για κουκούλες και πραξικοπήματα, δίχως να επιστρατεύονται τρολς και δολοφονίες χαρακτήρων, δίχως να αποκαλύπτονται bulling και διασπαθίσεις χρημάτων, δίχως να εκτοξεύονται απειλές για μηνύσεις και για ξεκαθαρίσματα στα πρωτοδικεία.
Ενδεικτικό ότι το Πασόκ ξαναμπαίνει στον χάρτη είναι το γεγονός ότι απέκτησαν ενδιαφέρον ακόμα και οι μικροαντιθέσεις τους, που ως προχθές δεν ενδιέφεραν κανέναν. Ποιον ενδιέφερε αν συνεργαζόταν ο Ανδρουλάκης με τον Κατρίνη, όταν ο πρώτος ήταν εκτός Βουλής, ποιος ασχολιόταν με το τι καταλόγιζε ο Γερουλάνος στη Διαμαντοπούλου για τις υποκλοπές, ποιος ήξερε τι γνώμη έχει η Γιαννακοπούλου για τις θέσεις του Δούκα επί του άρθρου 16;
Όλα αυτά ήταν κάτω από τα ραντάρ των ενδιαφερόντων του κοινού, όμως την Τρίτη οι τηλεθεατές έκατσαν και τα χάζεψαν. Τα σχολίασαν κιόλας. Γιατί; Μα διότι έστρεψαν ξανά το βλέμμα τους προς ένα κόμμα που ως προχθές δεν υπήρχε καν στο πολιτικό οπτικό τους πεδίο. Οπότε ψιλοενδιαφέρθηκαν και για τα ενδο-οικογενειακά του. Αυτό δεν σημαίνει ότι μετακόμισαν προς Χαριλάου Τρικούπη, πολλοί όμως έκαναν στον εαυτό τους την κρίσιμη ερώτηση «λες…;».
Καλά θα κάνουν βέβαια οι Πασόκοι να μην αφήσουν τα μυαλά τους να πάρουν αέρα. Απέχουν πολλά μίλια από το να φαντάξουν στα μάτια των ψηφοφόρων ως αξιόπιστη εναλλακτική λύση. Παραλλήλως, καλά θα κάνουν στον Σύριζα να βάλουν λίγο φρένο στη γελοιότητά τους, πριν εξαϋλωθούν ολοκληρωτικά και περιπέσουν στην πλήρη πολιτική ανυπαρξία. Όσο για τον Μητσοτάκη και τους υπουργούς του, καλά θα κάνουν να μιλούν με λιγότερους αριθμούς και περισσότερη ενσυναίσθηση, να ξαναβρούν τον μίτο που τους συνδέει με τα βιοποριστικά προβλήματα του κοσμάκη.
Τέλος, καλά θα κάνουν οι πολύ original δεξιοί της ΝΔ να μην υπονομεύουν το σπιτάκι που τους στεγάζει, να μην σπρώχνουν ανοήτως τον ηγέτη τους προς τα ακροδεξιά, διότι έτσι και οι κεντρώοι που τους ψηφίζουν από το 2019 βρουν άλλο πολιτικό αποκούμπι και λακίσουν, θα πάθουν την πλάκα τους. Ούτε το κόμμα τους θα συνεχίσει να κυβερνά, ούτε οι ίδιοι θα παίρνουν βουλευτική αποζημίωση.
