Μέσα σε πενήντα χρόνια, μια φορά το πέτυχε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κι άλλη μια φορά ο Ανδρέας Παπανδρέου. Να φύγουν από την εξουσία και να ξαναγυρίσουν μετά βαΐων και κλάδων. Το 'χε πετύχει παλιότερα και ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Όλοι οι υπόλοιποι είχαν μια και μοναδική πολιτική ευκαιρία. Κέρδισαν, έγιναν πρωθυπουργοί, έκαναν όποιο καλό ή κακό ή αδιάφορο στη χώρα και παρέδωσαν στον επόμενο. Έμειναν για λίγο στο περιθώριο της πολιτικής, ως «τέως», κι έπειτα γύρισαν οριστικά στο σπίτι τους ως «πρώην».
Οι περισσότεροι απ’ αυτούς ονειρεύτηκαν ότι κάποια στιγμή θα ξαναγυρίσουν. Ήλπισαν ότι θα κάνουν την κίνηση «ματ» που θα τους επαναφέρει στην κορυφή που απώλεσαν. Ή πίστεψαν ανοήτως, ότι το κόμμα τους ή ο λαός ή το έθνος θα επανεκτιμήσουν την αξία τους και θα τους ξανακαλέσουν αυτοβούλως να αναλάβουν πάλι την τύχη τους. Όνειρα θερινής νυκτός που δεν ευοδώθηκαν.
Η Ιστορία δεν τους έκανε τη χάρη να τους δώσει δεύτερη ευκαιρία. Οι εποχές προχώρησαν γρήγορα προς τα εμπρός, ξεπερνώντας τη δήθεν σοφία που είχαν συσσωρεύσει και αδιαφορώντας για τα δήθεν προσόντα τους, που έμεναν ανεκμετάλλευτα. Όταν μάλιστα οι απόπειρες παλινόρθωσης αποκτούσαν άγαρμπα ή γελοία χαρακτηριστικά, το εκλογικό σώμα τους αφαιρούσε τον τίτλο των «σεβαστών» και τους μετέτρεπε σε «ξεπεσμένους» πρώην.
Αυτό, λοιπόν, που γίνεται τώρα με τον Τσίπρα, δεν είναι ούτε πρωτόγνωρο ούτε σπάνιο. Πρόκειται για την όντως θλιβερή επανάληψη ενός σεναρίου, καταδικασμένου να μείνει σενάριο και ονείρωξη. Και διότι πρωταγωνιστής του είναι ο Αλέξης, με όσα έκανε και εκπροσώπησε, αλλά και διότι η ίδια η πολιτική μας παράδοση είναι εναντίον της εκπλήρωσής του. Ανεξαρτήτως των λαμπερών μελλοντικών παλατιών που χτίζει μέσα στο μυαλό του ο Αλέξης, «δεν έχει πλοίο γι αυτόν, δεν έχει οδό», που έγραφε και ο μέγας Αλεξανδρινός.
Ματαιοπονεί ανασυγκροτώντας (εγκεφαλικά) μια χώρα που ο ίδιος έφερε (πρακτικά) στο χείλος της καταστροφής, αεροβατεί όταν ξαναχτίζει μια αριστερά που κονιορτοποιήθηκε με πρωτίστως δική του ευθύνη. Να μου το θυμάστε. Πολύ γρήγορα θα αποδειχθεί ότι η πιο τρανταχτή απόδειξη της σήψης του Σύριζα, δεν ήταν η κατάληψή του από τον Κασσελάκη, όπως νομίζαμε ως τώρα, αλλά θα είναι η παταγώδης αποτυχία του Τσίπρα να επανέλθει καθ’ οιονδήποτε τρόπο. Σύντομα θα θυμίζει τον ευρωβουλευτή Φειδία της Κύπρου, που κάλεσε τους μαθητές της Λευκωσίας σε διαδήλωση εναντίον της απαγόρευσης των κινητών στα σχολεία… και δεν πήγε ούτε ένας.
