Το συναντώ όλο και πιο συχνά, το περιγράφω όσο καλύτερα γίνεται. Άνθρωποι καλοπροαίρετοι με χαλαρή σχέση με την πολιτική και δίχως κανέναν ιδιαίτερο φανατισμό, άνθρωποι όλων των ηλικιών και των κοινωνικών τάξεων που δεν ανήκουν στον σκληρό πυρήνα κανενός κόμματος ή παράταξης, έχουν πάψει να κάνουν μια ερώτηση που μέχρι πριν λίγους μήνες την είχαν για ψωμοτύρι. Την ερώτηση «τι προβλέπεις για τις εκλογές;»
Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, έχει άλλες αφετηρίες και μοναδικό τρόπο σκέψης. Αυτό όμως που έχω διαπιστώσει πολλαπλά τον τελευταίο καιρό, είναι ότι κάνοντας ο καθένας ξεχωριστά τις δικές του παρατηρήσεις, σκέψεις και υπολογισμούς, καταλήγουν όλοι μαζί σ’ ένα κοινό συμπέρασμα. Τελικά, ο Κυριάκος θα κερδίσει και τις επόμενες εκλογές. Γι αυτό και δεν ρωτάνε, ξέρουν. Όπως λένε και οι δικηγόροι, έχουν διαμορφωμένη δικανική πεποίθηση.
Δεν αναφέρομαι στους νεοδημοκράτες, αυτοί έτσι και αλλιώς θα το έλεγαν. Αναφέρομαι τόσο σε άσχετους και ουδέτερους, αλλά κυρίως και στους οπαδούς των άλλων κομμάτων. Δεν ξέρω αν βλέπουν τις δημοσκοπήσεις, αν ακούνε τις παρέες γύρω τους, αν το πιάνουν ως αίσθηση από τον περίγυρο τους ή αν πρόκειται για έναν συνδυασμό όλων αυτών. Το βέβαιο είναι ότι όλο και λιγότεροι έχουν πια απορίες σχετικά με τις πολιτικές εξελίξεις.
Βλέπουν τον χρόνο των εκλογών να πλησιάζει, είδαν πανδημίες, πληθωρισμούς, παρακολουθήσεις να έρχονται και να παρέρχονται, είδαν κατηγορίες για αυταρχισμούς, ακροδεξιές πρακτικές και ανικανότητες να εναλλάσσονται, αλλά βλέπουν τον Κυριάκο να συνεχίζει να κυριαρχεί. Η κλεψύδρα της τετραετίας αδειάζει, αλλά αντίπαλος της προκοπής για να τον αποκαθηλώσει δεν εμφανίζεται. Όλες οι ελπίδες που υπήρχαν μέχρι πρόσφατα, να απομειωθούν τα ποσοστά του Μητσοτάκη, να καταρρεύσει η διείσδυση του στον κεντρώο χώρο, να ξεπεταχτεί ο Τσίπρας, μήνα με τον μήνα εξανεμίζονται.
Όσοι δεν θέλουν ή δεν χωνεύουν τον Κυριάκο, δεν καταλαβαίνουν γιατί γίνεται αυτό. Ξύνουν το κεφάλι τους απορημένοι, τσαντίζονται, λένε ηλίθιο τον κοσμάκη, αλλά πάντως αργά - αργά παραδίνονται στην μοίρα τους. Και όταν τους πετύχεις σε στιγμή νηφαλιότητας, τους βλέπεις να κάνουν μια χειρονομία παραίτησης και να μουρμουρίζουν «ναι, εν τέλει μάλλον αυτός θα κερδίσει». Ούτε καν την απλή αναλογική δεν επιστρατεύουν πια για να τροφοδοτήσουν τις ελπίδες τους.
Και όταν λένε χαιρέκακα «έρχεται σκληρός χειμώνας», καμιά πεποίθηση δεν διατηρούν ότι αυτός ο χειμώνας θα φέρει ξάφνου τα πάνω - κάτω. Το εκστομίζουν περισσότερο με κακία για τους πολίτες που θα πάνε να ξαναψηφίσουν Κυριάκο «παρά τα όσα περνάνε εξ αιτίας του», όχι με ελπίδα για αλλαγή του σκηνικού. Αυτός ο αέρας κυριαρχίας είναι που θα δώσει αυτοδυναμία στον Μητσοτάκη. Στις εκλογές, δεν θα υπάρχει στράτευμα απέναντι του.
