Ας προσπαθήσουμε να μπούμε στην θέση ενός μέσου Τούρκου. Ενός νοικοκύρη οικογενειάρχη της απέναντι πλευράς, που ούτε έχει εντρυφήσει στο δίκαιο της θάλασσας, ούτε έχει μελετήσει ένα-ένα τα άρθρα της συνθήκης της Λοζάνης, ούτε πολυκαταλαβαίνει τι περιλαμβάνει το τουρκολυβικό μνημόνιο. Ανθρωπάκος του Αλλάχ είναι, προσπαθεί να επιβιώσει με 80% πληθωρισμό, αγαπά την πατρίδα του και πιστεύει αυτά που ακούει στην τηλεόραση από σοβαρούς - όπως τους αξιολογεί αυτός- ανθρώπους.
Έχει τις αμφιβολίες του για τον Ερντογάν. Τον έχει είκοσι χρόνια στο κεφάλι του, τον έχει ζήσει κι από την καλή κι από την ανάποδη, τον θυμάται και στα καλά του και στα άσχημα του. Εδώ που τα λέμε, κανένας ηγέτης δεν μπορεί να είναι ιδιαίτερα δημοφιλής, όταν η οικονομία του τρέχει με 80% πληθωρισμό. Πόσο μάλλον όταν δεν είναι καινούριος αλλά παμπάλαιος. Ο Τούρκος πολίτης λοιπόν, αναρωτιέται αν στις επόμενες εκλογές θα ξαναψηφίσει τον Ταγίπ ή όχι. Λογικά πράγματα ως εδώ.
Και για τα ελληνοτουρκικά έχει άποψη. Την επίσημη θέση της τουρκικής ηγεσίας. Οι Έλληνες τους περικυκλώνουν, βάζουν στρατό σε νησιά που ακούει ότι έπρεπε να είναι αποστρατικοποιημένα και τους προκαλούν καθημερινά με την αεροπορία τους που παρενοχλεί θρασύτατα τους Τούρκους πιλότους που πετάνε ήσυχα-ήσυχα στον δικό τους αέρα. Και εδώ, λογικό είναι να παίρνει το μέρος της πατρίδας του, εξάλλου μόνο αυτή ακούει μέρα νύχτα. Και από όλες τις πολιτικές δυνάμεις του.
Κουμπώνεται λιγάκι όταν ακούει ότι μπορεί να γίνει πόλεμος μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας. Ξέρει ότι κάθε πόλεμος φέρνει οικονομικές καταστροφές κι εκείνος δεν είναι σε θέση να αντέξει κι άλλη οικονομική καθίζηση. Από την άλλη όμως, δέσμιος των ζωτικών εθνικών του μύθων, θεωρεί την Ελλάδα μια παρανυχίδα που δεν είναι ικανή να τα βάλει με την πατρίδα του. Τους έχουμε για breakfast σκέφτεται, οπότε σε τελευταία ανάλυση κι αν οι Έλληνες το παρακάνουν, δεν θα πολυδιστάσει να πει ένα «απάνω τους ωρέ». Κι αυτό λογικό, με βάση τις καθημερινές παραστάσεις του.
Εκεί που για έναν λογικό άνθρωπο θα έπρεπε να χαλάσει το πράγμα, θα ήταν όταν ακούει από τους «αναλυτές» του, να του εξηγούν ότι ένας ελληνοτουρκικός πόλεμος θα είναι στην πραγματικότητα τουρκοαμερικανικός. Χθες όλα τα τουρκικά κανάλια, αυτή την προσέγγιση είχαν στα talk show τους. Οι Αμερικανοί βάζουν τους Έλληνες να μας επιτεθούν, έλεγαν όλοι. Και οι Ευρωπαίοι επίσης, αλλά οι Αμερικανοί είναι οι πραγματικοί super stars αυτής της μυθολογίας. Πάνω σ’ αυτό, τι διάολο μπορεί να σκέφτεται ένας μέσος Τούρκος; Ότι θα γίνει τουρκοαμερικανικός πόλεμος και θα τον κερδίσει η Τουρκία;
Είναι φοβερό, πόσο εύκολα παρασύρονται οι λαοί στους μεγαλοϊδεατισμούς και στους τυχοδιωκτισμούς των ηγεσιών τους. Έβλεπαν δηλαδή στην τουρκική τηλεόραση τα πλάνα του αεροπλανοφόρου στην Σούδα και παρότρυναν μέσα τους τον Ερντογάν να το χτυπήσει; Το σενάριο αυτό είναι εξωπραγματικό βέβαια, αλλά ο μέσος Τούρκος που πιστεύει όλα τα άλλα, πιστεύει και αυτό. Παρακάτω όμως; Ποιο είναι το επόμενο βήμα στο τούρκικο μυαλό του; Αδυνατώ να δώσω απάντηση. Αν ήταν Έλληνας αυτός ο ηγέτης, εγώ και μόνο από ένστικτο αυτοσυντήρησης θα του ‘δινα τα παπούτσια στο χέρι. Ο Τούρκος όμως;
