Αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ του κ. Κασσελάκη και ο πρώην βουλευτής, πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, Γιάννης Δραγασάκης, γνωστοποιώντας την απόφασή του με μία ανάρτηση σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης.
Θα πρέπει να θυμίσουμε πως τον κ. Δραγασάκη μας τον είχαν πλασάρει ως έναν εκ των «σοφών» και μετριοπαθών του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, υποτίθεται να έβαζε φρένο ή θα συγκρατούσε τους ακραίους αυτού του κόμματος, όταν ξεκαπίστρωτοι τον πρώτο εξάμηνο του 2015 έπαιξαν στα ζάρια την τύχη της χώρας.
Δεν είχε αντιδράσει τότε στις παρανοϊκές οικονομικές - υποτίθεται - θεωρίες ενός άλλου Γιάνη, αλλά είχε σπεύσει στους μουλάδες του Ιράν μαζί με τον ξάδελφο Τσίπρα αναζητώντας δανεικά ή έστω φτηνό πετρέλαιο.
Δεν πιστεύω πως ο κ. Δραγασάκης με τις λαμπρές σπουδές οικονομολόγου στο London Scholl of economics, αγνοεί τη φράση του Δαντόν «η επανάσταση τρώει πάντα τα παιδιά της».
Έτσι και τώρα, είδαμε επιφανή (!) στελέχη της μεταλλαγμένης, ελληνικής αριστεράς, όπως ο εκπρόσωπος της καθαρόαιμης Δεξιάς κ. Αντώναρος να επιχαίρει δημόσια, ενώ ο γνωστός και μη εξαιρετέος κ. Πολάκης άφησε - πώς θα μπορούσε να κάνει αλλιώς, άλλωστε - υπαινιγμούς για τις σχέσεις Δραγασάκη με το τραπεζικό σύστημα και, κυρίως, με την Τράπεζα της Ελλάδας.
Αστεία πράγματα θα μου πείτε. Δεν θα έχετε άδικο. Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ΣΥΡΙΖΑ ΕΠΕ με έναν αρχηγό που δεν είχε, ούτε έχει σχέση με την ελληνική αριστερά και την ιστορία της, μοιάζει σήμερα με «Δελφινάριο», όπου οι συγγραφείς των σκηνών δεν προλαβαίνουν τις εξελίξεις κι αναγκάζονται να δουλεύουν νυχθημερόν προκειμένου να καλύψουν τα κενά.
Εκείνο, όμως, που μου προκαλεί μεγάλη εντύπωση, είναι πολλοί, παλιοί μου φίλοι από την «πληθυντική αριστερά» που ανέχονται αδιαμαρτύρητα αυτόν τον διαρκή διασυρμό, ιδίως της προσωπικής τους ιστορίας και διαδρομής.
Δεν έχει πλέον κανένα νόημα να συναγελάζονται με τον εσμό που αποτελεί σήμερα τον πιστό, τον ορθόδοξο ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για μεταλλαγμένους, όψιμα ριζοσπατικοποιημένους νοσταλγούς της εποχής εθνικής αμεριμνησίας και αστακομακαρονάδας.
Όντως, στο χώρο της αριστεράς, όλα αυτά τα χρόνια, γνώρισα πολλούς αξιόλογους, ευαίσθητους ανθρώπους, με ιδανικά και αρχές. Η πλειοψηφία τους, έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση εδώ και χρόνια, συνειδητοποιώντας τα αδιέξοδα του «φορέα και ερμηνευτή της μίας και μοναδικής αλήθειας». Αυτούς σκέφτομαι με τρυφερά αισθήματα, γιατί μοιραστήκαμε πολλά στα χρόνια της θυελλώδους νιότης, άσχετα με το γεγονός πως χώρισαν οι δρόμοι μας πολύ γρήγορα.
Δεν τους αξίζουν αυτά τα στερνά και σε αυτό μεγάλη ευθύνη φέρουν οι διάφοροι σώγαμπροι που πέφτουν με αλεξίπτωτο.
