Η πρώτη φάση με την άλωση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, από μία ετερόκλητη συμμαχία «παλιών» και «νέων» στέφθηκε με επιτυχία. Αριστοτεχνικά στημένο το παιχνίδι εξ αρχής ανέδειξε νικητή τον εκλεκτό και παρά τα όσα λένε οι «σύντροφοι» σε τέτοιες μάχες ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος τίποτα, ο πρώτος τα παίρνει όλα και ο δεύτερος ελπίζει στη μακροθυμία του πρώτου. Αυτό είναι κάτι που θα δούμε στις επόμενες φάσεις.
Η νέα πραγματικότητα στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι κάτι που αφορά μόνο στον ίδιο. Αναμφίβολα, η νέα ηγεσία του, υπό τις ευλογίες και την καθοδήγηση της παλιάς, η οποία βρήκε και πάλι τρόπο να «τρουπώσει» δια του εκλεκτού της κ. 13 - 0, θα απευθυνθεί σε εκείνο το κοινό, το οποίο φρόντισε να προσεταιριστεί αλλά και να γαλουχήσει στο «καμίνι» του αντιμνημονιακού - αντισυστημικού «αγώνα».
Αυτό δεν μπορεί παρά να προκαλεί ανησυχία για τις δυσκολίες και τα εμπόδια που θα τεθούν μέσω «δυναμικών κινητοποιήσεων», «απεργιών φθοράς» και τις προσπάθειες για την νεκρανάσταση μίας βελτιωμένης εκδοχής των «αγανακτισμένων» με νέα αιτήματα και ένα μοναδικό στόχο: τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του.
Λογικό συμπέρασμα των παραπάνω είναι μόνο ένα: η μπάλα τώρα βρίσκεται στην πλευρά της σημερινής κυβέρνησης. Από αυτήν και μόνο εξαρτάται το αν θα προχωρήσει το σχέδιο εκπόρθησης της και της επιβολής μίας νέας, βολικής για ορισμένα τμήματα της ελληνικής ολιγαρχίας κυβέρνησης.
Συνελόντι ειπείν: η κυβέρνηση θα πρέπει να ανασκουμπωθεί, να ανεβάσει στροφές στη λειτουργία της και να καταπιαστεί με πολλά, φλέγοντα, καθημερινά προβλήματα των πολιτών. Οι τελευταίοι δεν ενδιαφέρονται για τις εσωκομματικές ίντριγκες στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ούτε και για τα προβλήματα έλλειψης συντονισμού ή δυσλειτουργίας της κυβέρνησης. Δεν ψήφισαν γι’ αυτά στις τελευταίες δύο εκλογικές αναμετρήσεις.
Η ελληνική κοινωνία αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα. Άλλα από αυτά θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως «εισαγόμενα» και άλλα «εγγενή». Ωστόσο, ο κάθε πολίτης δεν μπορεί να γνωρίζει τις αιτίες του πληθωρισμού ή να τις αναλύει μακροοικονομικά. Εκείνο που αντιμετωπίζει, δηλαδή, φερ' ειπείν, τη διαρκή αύξηση τιμών στα τρόφιμα, τον προβληματίζει ως προς την αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης να ελέγξει την αισχροκέρδεια που βιώνει. Αντίστοιχο είναι το πρόβλημα με τις τιμές των καυσίμων ή της ηλεκτρικής ενέργειας.
Η πολιτική δεν είναι θεωρία, αλλά πράξη. Από πολιτικές θεωρίες, ερμηνείες και δογματικά θέσφατα χορτάσαμε. Εκείνο που θέλουμε να δούμε είναι μία πρακτική, εφαρμοσμένη πολιτική, η οποία θα λύνει προβλήματα, χρόνια και πρόσκαιρα. Αλλιώς, χάνει το νόημα της. Κι όταν ο πολίτης χάνει το νόημα, ψάχνει να το βρει αλλού, ακόμη κι αν το νέο νόημα έρχεται σε κατάφορη αντίθεση με την κοινή λογική. Το είδαμε στο παρελθόν με τα λεφτόδεντρα και την κατάργηση των μνημονίων με ένα μόνο κι ένα άρθρο. Δεν χρειάζεται να το ξαναδούμε.
Η κυβέρνηση ορθώς, δεν ανακατεύτηκε στα εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ και κράτησε μία αξιοπρεπή στάση, επιβεβλημένη από τα πολιτικά και κοινοβουλευτικά θέσμια. Από εδώ και πέρα, όμως, θα πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες πολιτικές που θα στοχεύουν στην επίλυση προβλημάτων. Είναι βέβαια πως θα συναντήσει αντιδράσεις, θα βρει εμπόδια, θα χρειαστεί να συγκρουστεί. Ποτέ, όμως, κανείς δεν έφαγε ομελέτα χωρίς να σπάσει αυγά.
Το μήνυμα των τελευταίων εκλογών ήταν ακριβώς αυτό: σπάστε αυγά, αλλά φτιάξτε τα πράγματα. Αλλάξτε κατεστημένες νοοτροπίες και πολιτικές, κάντε μεταρρυθμίσεις που θα βελτιώσουν τη ζωή των πολιτών, συγκρουστείτε με μικρά και μεγάλα συμφέροντα.
Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, από την πορεία της κυβέρνησης, εξαρτάται και η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Αν η κυβέρνηση αφήσει ζωτικό χώρο για να εκφραστεί όλο αυτό το κύμα του εθνολαϊκισμού και ανορθολογισμού που ελλοχεύει ζητώντας ρεβάνς, τότε η πορεία της νέας ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ θα θυμίζει αρχικά περίπατο και στη συνέχεια, θριαμβευτική παρέλαση. Αν η κυβέρνηση εργαστεί με σοβαρότητα, υπευθυνότητα και στοχοπροσήλωση στην επίλυση των προβλημάτων της καθημερινότητας, ο ΣΥΡΙΖΑ αναγκαστικά θα εκτεθεί για μία ακόμη φορά στα μάτια της κοινωνίας και η πολιτική του επιρροή θα συνεχίσει να μειώνεται. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν!
