Αφού πέρασαν γρήγορα από το πένθος στην αλλαγή εν κινήσει, ανακάλυψαν τη ΝΙΚΗ και άρχισαν δειλά - δειλά να την προωθούν στο κοινό τους ως αντισυστημικό κόμμα.
Θα μου πείτε: εδώ θεωρούσαν καλοδεχούμενες τις ψήφους της Χρυσής Αυγής στο Κοινοβούλιο κι αργότερα κάλεσαν τους ψηφοφόρους της να τους προτιμήσουν, θα ερχόταν σε αντιπαράθεση με τον θρησκευτικό ολοκληρωτισμό;
Οι κρυφές αγάπες, δεν μένουν για καιρό μακριά από τα μάτια των άλλων.
Οι κοινές καταβολές στο σκοτεινό σπήλαιο της αρχαϊκής αντίληψης και του σκοταδισμού της ομοιομορφίας, κάποια στιγμή θα έπαιρναν το πάνω χέρι.
Επιπλέον, η κοινή λατρεία στο πρόσωπο του Πούτιν και ο θαυμασμός για την «ελεγχόμενη δημοκρατία» του, είναι ένας τόπος όπου συναντιούνται τα βλέμματα και οι επιδιώξεις των «ερωτευμένων».
Η αργοπορία εκδήλωσης των συναισθημάτων του παρά φύση αυτού ζεύγους, μπορεί να εξηγηθεί μόνο με τη ματαίωση των προσδοκιών του ισχυρότερου μέλους, το οποίο ήλπιζε σε μικρότερη διαφορά στα αποτελέσματα των εκλογών.
Διαπιστώνοντας πως η αναπόδραστη φθορά του, το μέλος αυτού του ζεύγους, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, πονηρά σκεπτόμενο, σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει την αναλαμπή του ξαφνικού του έρωτα, για να περικόψει την ορμή του βασικού του ανταγωνιστή.
Η πονηρή σκέψη είναι απλή: οτιδήποτε κόβει ψήφους και μειώνει την ισχύ της επόμενης κυβέρνησης, είναι καλό και θα επιστρατευτεί στο μέλλον για τη δημιουργία προβλημάτων, όξυνσης του πολιτικού σκηνικού και κατ’ επέκταση φθορά.
Σε μόνιμο πόλεμο με την κοινωνία και τις προσδοκίες της, προτιμά να παρουσιάσει ένα κόμμα που ομνύει στην κατάργηση του κοινοβουλευτισμού και των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, παρά να λάβει ξεκάθαρη θέση απέναντι του.
Θα πρέπει, όμως, να του αναγνωρίσουμε, του ΣΥΡΙΖΑ, πως είναι συνεπής στην προσπάθειά του να αποτρέψει την επάνοδο της χώρας σε μία κανονικότητα, ηρεμία και ανάταση των δυνάμεών της. «Η κανονικότητα δεν ήταν ποτέ ευκαιρία για την αριστερά» είχε δηλώσει προ μηνών η κα. Αχτσιόγλου, αποκαλύπτοντας για άλλη μία φορά το μύχιο σχέδιο του κόμματός της και προσφέροντας σε εμάς ένα ακόμη εργαλείο αποκρυπτογράφησης της στρατηγικής του. Ωστόσο, η δήλωση έγινε και είναι σωστό να της το αναγνωρίσουμε. Εξάλλου, αμαρτία εξομολογουμένη ουκ έστιν αμαρτία.
Ήδη στο twitter εμφανίστηκαν οι πρώτες αναρτήσεις, οι οποίες με τρόπο δόλιο και ύπουλο, παρουσιάζουν την ΝΙΚΗ ως κόμμα - στόχο του διεφθαρμένου πολιτικού κατεστημένου, ελπίζοντας να προκαλέσουν τη συμπάθεια εκείνων που λατρεύουν να μισούν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ώστε να ψηφίσουν «αντισυστημικά».
Δεν τους ενδιαφέρει η προστασία και η θωράκιση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Δεν βάζουν ποτέ τη χώρα πάνω από το στενό κομματικό συμφέρον. Δεν τους απασχολεί καν πως ένα κόμμα που προωθεί την εξωτερική πολιτική μιας άλλης χώρας, θα μπορεί να υπονομεύει τα εθνικά συμφέροντα. Δεν δίνουν καν καμιά σημασία στο ότι εκπροσωπεί ό,τι πιο οπισθοδρομικό και σκοταδιστικό έχει να επιδείξει η πολιτική ζωή της Γ’ Ελληνικής δημοκρατίας.
Μέσα στην αγωνία τους να πιάσουν έστω το τελευταίο ποσοστό στις επόμενες εκλογές, κάνουν τα πάντα, προκειμένου όχι να κερδίσουν, όπως θα ήταν κατανοητό, αλλά να περιορίσουν τη νίκη του αντιπάλου τους. Μόνο που δεν αποφασίζουν αυτοί, αλλά οι ψηφοφόροι, οι οποίοι και κρίση και μνήμη έχουν, όπως απέδειξαν τα πρόσφατα αποτελέσματα.
Τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες, θα δούμε και άλλα επεισόδια αυτού του φαινομενικά παρά φύση, ξαφνικού έρωτα και τη σπουδή υπεράσπισης του θρησκευτικού ολοκληρωτισμού, στο όνομα της ελευθερίας της επιλογής. Το ξανάκαναν πρόσφατα, μη ψηφίζοντας το νομοσχέδιο που έθετε φραγμό στην κάθοδο της Χ.Α. στις εκλογές, ελπίζοντας πως θα αλιεύσουν «αντισυστημικούς» εκλογείς. Διαψεύστηκαν αλλά δεν το βάζουν κάτω.
Όμοιως ομοίω αεί πελάζει, έλεγαν οι αρχαίοι. Ποιος μπορεί να τους αμφισβητήσει;
