Στα χείλη πολλών κρέμονται οι ερώτησεις: γιατί τώρα; Γιατί επανεμφανίστηκε μετά από πέντε χρόνια; Θα υπάρξει συνέχεια και ποια θα είναι αυτή;
Ο λόγος φυσικά, για την πρόσφατη τρομοκρατική πράξη με την έκρηξη στο κέντρο της Αθήνας και ο θόρυβος που προκλήθηκε τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και στο εξωτερικό.
Υποθέτω πως οι διωκτικές αρχές ξέρουν τη δουλειά τους και αργά ή γρήγορα θα δούμε τα αποτελέσματα των ερευνών τους.
Εκείνο, ωστόσο, που έχει ιδιαίτερη σημασία, αλλά και συμβολισμό, είναι η επιλογή της συγκυρίας για το τρομοκρατικό χτύπημα στην καρδιά της ελληνικής πρωτεύουσας, λίγες εκατοντάδες μέτρα από το Κοινοβούλιο.
Τα τελευταία χρόνια, η χώρα με κόπο πολύ και η ελληνική κοινωνία με το δύσκολο τρόπο, συνειδητοποίησαν πως οι φρούδες ελπίδες και οι μαξιμαλιστικές επιδιώξεις που τους έταζαν διάφοροι λαϊκιστές από τα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος, ήταν και αλυσιτελείς και ανεδαφικές.
Ακολούθησε η μακρά πορεία προς αποκατάσταση της ισορροπίας, μιας νέας κανονικότητας και της διαμόρφωσης ενός κλίματος σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο που άρχισε να αποφέρει τους πρώτους καρπούς.
Διεθνείς οίκοι αξιολόγησης εκτίμησαν τις προσπάθειες και αναβάθμισαν την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας, κολοσσοί του κλάδου των νέων τεχνολογιών επενδύουν σημαντικά ποσά, προσελκύοντας τα λαμπρά μυαλά της ελληνικής νεολαίας, ο τουρισμός σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, η ανεργία μειώνεται, βελτιώνεται το ισοζύγιο των εμπορικών συναλλαγών και όλα αυτά αλλάζουν όχι μόνο την ψυχολογία στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και την εικόνα της στη διεθνή σκηνή.
Ξαφνικά, όμως, εμφανίζονται και πάλι διάφορες τρομοκρατικές οργανώσεις, οι οποίες με λεξιλόγιο που, αφενός παραπέμπει σε μακρινές δεκαετίες και, αφετέρου, φανερώνει την παντελή άγνοια των συγγραφέων των προκηρύξεών τους ως προς τη σύγχρονη πραγματικότητα και τις απαιτήσεις της, θέλουν να «παρέμβουν» για να τραβήξουν τη χώρα πίσω σε ένα φαύλο, εμφυλιακό κύκλο.
Σκοπός τους δεν είναι άλλος από το να αμαυρώσουν την εικόνα της χώρας, να δημιουργήσουν συνθήκες ανασφάλειας και φόβου για τους πιθανούς επενδυτές, τους τουρίστες, τους κατοίκους της πόλης των Αθηνών. Δε στοχεύουν ούτε στη βελτίωση των συνθηκών ζωής των πολιτών, πολλώ δε μάλλον στην «απόδοση δικαιοσύνης», για την οποία τόσο πολύ κόπτονται.
Φυσικά, είναι κοινός τόπος πλέον, πως η Ελλάδα έχει τους τρομοκράτες που της αξίζουν, πράγμα που ελπίζω σύντομα θα αποδειχθεί με τη σύλληψή τους. Παλιά και νέα γενιά τρομοκρατών, συνεργαζόμενες με το οργανωμένο έγκλημα, προσπαθούν να γίνουν ισότιμοι συνομιλητές και - γιατί όχι - να υπαγορεύουν την ατζέντα στην πολιτική, την οικονομία και την κοινωνία.
Αυτό το περίεργο, αλλά όχι ανεξήγητο κράμα ακροαριστερής τρομοκρατίας με το οργανωμένο έγκλημα, για διαφορετικούς λόγους του κάθε εταίρου, επιδιώκουν αν όχι να αποσταθεροποιήσουν το πολιτικό σύστημα, τουλάχιστον να το υποχρεώσουν να ξοδέψει πολύτιμους πόρους που θα μπορούσε να διοχετεύσει αλλού. Κατανοητός ο σκοπός τους, αν και δε νομίζω πως τον κρύβουν κιόλας.
Το ερώτημα είναι άλλο: τι ρόλο παίζουν εκείνοι που είτε ευθέως είτε πλαγίως, επικροτούν αυτές τις εγκληματικές πράξεις πότε με δηλώσεις και πότε με σαρδόνια χαμόγελα. Αντιλαμβάνονται, άραγε, πως ανέλαβαν εργολαβικά τον ρόλο του Δούρειου ίππου για την υπονόμευση της ελληνικής κοινωνίας ή εξακολουθούν να τρέφουν τις αρρωστημένες φαντασιώσεις τους με ρετροσπεκτίβες του Εμφυλίου πολέμου;
Και καλά να ήταν μόνο αυτό. Είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι ίδιοι κύκλοι, κατά καιρούς, διατύπωσαν επιχειρήματα τα οποία ήταν ταυτόσημα πότε με εκείνα του Ερντογάν και πότε του Πούτιν;
Η πολιτεία θα πρέπει το συντομότερο δυνατό, επιστρατεύοντας όλες τις διαθέσιμες διωκτικές αρχές και σεβόμενη τους νόμους της χώρας, να εντοπίσει όλους αυτούς που στην πραγματικότητα είναι εχθροί της κοινωνίας, της ελευθερίας και του ανθρώπου και να τους παραδώσει στα χέρια της δικαιοσύνης.
Έχοντας χάσει, τουλάχιστον, δεκαπέντε χρόνια παραδέρνοντας στα ταραγμένα νερά του ανεύθυνου λαϊκισμού των δύο άκρων του πολιτικού συστήματος, η χώρα δεν έχει την πολυτέλεια για πισωγυρίσματα και αναβίωση φαντασμάτων του παρελθόντος.
