Όσο περνούν οι μέρες και, χάρη στις προσπάθειες ερευνητών και αστυνομικών αρχών του Ισραήλ, δημοσιοποιούνται οι θηριωδίες που διέπραξε η ΧΑΜΑΣ σε βάρος των ομήρων (προσοχή: ομήρων και όχι αιχμαλώτων πολέμου, όπως θέλουν να μας τους παρουσιάσουν ορισμένοι, αφού είναι άμαχοι και όχι στρατιώτες), τόσο ένα πέπλο μουγκαμάρας και σιωπής επικρατεί στους κύκλους των κατ’ επιλογή ευαίσθητων και κατ’ ανάθεση αλληλέγγυων στη χώρα μας.
Εντύπωση προκαλεί η αλαλία του λεγόμενου φεμινιστικού κινήματος, το οποίο αρέσκεται τόσο πολύ να φωνασκεί με κάθε υπαρκτή ή ανύπαρκτη ευκαιρία (και οι τελευταίες ήταν πολλές στο πρόσφατο παρελθόν), για τους βιασμούς, τους ακρωτηριασμούς, τις δολοφονίες, τις βεβηλώσεις νεκρών σωμάτων κοριτσιών και γυναικών που απήχθηκαν από τα τέρατα του ισλαμοφασισμού και τα περιέφεραν στους δρόμους φωνάζοντας «Αλλάχ ουακμπάρ!». Αλγεινή εντύπωση προκαλεί η απουσία έστω και ενός ψελλίσματος συμπόνιας για τα αθώα αυτά θύματα. Λες και οι γυναίκες αυτές παραμένουν αόρατες ή,- ακόμη χειρότερο,- υπέστησαν όλα αυτά μόνο και μόνο γιατί είναι εκπρόσωποι ενός έθνους, το οποίο δεν συμπαθούν.
Απελευθερώνοντας η ΧΑΜΑΣ ορισμένους ομήρους, μάθαμε πως σημάδευσαν με καυτές εξατμίσεις μοτοσικλετών τις γάμπες μικρών παιδιών, ώστε αν καταφέρουν να αποδράσουν να μπορούν εύκολα να τα εντοπίσουν. Μάθαμε, επίσης, πως χορηγούσαν ψυχοτρόπα φάρμακα στους ομήρους που απελευθέρωναν, προκειμένου αυτοί να δείχνουν ήρεμοι και χαρούμενοι. Πληροφορηθήκαμε πως αρνείται να απελευθερώσει άλλες γυναίκες, από φόβο μην διηγηθούν τι έχουν υποστεί στα χέρια των «αγωνιστών της αντίστασης», όπως μας τους παρουσιάζουν.
Είμαι σίγουρος πως αργά ή γρήγορα θα μαθευτεί η αλήθεια και θα αποκαλυφθεί η τερατώδης φύση της ΧΑΜΑΣ. Ακόμη και τότε, όμως, δεν περιμένω από εκείνους που έσπευσαν να χαρακτηρίσουν τις θηριωδίες του ισλαμοφασισμού ως «ακρότητες» να δείξουν κάποια ευαισθησία. Εγκλωβισμένοι σε ένα δήθεν ανθρωπισμό που παραγνωρίζει τις θηριωδίες εν ονόματι κάποιου «αντιιμπεριαλιστικού αγώνα», αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν το ολέθριο ηθικό σφάλμα.
Ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρονται οι εμπόλεμες πλευρές στους αιχμαλώτους (αλλά και τους ομήρους εν προκειμένω), αναδεικνύουν τις δύο διαφορετικές στάσεις απέναντι στις πανανθρώπινες και πανάρχαιες αξίες του ανθρώπινου πολιτισμού. Η ΧΑΜΑΣ αυτοτοποθετήθηκε στην απέναντι πλευρά, στην πλευρά της βαρβαρότητας και της θηριωδίας και δεν έχει καμία απολύτως δικαιολογία.
Οι μέχρι σήμερα αποκαλύψεις, αναδεικνύουν την ουσιαστική πλευρά του πολέμου που εξαπέλυσε η ΧΑΜΑΣ κατά του Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου. Ήταν η κήρυξη ενός πολέμου με βαθιά πολιτισμικά χαρακτηριστικά. Ήταν η επίθεση της ασιατικής, μουσουλμανικής, φασιστικής βαρβαρότητας κατά του δυτικού τρόπου ζωής, τον οποίο επάξια εκπροσωπεί το Ισραήλ στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Μεσογείου.
Σε αυτή τη σύγκρουση δύο διαφορετικών πολιτισμών, ο ένας (Ισραήλ) συζητάει εδώ και δεκαετίες τη δημιουργία δύο ξεχωριστών κρατών, ενώ ο άλλος (Παλαιστίνιοι) μέσα από την πανσπερμία των φερόμενων των εκπροσώπων του (ΧΑΜΑΣ, Ισλαμική Τζιχάντ κ.λπ), ομοφώνως αρνούνται το δικαίωμα στην ύπαρξη του άλλου.
Ως δεύτερο μεγάλο, ένοπλο επεισόδιο στον ακήρυχτο πόλεμο των ανατολικών δεσποτειών (Ρωσία, Ιράν, Κίνα, αραβικά βασίλεια και δικτατορίες) κατά της Δύσης, ο πόλεμος στη Λωρίδα της Γάζας αποδεικνύει πως όσες υποχωρήσεις κι αν κάνει κανείς, στο τέλος, αργά ή γρήγορα θα βρεθεί αντιμέτωπος με εκείνους που θέλουν να αναθεωρήσουν την παγκόσμια τάξη και ισορροπία ισχύος, προς ίδιον όφελος και προς ζημίαν των αφελών κοινωνιών.
Αναδεικνύει, επίσης, την ανάγκη αντιμετώπισης των οπαδών αυτών των ολοκληρωτικών πρακτικών και των θηριωδιών στα μετόπισθεν, δηλαδή μέσα στις δυτικές κοινωνίες, όπου χορτάτοι και καλοζωισμένοι μεσοαστοί, ονειρεύονται συμμαχίες με «της γης τους κολασμένους», προκειμένου οι τελευταίοι να αποτελέσουν τα καυσόξυλα για τη μεγάλη πυρά που θα αγκαλιάζει τον καταρρέοντα, κατά τη φαντασίωσή τους, καπιταλισμό, καλλιεργώντας ψευδεπίγραφες ενοχές για «το παρελθόν της αποικιοκρατίας» και άλλα φαιδρά που διακινούν οι οπαδοί της Woke and cancel culture.
Σημεία των καιρών, θα μπορούσε να πει κάποιος. Ναι, αλλά μέχρι ενός ορίου, όταν διακυβεύεται η ύπαρξη ενός ολόκληρου πολιτισμού από τις ανοησίες και τις φροϋδικές ενοχές ορισμένων, οι οποίοι στην καλύτερη περίπτωση είναι οι χρήσιμοι ηλίθιοι, κατά τον λενινιστικό ορισμό.
Η φανερή ή κρυφή υποστήριξη των θηριωδιών της ΧΑΜΑΣ και των άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων του ισλαμοφασισμού, αφαιρεί και ακυρώνει οποιαδήποτε ηθική «υπεροχή» των «αφελών υπερασπιστών» και τους καθιστά πλέον συνενόχους σε εγκλήματα που στρέφονται κατά του ανθρώπου ως υπέρτατης αξίας του δυτικού πολιτισμού. Ίσως κάποια μέρα το συνειδητοποιήσουν, όπως παλιότερα άλλοι συνειδητοποίησαν πως η άκριτη συμπόρευσή τους με τα ολοκληρωτικά καθεστώτα και τους κλώνους τους κατά τον 20ο αιώνα, προκάλεσαν μόνο ανθρωπιστικές τραγωδίες και τίποτα παραπάνω.
