Παραξενεύονται πολλοί για την αμέριστη στήριξη της τρομοκρατικής Χαμάς από την ελληνική και ευρωπαϊκή αριστερά. Κακώς. Δεν γνωρίζουν ιστορία ή προσπαθούν να την αποσιωπήσουν.
Οι ρίζες αυτής της «φιλίας» είναι βαθιές και μας έρχονται από τις μακρινές μεταπολεμικές δεκαετίες, όταν ο Ψυχρός πόλεμος ήταν σε πλήρη εξέλιξη.
Τότε, υπό το πρόσχημα του «αντιαποικιακού» και «αντιιμπεριαλιστικού» αγώνα, τα απανταχού Κομμουνιστικά κόμματα, αλλά και οι εκπρόσωποι διαφόρων άλλων αιρέσεων της κομμουνιστικής ορθοδοξίας, όπως μαοϊκοί, τροτσκιστές, αλβανόφιλοι κ.λπ. είχαν πάρει σαφή θέση υπέρ όλων των τρομοκρατικών ενεργειών των προπατόρων του σημερινού ριζοσπαστικοποιημένου ισλαμικού, τρομοκρατικού κινήματος.
Εξάλλου, η τότε Μέκκα του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος, η Μόσχα, δια των μυστικών της υπηρεσιών, αλλά και τα παραρτήματά τους σε διάφορες χώρες του κομμουνιστικού στρατοπέδου, ήταν εκείνοι που προσέφεραν αφειδώς χρήματα και μέσα (εκρηκτική και όπλα) στους Άραβες τρομοκράτες, για να πραγματοποιήσουν το ειδεχθές τους «έργο» στις δυτικές χώρες.
Δεν ήταν μόνο αυτοί, όμως, οι υποστηρικτές τους, αλλά και διάφορα τμήματα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, ενώ στα καθ’ ημάς, ποιος μπορεί να ξεχάσει τους αδελφικούς εναγκαλισμούς του Ανδρέα Παπανδρέου του ΠΑΣΟΚ με τον Γιασέρ Αραφάτ, αυτόν τον διεφθαρμένο ηγέτη που ζούσε πλουσιοπάροχα χάρη στις χορηγίες των βασιλείων του Αραβικού κόλπου, ενώ ο λαός του πεινούσε. Για να μην αναφερθούμε καν στην περίπτωση Καντάφι και τα αντίσκηνα της φιλοξενίας του. Τι κι αν κατά καιρούς Άραβες τρομοκράτες μακέλευαν αθώους ανθρώπους στην ελληνική επικράτεια, πάνω απ’ όλα ήταν η φιλία των ηγετών και ο αντιιμπεριαλιστικός τους αγώνας.
Κάποιοι πιστεύουν, αφελώς, πως ο αραβικός κόσμος μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο για την έφοδο στους ουρανούς, την κατάρρευση του καπιταλισμού και την ανάδυση ενός νέου θαυμαστού κόσμου. Δεν διδάχτηκαν τίποτα ούτε από τη βαρβαρότητα των Ταλιμπάν, ούτε από τις θηριωδίες της Χαμάς, της Αλ Κάιντα ή της Μπόκο Χάραμ, η οποία συνηθίζει να απαγάγει μαθήτριες.
Άλλοι, πιο υποψιασμένοι και πιο ιδιοτελείς, έχουν στήσει ένα διεθνές δίκτυο διακίνησης ανθρώπων, υπό το πρόσχημα της σωτηρίας τους, αμειβόμενοι με το κεφάλι από περίεργα ιδρύματα, αλλά και ενδοτικές, ενοχικές κυβερνήσεις, οι οποίες πιστεύουν πως με το μεταναστευτικό θα βρουν φτηνά εργατικά χέρια και θα σώσουν τα ασφαλιστικά τους ταμεία.
Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, υπάρχουν ορισμένα βασικά στοιχεία που δεν πρέπει να λανθάνουν της προσοχής μας. Αμφότεροι οι δυτικοί αριστεροί αλλά και οι εκπρόσωποι ισλαμικοί ριζοσπάστες, μισούν τη Δύση. Οι πρώτοι γιατί είδαν την εργατική τάξη να τους εγκαταλείπει ανακαλύπτοντας τις ανέσεις του καπιταλισμού, οι δεύτεροι γιατί χάνοντας οι ίδιοι το τραίνο της νεοτερικότητας, διακατεχόμενοι απο βαθύ μίσος προς τη Δύση, επιδιώκουν την καταστροφή, την καθυπόταξη και τον εξανδραποδισμό του πληθυσμού τους.
Το μίσος και των δύο απέναντι στη Δύση, τον πολιτισμό, τις αξίες και τα επιτεύγματά της, είναι το καύσιμο και η κινητήριος δύναμη, αυτής της ανίερης συμμαχίας. Ουσιαστικά, η ισλαμική αριστερά λειτουργεί με όρους πέμπτης φάλαγγας στα μετόπισθεν του δυτικού πολιτισμού. Βασική της αποστολή η διάβρωση των θεσμών και η διασπορά της καχυποψίας απέναντι στους θεσμούς.
Και το κάνει χωρίς καν να κρατάει τα προσχήματα, επιστρατεύοντας ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα με τους ισλαμιστές, όπως πχ. Τις Σταυροφορίες, λησμονώντας πως η πρώτη τζιχάντ έγινε μερικούς αιώνες νωρίτερα και αφορούσε τους ίδιους τους μουσουλμάνους που απλά ανήκαν σε άλλο θεολογικό δόγμα. Βολικό.
Πανηγύρισαν με το Μπατακλάν, σώπασαν με τις σφαγές καθηγητών στη Γαλλία, δεν είπαν λέξη για τις θηριωδίες της Χαμάς στο Ισραήλ. Εκλεκτικές συγγένειες που έλεγε κι ο Γκαίτε.
Τώρα, με αφορμή τον πόλεμο που διεξάγει το Ισραήλ για την προστασία της πατρίδας του, ξεσηκώθηκαν πάλι φορώντας στον λαιμό τραπεζομάντηλα λαϊκής χασαποταβέρνας και υπερασπίζονται τους τρομοκράτες - σφαγείς της Χαμάς. Πιο ξεκάθαρη θέση δεν μπορούσαν να πάρουν.
Η ισλαμική αριστερά αποτελεί τον Δούρειο ίππο και για το μεταναστευτικό, αφού θεωρεί πως οι εξαθλιωμένοι μουσουλμάνοι μετανάστες, με την κατάλληλη πολιτική διαφώτιση μπορούν να μετατραπούν σε αρχάγγελους της επανάστασης. Το βλέπουμε καθημερινά σε διαδηλώσεις εδώ στην Ελλάδα, όπου συγκεκριμένες μεταναστευτικές κοινότητες έχουν ταυτιστεί με ακροαριστερά γκρουπούσκουλα και συμμετέχουν σε αντιιμπεριαλιστικές διαδηλώσεις, αλλά και συγκεντρώσεις υπεράσπισης της Χαμάς τις τελευταίες ημέρες. Αυτό θα πρέπει να προβληματίσει τις αρχές σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, πριν είναι πολύ αργά. Προσωπικά, δεν μπορώ να φανταστώ μουσουλμάνο να κρατάει στο ένα χέρι το Κοράνι και στο άλλο το Κεφάλαιο του Μαρξ. Κάτι άλλο συμβαίνει.
Στους ταραγμένους καιρούς μας, στο πολυσύνθετο γεωπολιτικό περιβάλλον, με περιφερειακές συγκρούσεις που τείνουν να γενικευτούν, καλό είναι να ξέρουμε ποιος είναι με ποιον, ποιος είναι ο φίλος και ποιος ο εχθρός, χωρίς συναισθηματισμούς και περιττές ιδεολογικές πιρουέτες. Διαφορετικά, θα βρεθούμε μπροστά σε πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις.
