«Τι δουλειά έχω εγώ με όλους εκείνους που έχουν σπαταλήσει τόσα δισεκατομμύρια ευρώ του ελληνικού λαού; Ξεχνάμε τη διαπλοκή αυτών των ετών; Μόνο εκσυγχρονισμός δεν ήταν. Ας αναλάβουν άλλοι τον μανδύα του χρέους της χώρας. Ο ΣΥΡΙΖΑ σίγουρα δεν το προκάλεσε. Ο κ. Τσακαλώτος άφησε μαξιλάρι 37 δισ., δυστυχώς όμως την πάτησε ο ελληνικός λαός».
Μεταφέρω αυτούσια τη δήλωση κάποιου μειράκιου της ελληνικής πολιτικής σκηνής, ονόματι Στέφανος Κασσελάκης προς ενημέρωση των αναγνωστών που τυχόν δεν την πρόλαβαν στην αδιάλειπτη ροή των ειδήσεων.
Αφού, όμως, αναρωτιέται, γιατί δεν ρωτάει στενότατους συνεργάτες του, όπως η κυρία Θ. Τζάκρη ή ο κ. Κουρουπλής, αλλά και τόσοι άλλοι, οι οποίοι την εποχή εκείνη ήταν μέλη του ΠΑΣΟΚ με επικεφαλής τον Κώστα Σημίτη και κατά τα λεγόμενα του σημερινού αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, «σπατάλησαν τόσα δισεκατομμύρια του ελληνικού λαού». Συμμετείχαν ή δεν συμμετείχαν στη σπατάλη; Θέλουν να μας πείσουν πως αυτοί έχουν τα «χέρια καθαρά» (μιας κι είναι του συρμού πλέον η λέξη χέρια) και των άλλων είναι βρώμικα;
Καταλαβαίνω πως ο κ. Κασσελάκης έχει παντελή άγνοια της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας. Είναι κάτι που θεραπεύεται εύκολα, αν βρει έναν καλό δάσκαλο και μελετήσει σκληρά, ώστε να πληροφορηθεί, να ενημερωθεί και να είναι σε θέση, στοιχειωδώς, να διατυπώνει αξιολογικές κρίσεις. Κρείττον του λαλείν το σιγάν!
Πολύ φοβάμαι, όμως, πως ο κ. Κασσελάκης ακούει την his master voice, δηλαδή εκείνη του πρωτοπαλίκαρου του Πολάκη. Τέτοια ιταμή και αντάξια της νεοαυριανιστικής ιδεολογίας δήλωση, μόνο από εκεί μπορεί να προέρχεται.
Έτσι, όμως, δικαιώνει την κρίση της γνωστής συγγραφέος Σώτης Τριανταφύλλου, η οποία σε μία συνέντευξή της, τον είχε χαρακτηρίσει ως εγγαστρίμυθο του Τσίπρα aka Πολάκη.
Ιδιαίτερη εντύπωση μου προκάλεσε η φωτογραφία με την άδεια καρέκλα που προοριζόταν για τον κ. Κασσελάκη. Δίπλα ακριβώς, καθόταν μία από τις πλέον σημαντικές προσωπικότητες της εποχής μας, ο κ. Παπαδήμος, η προσφορά του οποίου στη διάσωση της χώρας από τη χρεοκοπία, παραμένει άγνωστη στο ευρύ κοινό και υποεκτιμημένη στο δημόσιο διάλογο.
Παραπέρα κάθονταν άνθρωποι όπως η πρόεδρος της Δημοκρατίας κυρία Σακελλαροπούλου, ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης, ο κ. Βενιζέλος, ο κ. Πικραμμένος, ο κ. Σαρμάς και πλήθος άλλων.
Όλοι τους είναι άνθρωποι που συμμετέχουν δεκαετίες στην πολιτική ζωή της χώρας. Ο καθένας από αυτούς χρεώνεται με τα θετικά και αρνητικά του, αλλά όλοι τους, επαναλαμβάνω, έχουν προσφέρει κάτι, έστω και ελάχιστο. Για να μην αναφερθώ καν στην προσφορά του πρώην πρωθυπουργού κ. Σημίτη, υπάρχουν άλλοι που το έκαναν και θα το κάνουν καλύτερα από εμένα.
Ο κ. Κασσελάκης τι ακριβώς έχει προσφέρει στη χώρα και από πού αντλεί αυτή την αυθάδεια να μιλήσει με τόσο απαξιωτικό τρόπο για ένα πρώην πρωθυπουργό, ο οποίος έβαλε τη χώρα στην ΟΝΕ και στο Ευρώ, συνέβαλε στην ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. και αποτελεί μέχρι σήμερα υπόδειγμα προσωπικού ήθους και πολιτικού αντρός;
Ξέρω πως η πολιτική είναι σκληρό παιχνίδι και πως πολλές φορές λέγονται υπερβολές ή άσχημα πράγματα. Για όλα υπάρχει ένα όριο, όμως. Το όριο αυτό το ξεπέρασε ο κ. Κασσελάκης, συνεχίζοντας την παράδοση που έχει εγκαινιάσει το κόμμα του στη σύγχρονη πολιτική ιστορία. Είναι η παράδοση της εχθροπάθειας, της δυσανεξίας στη γνώμη του άλλου, της ηθικής εξόντωσης του αντιπάλου.
Άξιος συνεχιστής ο κ. Κασσελάκης αυτής της παράδοσης, παρά το γεγονός πως τόσο ο ίδιος, όσο και εκείνοι που κινούν τα νήματα, μας τον παρουσιάζουν ως το «νέο», το «άφθαρτο», το «ηθικό», το «αναγεννητικό». Άλλαξε ο Μανωλιός (ή μήπως ο Παυλής) κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς.
Η προχθεσινή εκδήλωση προς τιμή του κ. Σημίτη, ήταν ένα λαμπρό παράδειγμα πολιτικού πολιτισμού, αλλά και μία παρακαταθήκη για το εγγύς μέλλον, όταν η κουλτούρα του μίσους και της εχθροπάθειας θα βρίσκεται στο περιθώριο της πολιτικής ζωής και στον διαδικτυακό, έμμισθο παρακράτος με τους γνωστούς πρωταγωνιστές.
Ο κ. Σημίτης δεν έχει ανάγκη τα εγκώμια τα δικά μου ή κάποιων άλλων. Η πολιτεία του, το ήθος του, η προσφορά του, είναι γνωστή στους νουνεχείς, εχέφρονες και φιλοπρόοδους πολίτες αυτές της χώρας. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο εγκώμιο για έναν πολιτικό άντρα που κόσμησε την πολιτική ζωή αυτού του τόπου.
