Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια, από την εποχή που αποκαλύφθηκε η δράση ενός εκ των ηγητόρων - αριστερών μάλιστα πεποιθήσεων, δευτεροβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης του δημοσίου, ο οποίος «διευκόλυνε» τους συναδέλφους του, δανείζοντας τους χρηματικά ποσά με τοκογλυφικό επιτόκιο. Όπως ήταν φυσικό, οι εκπρόσωποι των άλλων παρατάξεων, έσπευσαν να τον υπερασπιστούν και με τη βοήθεια «φίλιων δημοσιογραφικών δυνάμεων, το θέμα ξεχάστηκε γρήγορα.
Τη θυμήθηκα αυτή την ιστορία διαβάζοντας την είδηση πως ανάμεσα στους επίορκους δημόσιους υπαλλήλους που συνελήφθησαν ήταν και δύο στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Αυτό προκάλεσε σωρεία αρνητικών σχολίων στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, αλληλοκαρφώματα και χυδαιότητες, λες κι αυτοί οι δύο ήταν το πρόσωπο του κόμματος.
Κάτι αντίστοιχο είχε γίνει με τον παιδοβιαστή, όπως έμεινε στην ιστορία, επειδή ήταν στέλεχος της Ν.Δ και είχε φωτογραφηθεί με πολλά προβεβλημένα ανώτερα στελέχη και βουλευτές. Οι αιτιάσεις, τα καρφιά και οι απαράδεκτες δηλώσεις, κόπηκαν μαχαίρι, μόλις αποκαλύφθηκε πως στο εν λόγω κύκλωμα, συμμετείχε και γνωστό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ.
Ας είμαστε ρεαλιστές, για να μην βιώνουμε το αρνητικό συναίσθημα της έκπληξης, βλέποντας ανθρώπους να πέφτουν από τα σύννεφα και να προσπαθούν πότε να δικαιολογήσουν και πότε να αθωώσουν τους εν αμαρτία περιπεσόντες, μόνο και μόνο γιατί ανήκουν στον ίδιο πολιτικό χώρο.
Ας μην γυρίσουμε στα πολύ παλιά κι ας μείνουμε στα τελευταία 50 χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Τα πράγματα ήρθαν έτσι που τη χώρα κυβέρνησαν πολυσυλλεκτικά, μαζικά κόμματα, τα οποία αναζητούσαν διαρκώς νέες δεξαμενές ψήφων. Λογικό είναι να αντιμετωπίζονται από πολλούς ως εφαλτήριο για κοινωνική και επαγγελματική ανέλιξη, για πεδίο δόξης λαμπρόν για λαμογιές και άλλα όμορφα και τρυφερά που ζούμε στην καθημερινότητά μας.
Νέος ήμουν και γέρασα. Είδα πολλές κυβερνήσεις να έρχονται και να παρέρχονται, δεν θυμάμαι καν πόσοι υπουργοί ορκίστηκαν ότι θα ξεριζώσουν τη διαφθορά, τουλάχιστον από τον δημόσιο τομέα.
Η διαφθορά, όμως, είναι σαν τις οικονομικές θεωρίες και μοντέλα. Όσο τέλεια κι αν είναι, ποτέ δεν θα μπορέσουν να μετρήσουν και να τιθασεύσουν την ανθρώπινη απληστία. Μπορείς να περιορίσεις τη διαφθορά με σκληρά μέτρα και παραδειγματικές τιμωρίες. Δεν μπορείς, ωστόσο, να την εξαλείψεις. Και αυτή είναι η πρώτη παραδοχή που πρέπει να κάνει καθένας που θέλει να ασχοληθεί με αυτό το ζήτημα είτε σε πολιτικό, είτε σε κατασταλτικό επίπεδο.
Ηθικό δίδαγμα: όταν προκύπτουν τέτοιες αποκαλύψεις διαφθοράς, μην ψάχνετε να βρείτε σε ποιο κόμμα ανήκει ο ένας ή ο άλλος, αλλά φροντίστε να ενημερωθείτε για τον τρόπο δράσης, τα παράνομα κέρδη, το βάθος της διαφθοράς κ.λπ.
Βέβαια, σε περίπτωση που συμβεί σε εσάς να γίνεται θύμα τέτοιων εγκληματιών και το αν θα του καταγγείλετε ή όχι, ταιριάζει πολύ με την παροιμία «εδώ σε θέλω κάβουρα, να περπατάς στα κάρβουνα».
