Οι παλιοί αναγνώστες θα θυμούνται τη «χρυσή» εποχή του Χρηματιστηρίου, όταν ένας από τους όρους που κυκλοφορούσαν πολύ τότε, ήταν «η επιθετική εξαγορά». Οι νεότεροι, ίσως, έχουν μία από τις πολλές ταινίες του Χόλιγουντ για τα τερτίπια και τα κόλπα του «αδηφάγου καπιταλισμού». Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, το ηθικό δίδαγμα ήταν: το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό.
Αυτό που βλέπουμε σε πανελλήνια, απευθείας μετάδοση αυτές τις ημέρες, είναι η επιθετική εξαγορά ενός περίπου κόμματος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές αυτό ακριβώς είναι: ένα περίπου κόμμα.
Πάντα τέτοιο ήταν, λόγω του προσωποκεντρικού του χαρακτήρα, αλλά και της προσωπικότητας του Τσίπρα, ο οποίος από πολύ νωρίς κατάλαβε την ανάγκη των οπαδών, φίλων και ψηφοφόρων του, για μία ισχυρή, ηγετική φυσιογνωμία που θα καλούνταν να παίξει το ρόλο του στοργικού, αυστηρού και δίκαιου πατέρα, ώστε να ζητήσουν την αποδοχή του, αλλά και τη συγχώρεση των υπαρκτών και ανύπαρκτων ανομημάτων τους. Η χαρά του ψυχαναλυτή ή η αποθέωση του ρόλου του «πνευματικού» στον ιδιότυπο, αριστερό, «μοναχισμό» μέσα στις διάφορες «συλλογικότητες».
Αυτό το περίπου κόμμα, το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, κυβέρνησε τη χώρα από το 2015 μέχρι το 2019 γυρνώντας το ρολόι της ιστορίας πολλές δεκαετίες πίσω, σήμερα παρουσιάζει μία άκρως διασκεδαστική εικόνα. Πιο πολύ μοιάζει με περιφερόμενο κακοδιοικούμενο τσίρκο, χωρίς αυστηρό πρόγραμμα των νούμερων που πρέπει να παρουσιάσει σε κάθε παράσταση, με αποτέλεσμα τον ανερμάτιστο αυτοσχεδιασμό των υπαλλήλων του.
Το θέαμα προκαλεί τα γέλια των θεατών, οι οποίοι είναι έτοιμοι να αρχίσουν τον μαξιλαροπόλεμο, σύμφωνα με τις παλιές, καλές συνήθειες από την εποχή των σεχτών στην ελληνική αριστερά. Οι θεατές, το κοινό, δεν είναι η ελληνική κοινωνία, η οποία έχει άλλα ενδιαφέροντα και ζει σε διαφορετικό χώρο και χρόνο. Οι θεατές, το κοινό, είναι ο κομματικός μικρόκοσμος των στελεχών, των ομαδαρχών, των μελών και των σκληροπυρηνικών ψηφοφόρων του.
Τα νούμερα περιλαμβάνουν παραιτήσεις - ξεπαραιτήσεις στελεχών, τελετουργικές ανθρωποθυσίες, οικειοθελή απόρριψη εσωρούχων ως διαμαρτυρία, σεξιστικά διαλείμματα για ενίσχυση της πολιτικής ορθότητας με διανομή σχετικών φυλλαδίων, σκετς με πρωταγωνιστές ψευδώνυμους λογαριασμούς στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, όπου ο ένας βγάζει τα άπλυτα του άλλου σε κοινή θέα και άλλα διασκεδαστικά και τρυφερά, τα οποία δηλώνουν την προσήλωση στο κίνημα της παγκόσμιας αγάπης και αδελφοσύνης δίχως όρια και όρους.
Γαλουχημένοι, όμως, σε αυτό το περίπου κόμμα, το οποίο καλλιέργησε τη δυσανεξία σε κάθε άλλη άποψη και έκανε σημαία του την εχθροπάθεια απέναντι σε κάθε ένα που δεν θεωρούσε «δικό» του, οι «θεατές» αυτοί, κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα. Επιτίθενται ο ένας εναντίον τον άλλου, δημιουργούν ομάδες, αποσπώνται από αυτές για να δημιουργήσουν άλλες και στο τέλος, είναι όλοι εναντίον όλων. Η αποθέωση της αμοιβάδας και του τρόπου πολλαπλασιασμού της.
Αν το μεταφέρουμε αυτό το σκηνικό στη συνέλευση μίας εισηγμένης στο Χρηματιστήριο εταιρείας, η οποία παραπαίει από τις ζημιές και τα χρέη προς τρίτους, γίνεται εύκολα κατανοητό πως ο «λευκός ιππότης» που θα εμφανιστεί υποσχόμενος ανάκαμψη και κέρδη, θα λάβει σίγουρα τη θετική ψήφο των μετόχων, με την ελπίδα όχι μόνο να ρεφάρουν τις ζημιές αλλά και να βγάλουν κέρδος.
Στην περίπτωση του περίπου κόμματος, ο «λευκός ιππότης» στηριζόμενος στις πλάτες άγνωστων προς το παρόν, μα ισχυρών επενδυτών, με μία επικοινωνιακή καταιγίδα, έκανε έναν άκρως πετυχημένο blitzgrieg, βγαλμένο μέσα από τα εγχειρίδια της κλασσικής πρωσικής σχολής πολέμου και βρίσκεται, κυριολεκτικά, μία ανάσα πριν την επιτυχία της επιθετικής εξαγοράς.
Το κοινό - μικρομέτοχοι παρακολουθεί με αγωνία περιμένοντας τη στιγμή της τελικής, αποφασιστικής ψηφοφορίας, ενώ κάποιες άλλες ομάδες, θεσμικών, ούτως ειπείν, επενδυτών του παρελθόντος, κοιτάζουν αν έχει ανάψει η φωτεινή ένδειξη για την έξοδο από την αίθουσα - κομματική σκηνή.
Εκείνο που δεν ξέρουν οι μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα του κοινού, είναι πως συνήθως μετά από μία επιθετική εξαγορά ενός περίπου κόμματος –κέλυφος το αποκαλούσαν στο Χρηματιστήριο– ακολουθεί ο τεμαχισμός των παγίων, δηλαδή των κομματικών οσίων και ιερών και η ρευστοποίησή του σε χαμηλές τιμές, οι οποίες, όμως, αθροιστικά, απέφεραν μεγάλο κέρδος στους εκκαθαριστές της εταιρικής περιουσίας. Αυτό, όμως, είναι ένα επεισόδιο που θα δούμε μετά τη λήξη της «γενικής συνέλευσης και της κρίσιμης ψηφοφορίας».
