Ο κόσμος το ‘χε τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι. Δεν χρειάστηκε, όμως, πολύς καιρός για να ανοίξει το καπάκι και να αρχίσουν πρώτα οι μπηχτές και οι υπαινιγμοί και στη συνέχεια οι αποκαλύψεις για τα οικονομικά του ΣΥΡΙΖΑ και τις υπόγειες, διαδικτυακές του σχέσεις με τρολ.
Ο νέος CEO του κόμματος, μετά την επιθετική εξαγορά του, συνειδητοποίησε πως δεν είχε προηγηθεί due diligence, ώστε να έχει μια ακριβή εικόνα του «μαγαζιού» που απέκτησε ως προς τα χρέη προς τρίτους και, κυρίως, προς του εναπομείναντες υποστηρικτές του. Ίσως πάλι να ήλπιζε πως οι άδηλοι πόροι θα συνέχιζαν να ρέουν, παρά τις απογοητευτικές επιδόσεις του κόμματος σε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις.
Τώρα, όμως, όταν μειώθηκε η κρατική επιχορήγηση και, προφανώς, οι χορηγοί δε δείχνουν διατεθειμένοι να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, βγήκαν τα καλά ακονισμένα μαχαίρια, ανάμεσα στη «φρουρά Τσίπρα» και τους νέους πραιτοριανούς του Κασσελάκη.
Ελάχιστοι θεωρώ πως έδωσαν σημασία στις αναφορές της Attika Bank που ακόμη γίνονται με τη μορφή υπαινιγμών, αλλά πολλοί γνωρίζουν τις προσπάθειες των «σοφών» και «σοβαρών» οικονομολόγων του ΣΥΡΙΖΑ να μετατρέψουν την εν λόγω τράπεζα σε εργαλείο παράκαμψης των μνημονιακών υποχρεώσεων της χώρας έναντι του τραπεζικού τομέα, καταβάλλοντας δεκάδες δισεκατομμύρια για την ανακεφαλαίωση τους. Θα μου πει κανείς πως το έκαναν με αγνές προθέσεις για να βοηθήσουν τον κοσμάκη, ωστόσο θα έχει ενδιαφέρον να μάθουμε ποιοι ήταν εκείνοι που έλαβαν δάνεια εκατομμυρίων ευρώ και πως αυτά εξυπηρετούνται. Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον περιμένω και τις αντιδράσεις του ΤΕΕ και του ΤΣΜΕΔΕ, τα χρήματα των οποίων δόθηκαν προς φύλαξη στους «σοφούς» και «σοβαρούς» οικονομολόγους του ΣΥΡΙΖΑ κατά το διάστημα που είχε αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας.
Τα οικονομικά του ΣΥΡΙΖΑ, είναι, φυσικά, δικό του πρόβλημα και θα πρέπει να βρει μια λύση, η οποία, όμως, θα πρέπει να έχει τα χαρακτηριστικά της διαύγειας. Ξέρω πως κυνηγάω τώρα ανεμόμυλους, αλλά είναι πολύ αργά για να αλλάξω.
Το ζήτημα των οικονομικών ενός κόμματος που ευαγγελιζόταν το «αριστερό ηθικό πλεονέκτημα» και φώναζε διαρκώς «δεν είμαστε όλοι ίδιοι», είναι το τελευταίο φύλλο συκής που έπεσε μαραμένο και αποκάλυψε τον ασύδοτο τυχοδιωκτισμό μιας συγκεκριμένης κάστας που έπαιξε στα ζάρια τις τύχες της χώρας.
Τώρα πια μάθαμε και για «μαύρες πληρωμές» σε τρολ και για μισθοδοσίες υποτιθέμενων «ακτιβιστών» στα κομματικά ΜΜΕ και παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τις αντιπαραθέσεις της «παλιάς» με τη «νέα φρουρά». Μάθαμε πολλά και θα μάθουμε στο άμεσο μέλλον ακόμη περισσότερα. Το ερώτημα είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα μάθει κάτι από όλη αυτή την ιστορία, πράγμα που προσωπικά δεν το περιμένω.
