Διάβασα με ιδιαίτερη ικανοποίηση τη δήλωση της γραμματέως της Κ.Ε. του Σύριζα, κυρίας Ράνιας Σφίγκου για τις πυρκαγιές. Η κυρία γραμματέας δήλωσε «Αυτό που έχει σημασία τώρα, είναι να μην θρηνήσουμε ζωές, και να προστατευθεί με κάθε τρόπο το βιός των κατοίκων».
Την καλωσορίζω στην πραγματικότητα και στη λογική. Άργησαν μεν, έπρεπε να υποστούν δύο αλλεπάλληλες εκλογικές ήττες, για να καταλάβουν πως δεν γίνεται αντιπολίτευση με ευχές για θανάτους ανθρώπων, προσπάθεια «ισοφαρίσματος» με τα θύματα άλλων καταστροφών, ούτε, φυσικά, με δηλώσεις, οι οποίες περιείχαν αιχμές για διάφορα υποτιθέμενα αμαρτήματα, προς άγραν ψηφοφόρων.
Θα έλεγα πως, επιτέλους, ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλήφθηκε την μοναξιά που υπάρχει στην έρημο του πραγματικού. Έστω κι αργά, έστω και με τον δύσκολο τρόπο, αντιλήφθηκε, επισήμως τουλάχιστον, πως η κοινωνία και οι πολίτες απεχθάνονται εκείνους που πάνε να εκμεταλλευτούν τον ανθρώπινο πόνο, ιδίως αν πρόκειται για πολιτικές σκοπιμότητες.
Την ίδια στιγμή, όμως, το διαδικτυακό παρακράτος που δημιούργησε τα προηγούμενα χρόνια, κυρίως στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, δεν έχασε την αφορμή να ξεράσει χολή και φαρμάκι, με συνθήματα όπως «σαραντακατό» ή «σαρανταένακατο», υποδηλώνοντας πως εφόσον το εκλογικό σώμα με πλειοψηφία 41% έδωσε εντολή διακυβέρνησης στη Νέα Δημοκρατία, καλά κάνει και καίγεται, βλέπει τις περιουσίες του να γίνονται παρανάλωμα πυρός και να αντικρίζει τους κόπους μιας ζωής να μετατρέπονται σε αποκαΐδια. Οι υποκριτικές προσπάθειες, εκείνων που λειτούργησαν ως τροφοί αυτού του διαδικτυακού όχλου, ήταν μεν αναγκαίες, στην ουσία δε, το μόνο που έκαναν ήταν να ξεπλύνουν τους σκοταδόψυχους και τους θανατολάτρες.
Είναι το «κοινό» που γαλούχησε και έφερε στην επιφάνεια με διάφορες κολακείες ο ΣΥΡΙΖΑ, την περίοδο που κάλπαζε καβάλα στο «άτι της αγανάκτησης» προς την εξουσία, αλλά και αφού στρογγυλοκάθισε σε αυτή.
Μέχρι που έτυχε «η στραβή στη Μάνδρα» και μετά στο Μάτι. Και τότε, όλοι κατάλαβαν πως ο βασιλιάς είναι γυμνός, παρακολουθώντας από την τηλεόραση μια κακοστημένη παράσταση με τίτλο «Τι ώρα θα πετάξουν το πρωί τα αεροπλάνα».
Όταν με το ξέσπασμα των μέγα-πυρκαγιών το 2021, η τότε κυβέρνηση διατύπωσε το πρόταγμα: να μην χαθεί καμία ανθρώπινη ζωή, βγήκαν στις ρούγες και τις πλατείες διάφοροι καταδικάζοντας αυτή την πολιτική επιλογή, ισχυριζόμενοι διάφορες ανοησίες και φληναφήματα, τα οποία δεν αντέχουν στην παραμικρή κριτική. Επέμεναν, όμως, πιστεύοντας πως οι πολίτες θα ασπαστούν τις ανοησίες και έτσι οι ίδιοι θα έχουν πολιτικά οφέλη. Έκαναν λάθος και το διαπίστωσαν με το αποτέλεσμα των εκλογών και την ραγδαία μείωση της επιρροής τους.
Γιατί πώς να το κάνουμε, υπέρτατη αξία είναι η ανθρώπινη ζωή και αυτή πρέπει πρώτα και κύρια να προστατεύεται. Ο άνθρωπος είναι αυτός που δημιουργεί και δημιουργεί ξανά και ξανά από το μηδέν, αν χρειαστεί. Χωρίς αυτόν, δεν υπάρχει τίποτα και δεν γίνεται τίποτα.
Αντιλαμβάνομαι τη δυσκολία του ΣΥΡΙΖΑ να προσαρμοστεί σε μία πραγματικότητα που δεν υπακούει σε κομματικές εντολές, όχι μόνο δικές του, αλλά οποιουδήποτε κόμματος. Η θεολογικά του βολονταρισμού έχει υποστεί αλλεπάλληλες ήττες την τελευταία δεκαπενταετία, παρά τις εφήμερες και πρόσκαιρες εκλάμψεις της. Είναι γνωστό, άλλωστε, πως τα πυροτεχνήματα τα λατρεύει ο κόσμος, γιατί μετά από μία σύντομη λάμψη εξαφανίζονται στο σκοτάδι.
Η χώρα συνολικά και οι πολίτες συγκεκριμένων περιοχών, δοκιμάζονται σκληρά αυτές τις μέρες από τις πυρκαγιές. Οι αρμόδιες υπηρεσίες, οι απλοί άνδρες και γυναίκες της ΕΛ.ΑΣ., της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, του ΕΚΑΒ, των Δήμων, των εθελοντικών ομάδων, δίνουν τιτάνιο αγώνα για την κατάσβεση των πυρκαγιών υπό αντίξοες κλιματολογικές συνθήκες.
Η έκφραση ευγνωμοσύνης για το έργο τους, όπως εκφράστηκε από τα τρία μεγάλα κόμματα αυτές τις ώρες, είναι ένα θετικό βήμα. Το επόμενο θα ήταν, να καθίσουν γύρω από ένα τραπέζι, να καταθέσουν δημιουργικές προτάσεις και με συναίνεση να αποφασίσουν για την κατάρτιση και υλοποίηση ολοκληρωμένου σχεδίου πρόληψης, αλλά και παρεμβάσεων, για την καλύτερη δυνατή διαχείριση τέτοιων καταστροφών, σε συνθήκες ολοένα εντεινόμενης κλιματικής κρίσης.
