Disclaimer: Τον Άδωνι Γεωργιάδη δεν τον συνάντησα ποτέ στη ζωή μου, δεν μίλησα μαζί του στο τηλέφωνο, ούτε με κάποιον άνθρωπο του πολιτικού του γραφείου ή του περιβάλλοντός του.
Αυτό μου δίνει τη δυνατότητα να τον κρίνω όσο μπορώ αμερόληπτα, είτε συμφωνώντας είτε διαφωνώντας μαζί του σε ζητήματα πολιτικής. Δεν είναι, όμως, αυτό το θέμα μου.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης εδώ και πολλά χρόνια, είναι στόχος οργανωμένων εκστρατειών δολοφονίας χαρακτήρα ή όπως λέγαμε παλιότερα: ηθικής εξόντωσης του αντιπάλου.
Το πρόσφατο επεισόδιο με την παρερμηνεία των δηλώσεών του σχετικά με την τραγωδία των Τεμπών, είναι χαρακτηριστικό.
Πριν καν προλάβουν να σβήσουν οι προβολείς, ξεκίνησε μία μαζική εκστρατεία αναρτήσεων που διάφορους υπαρκτούς, αλλά και ψευδώνυμους λογαριασμούς στο Χ (πρώην Twitter) και στο Facebook.
Δεν πρόκειται για κάτι καινοφανές. Όσοι είναι χρήστες των δημοφιλών αυτών Σελίδων Κοινωνικής Δικτύωσης, θα θυμούνται πολλά τέτοια περιστατικά, όπου είχαμε μαζικές επιθέσεις σε πρόσωπα, ιδίως την περίοδο της κορύφωσης του κοινωνικού παροξυσμού που έμεινε γνωστός ως «Αγανακτισμένοι των πλατειών».
Λίγο πριν τις εκλογές του 2015, σε δημοφιλή τηλεοπτική εκπομπή παρουσιάστηκε και το στρατηγείο αυτών των εκστρατειών, το οποίο έδρευε σε κτίριο του κόμματος που ύστερα από λίγο ανέλαβε τις τύχες της διακυβέρνησης της χώρας. Πολλοί από εκείνους που μίλησαν στον δημοσιογράφο της εκπομπής, ανταμείφθηκαν με πλουσιοπάροχα αμειβόμενες θέσεις του κρατικού μηχανισμού, ένας δε έφτασε μέχρι το αξίωμα του γενικού γραμματέα. Οι υπόλοιποι βολεύτηκαν σε άλλες θέσεις, συνήθως αργόμισθες, απ’ όπου και συνέχισαν το δόλιο έργο τους, επιτιθέμενοι σε όλους όσους ασκούσαν κριτική στην κυβέρνηση.
Πολλοί χρήστες των Σελίδων Κοινωνικής Δικτύωσης, έχουν να πουν ανάλογες ιστορίες, οι οποίες ξεκινούσαν από τις «παρεμβάσεις» ψευδώνυμων λογαριασμών και έφταναν μέχρι τις ομαδικές αναφορές με στόχο τον περιορισμό ή τη μακρόχρονη τιμωρία των αντιφρονούντων.
Ο καιρός, όμως, έχει γυρίσματα και κάποτε έρχεται το πλήρωμα του χρόνου.
Η διαδικασία της επαίσχυντης και ατιμωτικής αποσύνθεσης του ΣΥΡΙΖΑ, έφερε στην επιφάνεια αυτό που τόσο καιρό αρνούνταν να παραδεχτούν τα κορυφαία στελέχη τους, τα οποία ειρήσθω εν παρόδω, πολλές φορές στις δημόσιες παρεμβάσεις τους, χρησιμοποιούσαν τα επιχειρήματα των ψευδώνυμων λογαριασμών.
Αφού ανέχτηκαν τις επιθέσεις, τις συκοφαντίες, το διασυρμό και τη διαπόμπευση των αντιπάλων, ήρθε η σειρά τους να γευτούν τους απαγορευμένες καρπούς του διαδικτυακού παρακράτους, τα υπόγεια των οποίων γνωρίζουν πολύ καλά.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης, μαθημένος είναι σε αυτού του είδους τις επιθέσεις και ξέρει καλά να αντεπιτίθεται όταν χρειάζεται κατακεραυνώνοντας και αποστομώνοντας τους πολέμιούς του.
Οι ράθυμοι όμως θαμώνες των καφέ στο υψίπεδο του Κολωνακίου, άμαθοι καθώς ήταν σε τέτοιου είδους μάχες (λες κι ήταν μαθημένοι σε άλλες), κατελήφθησαν εξ απήνης κι άρχισαν να διαμαρτύρονται, αποκαλύπτοντας συχνά και τις πραγματικές ταυτότητες των δολοφόνων χαρακτήρων.
Το διασκεδαστικό σε όλη την υπόθεση είναι πως μάθαμε και οι υπόλοιποι ότι εκτός από τους απλούς στρατιώτες, οι οποίοι αμείβονταν με 0.60 του ευρώ για κάθε ανάρτηση ή κοινοποίηση, υπήρχαν κι άλλοι που τα έπαιρναν χοντρά, έκλειναν δουλίτσες και γενικά κυκλοφορούσε το μαύρο χρήμα προς δόξαν της ιδεολογίας, της αγνότητας και, φυσικά, του αριστερού ηθικού πλεονεκτήματος.
Αν στη Σοβιετική Ένωση και στις χώρες υποτελείς της, μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος αποκαθήλωναν αγάλματα και μνημεία που θύμιζαν τον ζόφο και την τραγωδία, σε τούτη τη γωνιά στην άκρη της Βαλκανικής χερσονήσου, η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ έφερε την αποκαθήλωση των τρολ του διαδικτύου και την αποκάλυψη του σκοτεινού, δολίου και επαίσχυντου μηχανισμού δολοφονίας χαρακτήρων.
Τώρα, είναι απασχολημένοι με τον δικό τους εμφύλιο, χρησιμοποιώντας πια τα έσχατα μέσα, όχι για να πλήξουν τον αντίπαλο, αλλά τον εσωτερικό εχθρό, τους «υπονομευτές» όπως του αποκαλούν, συνεχίζοντας την μακρά παράδοση της ελληνικής αριστεράς με τους «επαγρυπνητές».
Ευτυχώς, η εποχή δεν προσφέρεται για πραγματικές ανθρωποθυσίες, οπότε θα αρκεστούμε στο ιλαρό θέαμα που προσφέρουν οι άκαπνοι και οι μπαρουτοκαπνισμένοι του διαδικτυακού ιζήματος.
