Κι ενώ η Βουλή τις τελευταίες ημέρες θυμίζει adult amusement park, στην υπόλοιπη Ελλάδα, «γίνονται πραγματάκια», όπως θα έλεγε και κάποιο από τα παιδιά της πιάτσας του αείμνηστου Τσιφόρου.
Παρακολουθώντας τη συζήτηση στη Βουλή, αναρωτιέται κανείς, αν πολλοί από τους εκπροσώπους του έθνους συνειδητοποιούν πόσο έχουν αλλάξει οι εποχές, οι διαθέσεις και οι προσδοκίες των πολιτών και το διεθνές περιβάλλον, μέσα στο οποίο είναι υποχρεωμένη να ελίσσεται η χώρα.
Στο μεταξύ, ύστερα από δεκατρία ολόκληρα χρόνια, τέθηκε ξανά σε λειτουργία η δεξαμενή Νο 3 στα Ναυπηγεία Ελευσίνας, στα οποία η συνδυαστική αξιοποίηση των τριών δεξαμενών θα εξυπηρετεί 110 - 120 πλοία σε ετήσια βάση, ενώ δημιουργεί 500 νέες θέσεις εργασίας και μάλιστα υψηλά αμειβόμενες λόγω εξειδίκευσης.
Μπορεί η συζήτηση στη Βουλή να βγάζει πιασάρικους τίτλους και να γεμίζει δωρεάν τον τηλεοπτικό χρόνο, ωστόσο, η ουσία βρίσκεται στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και στις επενδύσεις σε παραγωγικούς τομείς της οικονομίας.
Το ερώτημα που προκύπτει τώρα αβίαστα είναι: πιστεύουν οι διασκεδάζοντες στην Βουλή ότι ο κόσμος ενδιαφέρεται για τις υποτιθέμενες καταγγελίες ή τα υποβολιμαία δημοσιεύματα, ή έστω για τις ίντριγκες στο εσωτερικό του, ούτως ειπείν, αντιπολιτευτικού μετώπου;
Θα είχε ενδιαφέρον να επιχειρούσε κάποιος να καταγράψει τις προτιμήσεις των πολιτών σε αυτή ακριβώς στην αντίστιξη: ανούσιες πολιτικές συζητήσεις ή καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας;
Νομίζω πως πλανώνται πλάνη οικτρά όσοι νομίζουν πως βρισκόμαστε στο 2010 - 2011, με την κοινωνία να βρίσκεται σε παροξυσμό λόγω της βίαιης προσαρμογής της χώρας στις συνθήκες της χρεοκοπίας. Έκτοτε, έχει περάσει μία δεκαετία και πλέον, όταν οι πολίτες, «πέρασαν» από ένα εντατικό πολιτικό σεμινάριο ρεαλισμού και απόρριψης των διαφόρων σωτήρων που εμφανίστηκαν την εποχή εκείνη στο πολιτικό στερέωμα.
Οι θριαμβολογίες των οπαδών όλων ανεξαιρέτως των κομμάτων σχετικά με το ποιος κέρδισε τις εντυπώσεις, μπορεί πρόσκαιρα να προσφέρουν μία ανακούφιση με την έκρηξη ενδοφρινών, στην πραγματικότητα, όμως, δεν διαφέρουν από τους πανηγυρισμούς οπαδών ποδοσφαιρικών ομάδων. Μόνο που... στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό όπως λέει και η λαϊκή παροιμία και στην περίπτωσή μας, το τέλος δεν είναι άλλο από την ημέρα των ευρωεκλογών, όπου θα καταγραφεί η πραγματική και ανόθευτη βούληση του εκλογικού σώματος, χωρίς την παρουσία ξένων παρατηρητών που θέλει ο κ. Κασσελάκης.
Πολύ φοβάμαι πως έτσι θα εξαντλήσουμε και αυτή την τετραετία, χωρίς ουσιαστικά να αλλάξει κάτι δραματικά στο πολιτικό σκηνικό, εκτός από το φούσκωμα ενός νέου κύματος ανορθολογισμού στο οποίο θα συμμετέχουν οι «πρόθυμοι» διάκονοι του που ενδιαφέρονται μόνο για τα εφήμερα πολιτικά κέρδη και αδιαφορούν για την τύχη της χώρας. Άλλωστε, ο τόπος αυτός έτσι πορεύεται εδώ και δύο πλέον αιώνες, από θριάμβους σε πανωλεθρίες. Αυτό, όμως, είναι κάτι που μάλλον έχουμε συνηθίσει.
