Το τι έγινε (ή δεν έγινε) στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, λίγο - πολύ, το πληροφορηθήκαμε μέσω του Τύπου, των τηλεοπτικών ειδήσεων και εκπομπών, του Διαδικτύου.
Το συμπέρασμα που μοιράζονται πολλοί, είναι πως το κόμμα αυτό, αφού μετεξελιχθεί σε κάτι άλλο από αυτό που ήταν, θα καταλάβει μία από τις ήσσονος σημασίας θέσεις στο κοινοβουλευτικό μας σύστημα, ως κόμμα του «Όχι σε όλα», του ανορθολογισμού και της αυριανιστικής τοξικότητας και εχθροπάθειας. Η μετάλλαξη την οποία υπέστη εδώ και χρόνια, χάρη στις άοκνες προσπάθειες της προηγούμενης ηγεσίας του, απέφεραν καρπούς, άσχετα αν το λίπασμα αυτής της τοξικής ανθοφορίας ήταν τα πολιτικά πτώματα του πρόσφατου κομματικού παρελθόντος.
Εκείνο που ξεφεύγει πια από τα όρια του κατανοητού, είναι γιατί χαίρονται, χαμογελούν και επιτίθενται στον ΣΥΡΙΖΑ διάφοροι. Παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τις επιθέσεις πρώην επιφανών και προβεβλημένων στελεχών, οι οποίοι τώρα θυμήθηκαν τις ευθύνες του Τσίπρα για τον εκφυλισμό του κόμματος. Πρώην σύντροφοι που σχημάτιζαν τη νεο-κομμουνιστική Νέα Αριστερά, εκτοξεύουν ομαδικά πυρά κατά των υποτιθέμενων πρώην συντρόφων τους, αφού εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, όλοι καταλάβαμε πως ήταν ξένοι μέσα στο ίδιο τους το κόμμα.
Από κοντά και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ που θεωρεί πως μπορεί να προσποριστεί εκλογικά οφέλη από την αποχώρηση των ακραιφνών, καθαρόαιμων αριστερών, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ πλέον ως φωλιά βδελυρών πλασμάτων που εφάρμοσαν την τακτική: ήρθαν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα.
Στην πραγματικότητα, αυτή είναι η ουσία της μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτόν, εδώ και μία δεκαετία βρήκαν καταφύγιο οι οπαδοί του αυθεντικού αυριανισμού, θιασώτες κάθε είδους ανορθολογισμού (όπως διαπιστώσαμε κατά την πανδημία), παλαβοί νεοεθνικιστές, φανατικοί μίας ανερμάτιστης πολιτικής θεολογίας με βάση τον έξαλλο αντιδυτικισμό και κάθε καρυδιάς, ορφανό πολιτικά, καρύδι που είδε φως και μπήκε.
Στο ερώτημα: μα τι έκαναν όλοι εκείνοι που ισχυρίζονταν πως αποτελούν τη συνέχεια της ανανεωτικής αριστεράς και του αριστερού ηθικού πλεονεκτήματος, η απάντηση είναι απλούστατη: τους ανέχτηκαν όλους αυτούς, τους ενθάρρυναν στις τοξικές τους συμπεριφορές και στην εχθροπάθεια, λησμονώντας τη φράση πως όταν κοιτάζεις το τέρας κατάματα στο τέλος του μοιάζεις. Στην περίπτωσή τους, το τέρας τους καταβρόχθισε, αφού προηγουμένως κατέλαβε τη φωλιά τους και τη μαγάρισε. Έτσι έστρωσαν, έτσι κοιμήθηκαν και όταν ξύπνησαν ήταν πια «υπονομευτές» και «αποσυνάγωγοι» της νέας, εκλεκτής φυλής των μεταλλαγμένων. Καμία λύπη για τους ηττημένους. Εισέπραξαν τα επίχειρα της αφροσύνης και του τυχοδιωκτισμού τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα αλλάξει, τόσο ως προς τη δομή του, όσο και ως προς το περιεχόμενο της πολιτικής του. Ο Κασσελάκης μπορεί να μην σκαμπάζει από πολιτική, έχει πιάσει, εν τούτοις, το σφυγμό του κομματικού του ακροατηρίου. Αν και μαθητευόμενος μάγος της πολιτικής επικοινωνίας, γνωρίζει πολύ καλά πως το ακροατήριο αυτό θα το εξασφαλίσει εκλόγιμες θέσεις στις εκλογές και συνεπώς αδιατάρακτή ροή της κρατικής επιχορήγησης, απαραίτητη προϋπόθεση για τη συντήρηση και αναπαραγωγή της κομματικής νομενκλατούρας. Αυτό του αρκεί. Οι πομφόλυγες πως θα νικήσει τον Μητσοτάκη στις εκλογές, είναι για εσωκομματική κατανάλωση και για κορεσμό του ακόρεστου ναρκισσισμού του. Αυτό, όμως, δεν μας αφορά ως πολίτες.
Συνελόντι ειπείν, η ελληνική αριστερά οδεύει σε μία πολυδιάσπαση, όπου το βασικό ζητούμενο θα είναι η εκλογική επιβίωση και η φαντασιακή πρωτοκαθεδρία στον «χώρο». Μπορεί τα φώτα της δημοσιότητας να είναι ακόμη στραμμένα στον ΣΥΡΙΖΑ, λόγω της θεσμικής του θέσης ως αξιωματική αντιπολίτευση, μα αυτό δεν θα κρατήσει για πολύ ακόμη. Ο θίασος είναι ανεκπαίδευτος, ο σκηνοθέτης αποσύρθηκε στην παραθαλάσσια ντάτσα του, ο πρωταγωνιστής στέκεται μπροστά στην είσοδο και θαυμάζει το γραμμένο με μεγάλα γράμματα όνομα του στη φωτισμένη μαρκίζα, μα οι ταμίες δεν κόβουν πια εισιτήρια για μια παράσταση που κατέβηκε πριν καν κάνει πρεμιέρα.
