Από το κόκκινο βιβλιαράκι του Μάο στο πράσινο βιβλίο της Χαμάς
Shutterstock
Shutterstock

Από το κόκκινο βιβλιαράκι του Μάο στο πράσινο βιβλίο της Χαμάς

H Αριστερά στην Ευρώπη αναζητούσε πάντα τρόπους για να αμφισβητήσει τον δυτικό τρόπο ζωής και τις αρχές της οικονομικής ελευθερίας. Ενστερνιζόμενη με ιδιαίτερη ευκολία κάθε αντισυστημική, αντικαπιταλιστική και «επαναστατική» σπίθα από οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη. Ακόμα και όταν αυτή η σπίθα οδηγούσε σε γενοκτονίες, εκκαθαρίσεις και δολοφονίες.

Το κόκκινο βιβλιαράκι του Μάο, ήταν απαραίτητο αξεσουάρ των αριστερών φοιτητών την εποχή που οι συστηματικές εκκαθαρίσεις των αντιφρονούντων στην Κίνα, εδραίωναν το κομμουνιστικό καθεστώς στο Πεκίνο. Το μπλουζάκι με το πρόσωπο του Τσε Γκεβάρα, ήταν της μόδας ως επαναστατικό σύμβολο, παρ’ όλο που οι ρατσιστικές του αντιλήψεις και οι διώξεις των ομοφυλοφίλων ήταν μέρος της επαναστατικής καθημερινότητας που εφάρμοζε.

Οι Ερυθροί Χμερ και ο αρχηγός τους Πολ Ποτ, που είχαν οδηγήσει στη γενοκτονία της Καμπότζης, αποτελούσαν ένα ισχυρό αντικαπιταλιστικό σύμβολο. Ο σφαγέας της Αιθιοπίας Μεγκίστο Χαιλέ Μαριάμ, ήταν το πρότυπο του αντιαποικιοκρατικού κινήματος. Η λατρεία προς τον ΙRΑ, τις Ερυθρές Ταξιαρχίες, την Βασκική ΕΤΑ, τους Τουπαμάρος της Λατινικής Αμερικής, την Ομάδα Μπάαντερ-Μάινχοφ στη Γερμανία, και τον παλαιστινιακό Μαύρο Σεπτέμβρη ήταν και παραμένει βαθιά ριζωμένη στο «αγωνιστικό» DNA της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

Οπότε η πλήρης υιοθέτηση του συνθήματος της «Παγκόσμιας Ιντιφάντα» που έχει ξεκινήσει σαν σύνθημα του δικτύου υποστήριξης προς τους Παλαιστίνιους φυλακισμένους στο Ισραήλ, από την πλευρά της Αριστεράς σε ολόκληρο τον κόσμο έχει την εξήγησή της. Ωστόσο, εδώ, απαιτείται προσοχή. Η Ιντιφάντα, δεν ήταν ποτέ μόνο ένα κίνημα διαμαρτυρίας, ή ένα κίνημα ανυπακοής. Δεν αποτελούσε μια απλή διαμαρτυρία, μια διαδήλωση ή μια απεργία. Δεν εξέφραζε αντισυστημισμό.

Τόσο η Πρώτη Ιντιφάντα από το 1987 μέχρι το 1991, όσο και η Δεύτερη Ιντιφάντα γνωστότερη ως «Al-Aqsa Intifada» από το 2000 έως το 2005, είχαν βαθιά ριζωμένη μέσα τους την τρομοκρατία, τις επιθέσεις αυτοκτονίας και τις δολοφονίες άμαχων πολιτών. Αφού στις εξεγέρσεις είχαν αναμειχθεί η Fatah, η Al Aqsa Martyrs’ Brigade, η Χαμάς και η Παλαιστινιακή Ισλαμική Τζιχάντ.

Το κάλεσμα για «Παγκόσμια Ιντιφάντα», δεν αποτελεί λοιπόν ένα κάλεσμα για ειρήνη, για συνύπαρξη, για εκεχειρία, για διάλογο. Δεν αποτελεί ούτε καν ένα βήμα προς την κατεύθυνση της δημιουργίας «δυο κρατών», που αποτελεί δήθεν τον στόχο των φιλειρηνικών πρωτοβουλιών και παρεμβάσεων των χωρών της Δύσης και της Αραβικής Χερσονήσου. 

Και αυτό είχε γίνει φανερό από την πρώτη στιγμή. Το Νοέμβριο του 2023, οι φιλοπαλαιστινιακές οργανώσεις στις ΗΠΑ που ελέγχονται από τη Χαμάς, είχαν δημοσιεύσει στα ψηφιακά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, χάρτες της Νέας Υόρκης με «στόχους» της Παγκόσμιας Ινταφάντα, όπως βλέπουμε και στην ακόλουθη φωτογραφία από το Jewish Telegraphic Agency.

Η παγκόσμια Αριστερά, μέσω της άκριτης υιοθέτησης της «Παγκόσμιας Ιντιφάντα», μετατρέπεται σε έναν ακόμα σύμμαχο του λεγόμενου Άξονα της Αντίστασης. Της συμμαχίας που έχει δομήσει η Τεχεράνη κατά του Ισραήλ. Η Αριστερά είναι ένας σύμμαχος δίχως όπλα. Ένας σύμμαχος ωστόσο, που στέκεται στο πλευρό των 30 χιλιάδων τρομοκρατών της Χαμάς, των 200 χιλιάδων τρομοκρατών Χούθι, των 70 χιλιάδων τρομοκρατών της Χέζμπολάχ, των 100 χιλιάδων παραστρατιωτικών τρομοκρατών του Ιράκ και της Συρίας και των 125 χιλιάδων φρουρών της επανάστασης του Ιράν. Νομιμοποιώντας με αυτόν τον τρόπο αφ’ ενός την τρομοκρατία και αφ’ ετέρου το ουσιαστικό σαμποτάρισμα των πραγματικών και ρεαλιστικών ειρηνευτικών προσπαθειών.

Η Αριστερά γίνεται μέρος μιας συμμαχίας που είναι ταυτισμένη με θρησκευτική ευλάβεια με το μίσος, με την καταστροφή, με τον όλεθρο και με την υποταγή όλου του κόσμου στο θεοκρατικό Ισλάμ. Μιας συμμαχίας που για να επιτύχει τους στόχους της, πρέπει να «βγάλει από τη μέση» το Ισραήλ.

Η Αριστερά στη Δύση δεν κραδαίνει πια στο χέρι της το κόκκινο βιβλιαράκι του Μάο. Δε φοράει μπλουζάκια με τον Τσε. Κρατάει όμως σφιχτά στον κόρφο της, το πράσινο βιβλίο της Χαμάς.

Η μεγάλη διαφορά είναι ότι εκκαθαρίσεις του Μάο συνέβαιναν στη μακρινή Κίνα. Η γενοκτονία των Ερυθρών Χμερ, στη μακρινή Καμπότζη. Τα εγκλήματα του Τσε, στη μακρινή Λατινική Αμερική. Τα τρομοκρατικά εγκλήματα της Χαμάς συμβαίνουν δίπλα μας. Στη γειτονία μας. Στην ανατολική άκρη του Δυτικού κόσμου. Στον πρώτο στόχο της Τεχεράνης, δηλαδή το Ισραήλ. Δεν είναι δυνατόν η τυφλή ιδεοληψία, να μην επιτρέπει στην Αριστερά να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα.  Όπως έχει γραφεί κατά κόρον στα ψηφιακά μέσα κοινωνικής δικτύωσης των ΗΠΑ, «όταν η  Αριστερά υποστηρίζει την Παγκόσμια Ιντιφάντα, είναι σαν τα κοτόπουλα να υποστηρίζουν το Kentucky Fried Chicken».