Η άρνηση του πουτινικού καθεστώτος να αποδεχθεί την οπισθοχώρηση του ρωσικού ελέγχου στην ουκρανική επικράτεια δείχνει πως μπορεί να γίνει πιο απρόβλεπτο. Ακόμα κι αν οι ήττες που έχει υποστεί, με μεγαλύτερες εκείνες στο Χάρκοβο και στο Ιζιούμ, ο Βλαντιμίρ Πούτιν παρουσιάζεται αμετανόητος, κάτι που αυξάνει την ανησυχία παγκοσμίως, τη στιγμή που όλο και περισσότερες δυνάμεις αποστασιοποιούνται από τον ρωσικό τυχοδιωκτισμό.
Η στάση του Κρεμλίνου μετά την επιτυχία της ουκρανικής αντεπίθεσης έχει ανεβάσει το επίπεδο συναγερμού διεθνώς. Ένα ενδεχόμενο για τη ρωσική αντίδραση είναι η κλιμάκωση των πολεμικών επιχειρήσεων από τις στρατιωτικές δυνάμεις της σε όλα τα μέτωπα της Ουκρανίας, όπως φάνηκε από τις ανακοινώσεις της Μόσχας για επιθέσεις σε Χερσώνα, Μικολάιβ, Χάρκοβο και Ντόνετσκ. Η συνομιλία του Γερμανού καγκελαρίου Όλαφ Σολτς έδειξε πως ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι αποφασισμένος να συνεχίσει τις ειδικές στρατιωτικές επιχειρήσεις μέχρι την επίτευξη των πολιτικών στόχων του.
Ωστόσο, η συντονισμένη ουκρανική αντεπίθεση έχει αλλάξει τα δεδομένα στο έδαφος. Πέρα από την πραγματική κατάσταση, οι αμερικανικές ενισχύσεις έχουν αυξηθεί ενώ οι δηλώσεις από τις ευρωπαϊκές χώρες δείχνουν τη βούληση να στηριχθεί η κυβέρνηση Ζελένσκι στην Ουκρανία. Αυτό έχει ενοχλήσει ιδιαίτερα το Κρεμλίνο και ο Βλαντιμίρ Πούτιν αναζητεί τρόπους για να το περιορίσει. Την ίδια στιγμή δηλαδή που η Ουκρανία εμβαθύνει τις συμμαχίες της, ο Πούτιν έπρεπε να ικανοποιήσει τις ανησυχίες της Κίνας και να ακούει τον πρωθυπουργό της Ινδίας να του ξεκαθαρίζει πως δεν είναι ώρα για πόλεμο, επικαλούμενος την επισιτιστική και την ενεργειακή κρίση που έχει προκληθεί.
Ταυτόχρονα, οι δυτικές κυρώσεις αρχίζουν να πλήττουν την οικονομία της Ρωσικής ομοσπονδίας, καθώς πιο εκτεταμένες από κάθε άλλη φορά. Ενδεικτικό είναι άλλωστε πως ο Βλαντιμίρ Πούτιν χρησιμοποιεί το «υπερόπλο» της παροχής φυσικού αερίου ως τον μοχλό πίεσης για να επιτύχει άρση των δυτικών κυρώσεων, οι οποίες προκαλούν πλήθος προβλημάτων στο καθεστώς του.
Η βασική ανησυχία είναι πως στο βραχυπρόθεσμο μέλλον είναι μπορεί να χρησιμοποιήσει τις στρατιωτικές δυνάμεις για την ισοπέδωση αστικών κέντρων με τα βαριά όπλα που διαθέτει στην ουκρανική επικράτεια. Το Κρεμλίνο φαίνεται να κατανόησε πάντως πως η απειλή για χρήση πυρηνικών δείχνει απλά την απόγνωση που επικρατεί κι η Μόσχα απέχει εσχάτως από τη ρητορική για τη χρήση όπλων μαζικής καταστροφής. Ούτως ή άλλως, με αυτό τον τρόπο, αποδυνάμωναν περισσότερο τη θέση τους, παρά κέρδιζαν κάτι στον ανταγωνισμό του με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο, ο Πούτιν αναζητά τρόπους για να εκμεταλλευθεί τη στρατιωτική υπεροπλία του απέναντι στην Ουκρανία.
Όση και αν είναι η υπεραριθμία των στρατευμάτων, οι τακτικές του ουκρανικού ανταρτοπόλεμου φαίνεται πως θα συνεχίσουν να επιφέρουν κόστος στις ρωσικές δυνάμεις. Το πλέον ανησυχητικό είναι πως η μεγάλη επιτυχία στο Χάρκοβο επιτεύχθηκε δίχως τη βοήθεια όπλων που προέρχονται από τη Δύση, αλλά αντίθετα με τη χρήση ουκρανικού οπλοστασίου, σύμφωνα με στρατιωτικούς αναλυτές.
Κατά συνέπεια, η Μόσχα δεν μπορεί να παρουσιάσει ως κανονικότητα τις ρωσικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία, όσο κι αν προσπαθεί ο ρωσικός μηχανισμός προπαγάνδας. Η Μόσχα βέβαια δηλώνει πως απλά επικεντρώνεται στην ανατολική Ουκρανία για να δικαιολογήσει την οπισθοχώρηση των ρωσικών δυνάμεων. Ωστόσο, το πουτινικό καθεστώς δεν μπορεί να δεχθεί μία ήττα στην Ουκρανία, καθώς θα έχει πολύ σημαντικές επιπτώσεις στο εσωτερικό της Ρωσίας.
Ενδεικτικό είναι πως η Δούμα θέλει να καλέσει τον υπουργό Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού για να του θέσει ερωτήσεις. Το να καλείται ένας Υπουργός να λογοδοτήσει, πιθανώς για τον έλεγχο μεγάλων τμημάτων της περιοχής του Χαρκόβου, δείχνει πως οι ένοχοι για τις εξελίξεις στην Ουκρανία έχουν αρχίσει να αναζητούνται. Ωστόσο, ακόμα κι αυτή η συνηθισμένη πρακτική για τον Πούτιν μάλλον δεν θα του φανεί αρκετή, καθώς νιώθει τον χρόνο να μην είναι σύμμαχος του πλέον.
