«Πιστεύει στο σπαθί του κατακτητή, ομνύει διαχρονικά στο δίκαιο του κατακτητή και αυτή ακριβώς η προσέγγιση την οδήγησε στην εισβολή στο ανεξάρτητο γειτονικό κράτος της Κύπρου και στην απόφαση μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τζαμί», ανέφερε ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής με αφορμή την 46η θλιβερή επέτειο της εισβολής του Αττίλα στη μεγαλόνησο.
«Ακόμη και οι πέτρες της Κύπρου θα σηκωθούν και θα φωνάξουν για αυτή την αδικία που έγινε, για το τόσο αίμα που χύθηκε και άδικα, για τον τόσο πόνο τόσων προσφύγων που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες, τους τάφους των πατέρων τους, τις εκκλησίες τους, τα σπίτια τους, ζωντανούς και νεκρούς», υπογράμμισε.
«Η Τουρκία, συνέχισε, διακατέχεται από την νοοτροπία του κατακτητή. Πιστεύει στο σπαθί του κατακτητή, ομνύει διαχρονικά στο δίκαιο του κατακτητή και αυτή ακριβώς η προσέγγιση την οδήγησε στην εισβολή στο ανεξάρτητο γειτονικό κράτος της Κύπρου, του οποίου το βόρειο τμήμα κατέχει παράνομα μέχρι και σήμερα. Η ίδια προσέγγιση την οδήγησε στην απόφαση μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, διότι κάποιοι λαοί αφήνουν το αποτύπωμά τους στην ιστορία γιατί κατέλαβαν με το σπαθί κάποια μνημεία και κάποιοι άλλοι αφήνουν ένα τελείως διαφορετικό αποτύπωμα γιατί χτίζουν μνημεία παγκόσμιου πολιτισμού και δημιουργούν πολιτισμό, και δεν καταλαμβάνουν άλλα μνημεία που έχτισαν άλλοι με το δίκαιο του σπαθιού», σημείωσε.
«Δεν είναι δυνατόν, επισήμανε ο Αρχιεπίσκοπος, να σιωπήσουμε μπροστά στην αδικία, δεν είναι δυνατόν να μένουμε βουβοί όταν βλέπουμε την ιστορία των εθνών να γράφεται με αίμα. Το άδικο θα μας πνίξει, αλλά δεν θα μας σκοτώσει και δεν θα μας κλείσει το στόμα γιατί άλλα έθνη γράφουν τις σελίδες της ιστορίας τους με το δικό τους αίμα και άλλα με το αίμα των άλλων».
Ο Αρχιεπίσκοπος θυμήθηκε και την ιστορία της δικής του οικογένειας και χαρακτήρισε τον εαυτό του πρόσφυγα, καθώς αναγκάστηκε να ζει με την οικογένειά του και πολλά άλλα μέλη του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης, να την εγκαταλείψει μετά την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο: «Μικρό παιδί έφυγα από την πόλη και αναγκαστήκαμε να πουλήσουμε το σπίτι μας και όλα τα υπάρχοντά μας και να πάμε στην Ελλάδα πρόσφυγες για να κάνουμε μια καινούργια αρχή».
Όπως σημείωναν πολιτικοί και διπλωματικοί κύκλοι, ο Ελπιδοφόρος έδειξε με το κήρυγμά του απόλυτα αποφασισμένος να μη μασάει τα λόγια του, ούτε να ακολουθεί εξισορροπιστικές λογικές, αλλά, αντίθετα, να προτάσσει στα κέντρα λήψεως αποφάσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής όλα τα εθνικά ζητήματα και να στέλνει ηχηρά μηνύματα για την αποκατάσταση των αδικιών που έχουν γίνει σε βάρος του γένους μας και του πολιτισμού μας.
