Η 6η Ιουλίου αποτέλεσε την πρώτη ημέρα μετά από 133 ημέρες πολέμου, που οι ρωσικές δυνάμεις δεν επεκτάθηκαν εδαφικά, σύμφωνα με τον αμερικανικό Ινστιτούτο Μελέτης του Πολέμου. Οι ενδείξεις άλλωστε για ένα προσωρινό σταμάτημα των ρωσικών επιχειρήσεων στην Ουκρανία πληθαίνουν. Ο Ρώσος πρόεδρος είχε προϊδεάσει για αυτή την κίνηση, δίνοντας την επίσημη αιτιολογία πως τα στρατεύματα χρειάζονται χρόνο για να ανασυνταχθούν έπειτα από τη μεγάλη νίκη.
Ενδεχομένως το Κρεμλίνο να επικεντρωθεί στα πολιτικά ζητήματα, με ορίζοντα να προσπαθήσει να εντάξει οργανικά στη Ρωσική Ομοσπονδία τη «Λαϊκή δημοκρατία του Ντονέτσκ» και τη «Λαϊκή δημοκρατία του Λουχάνσκ», τις δύο επαρχίες που αποσχίστηκαν από την Ουκρανία και αποτελέσαν μία από τις αφορμές, για να ξεκινήσει η ρωσική εισβολή της 24ης Φεβρουαρίου. Ένα πιθανό σενάριο είναι η διεξαγωγή τοπικών δημοψηφισμάτων στις δύο περιοχές, που θα καταλήξουν στην προσάρτηση τους από τη Ρωσία. Βέβαια, μπορεί το Κρεμλίνο να σχεδιάζει κάτι ανάλογο για την κατεχόμενη περιοχή της Χερσώνας και άλλων περιοχών στα νότια της Ουκρανίας.
Από τη στιγμή που η Ρωσία κατέλαβε πως απέτυχε να επιτύχει τον μείζονα στόχο της κατάλυσης της κυριαρχίας της Ουκρανίας, μετέβαλε τους επιχειρησιακούς στόχους της, με επίκεντρο την κατάληψη του Ντονμπάς. Ενδεχομένως, το Κρεμλίνο να είναι προετοιμασμένο για μία μακροχρόνια σύγκρουση στην Ουκρανία, με σκοπό να σημειώνει μικρά εδαφικά κέρδη, τα οποία θα τα υπερασπίζεται έπειτα. Με αφετηρία την περίπτωση του Λουχάνσκ, μπορούμε να δούμε μία τέτοια εξέλιξη.
Ωστόσο, οι ρωσικές δυνάμεις δεν προετοιμάζονται πλέον μόνο για να αμυνθούν και να διατηρήσουν τα λάφυρα του πολέμου, τα εδάφη δηλαδή που κατάφεραν να κατέχουν με τη στρατιωτική τους δύναμη. Ο Βλαντίμιρ Πούτιν είναι απίθανο να έχει εγκαταλείψει τον στόχο του να καταλάβει το μεγαλύτερο τμήμα της Ουκρανίας ή και ολόκληρη τη χώρα. Ο τρόπος και οι μέθοδοι μπορεί να έχουν μεταβληθεί, αλλά ο πολιτικός στόχος της Μόσχας φαίνεται να παραμένει ο ίδιος.
