Μετά από πολύ καιρό εντοπίζεται μία πρωτοβουλία καλής θέλησης από την Τεχεράνη για το πυρηνικό της πρόγραμμα. Το αν είναι βέβαια αυτό αρκετό για να υπάρξει μία πρόοδος στις διαπραγματεύσεις είναι άγνωστο. Αλλά πλέον η διαπραγμάτευση βρίσκεται σε οριακό σημείο και θα χρειαστούν μεγάλες παραχωρήσεις για να μην γίνει το Ιράν το επόμενο κράτος με πυρηνικά όπλα.
Η αντικατάσταση των καμερών σε ένα εργαστήριο κατασκευής εξαρτημάτων φυγοκέντρησης στο Καράχ, που αποφάσισε να επιτρέψει το Ιράν στη Διεθνή Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας, είναι η πρώτη θετική κίνηση της Τεχεράνης μετά από καιρό. Βέβαια, ο συμβολισμός από πλευρά της Τεχεράνης παραμένει ισχυρός, καθώς εκεί το καθεστώς θέλει να δείξει πως στο μέρος όπου διατείνεται πως του επιτέθηκαν ισραηλινές δυνάμεις, εκείνο το εντάσσει στη διαδικασία διαπραγμάτευσης.
Το Ιράν φαίνεται να εξαντλεί τα τελευταία αποθέματα υπομονής που υπάρχουν στη Δύση. Οι δηλώσεις της Γαλλίας πως πλέον έχουν μπει στο τελευταίο στάδιο για μία συμφωνία είναι άλλωστε χαρακτηριστικές. Το έργο φτάνει στην τελευταία του πράξη, όχι όμως λόγω της σύγκλισης των δύο πλευρών, αλλά επειδή το Ιράν έχει προχωρήσει τόσο πολύ το πυρηνικό του πρόγραμμα, σε βαθμό που οποιαδήποτε διαπραγμάτευση δεν θα έχει πλέον νόημα.
Η θετική πρωτοβουλία της Τεχεράνης μπορεί να ειδωθεί υπό αυτό το πρίσμα. Πλέον πολλοί περισσότεροι στη Δύση πιστεύουν πως η Συμφωνία του 2015 έχει ξεπεραστεί στην πράξη, λόγω της περιόδου Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες και της αποφασιστικότητας των Ιρανών να αποκτήσουν πυρηνικά όπλα το συντομότερο δυνατόν. Ωστόσο λίγοι είναι εκείνοι που μπορούν να προτείνουν μία λύση. Παράλληλα, απορρίπτεται ακόμα η πίεση του Ισραήλ για ένα στρατιωτικό χτύπημα, έστω και περιορισμένο, έστω και σε άλλη περιοχή, που θα έδειχνε τη στιβαρότητα της Δύσης να αποτρέψει την πυρηνικοποίηση του Ιράν.
Ενδεχομένως, η μόνη ελπίδα φαίνεται να είναι η αλλαγή στάσης της Τεχεράνης. Πλέον άλλωστε στις Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχει μία προεδρία που αποδεδειγμένα θέλει να επιτευχθεί μία συμφωνία. Το ζήτημα βέβαια είναι αν μπορεί να την πετύχει και να την εφαρμόσει.
Η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων στη Βιέννη μεταξύ του Ιράν και των μεγάλων δυνάμεων ήταν απαραίτητη. Πλέον η ευχή είναι μην αποδειχθεί μία προσχηματική διαδικασία και έστω και την ύστατη στιγμή να βρεθεί ένας κοινός τόπος για τις δύο πλευρές. Σε διαφορετική περίπτωση, ουδείς μπορεί να γνωρίζει τι θα συμβεί.
