Η μετα-αμερικανική εποχή στο Αφγανιστάν αποδεικνύεται πιο δύσκολη από όσο ανέμεναν στην Ουάσιγκτον ή τουλάχιστον όσο ζοφερή προειδοποιούσαν πληθώρα διεθνών θεσμών. Η ανακοίνωση των δυτικών χωρών, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, της Γαλλίας και της Γερμανίας, για εκτελέσεις πρώην αστυνομικών και ενστόλών, έπειτα από τις αποκαλύψεις ανθρωπιστικών οργανώσεων, δείχνουν την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα.
Οι Ταλιμπάν βέβαια απορρίπτουν τις κατηγορίες περί εκτελέσεων καθώς δεν βασίζονται σε κάποια απόδειξη. Ενδεχομένως βέβαια να μην έχει εγκρίνει η ηγεσία του σκοταδιστικού κινήματος κάποια εκτέλεση, καθώς επιθυμεί να δείξει ένα προσωπείο μετριοπάθειας για να αποκτήσει πρόσβαση σε αναπτυξιακά κονδύλια. Ωστόσο, οι Ταλιμπάν δεν δείχνουν καν τη διάθεση να αποτρέψουν ή να τιμωρήσουν τις βιαιότητες και τις θηριωδίες των ευρύτερων κύκλων τους. Ενδεχομένως, να μην είναι ικανοί ούτε για αυτό στο χάος που επικρατεί στο Αφγανιστάν σήμερα. Μόλις πριν από λίγους μήνες, ακόμα και στελέχη τους απειλούσαν για εκτελέσεις και αντεκδίκηση, πριν η ηγεσία τους ανακοινώσει γενική αμνησία. Πλην όμως, ούτε αυτή εφαρμόζεται.
Ακόμα και στην περίπτωση των γυναικών, οι Ταλιμπάν θεωρούν επίτευγμα πως όρισαν πως οι γυναίκες δεν είναι «ιδιοκτησία». Ωστόσο, στην πράξη οι εργαζόμενες γυναίκες στο Αφγανιστάν αναγκάζονται να παραμείνουν στο σπίτι, ενώ τα κορίτσια εμποδίζονται από το να επιστρέψουν στην εκπαίδευση, εκτός από μερικές εξαιρέσεις.
Οι δυτικές χώρες προσπαθούν να βρουν τρόπους για να αντιμετωπίσουν την ανθρωπιστική κρίση δίχως να νομιμοποιήσουν εμμέσως το φονταμενταλιστικό καθεστώς των Ταλιμπάν, που έχει καταλάβει το Αφγανιστάν. Οι απόπειρες για να διοχετευθεί βοήθεια στους ανθρώπους που χειμάζονται από τον αφόρητο Αφγανικό χειμώνα, ενδεχομένως μέσω του Πακιστάν, δεν έχουν καρποφορήσει. Οι προσπάθειες της Γαλλίας για την εγκαθίδρυσης μιας ελάχιστης παρουσίας στην Καμπούλ, με τρόπο που να μην συνεπάγεται αναγνώριση είναι ενδεικτική της αμηχανίας στη Δύση.
Εν τω μεταξύ περισσότεροι από 9 στους 10 Αφγανούς δεν έχουν αρκετό φαγητό για να τραφούν, ενώ παραπάνω από τον μισό πληθυσμό βρίσκεται στα όρια της πείνας. Η απρόσμενη ξηρασία και η διακοπή της συντριπτικής πλειοψηφίας της διεθνούς βοήθειας. Όλα αυτά τα χρόνια, ολόκληρη η οικονομία του Αφγανιστάν βασιζόταν στην αναπτυξιακή βοήθεια και τις εισροές από το εξωτερικό. Ξαφνικά, όλα έχουν παγώσει μετά από τις αποφάσεις των τελευταίων μηνών. Πλέον ξεδιπλώνονται με τον πιο βάναυσο τρόπο, οι συνέπειες της βιαστικής αποχώρησης των αμερικανικών δυνάμεων, δίχως κάποιο πλάνο για την τύχη όσων αναγκάζονται να παραμείνουν στη χώρα που επικρατεί το ταλιμπανικό καθεστώς.
